گرچه مشکلات شدید اقتصادی و بحران کرونا تأثیر قابل توجهی بر این کاهش مشارکت گذارده اما با خوش‌بینی یا فرافکنی، از سایر علل این قهر در تعیین سرنوشت ملّی غفلت نکنیم و از این پدیده نامبارک به راحتی نگذریم. آسیب‌شناسی درست مسأله و رفع موانع این سطح از عدم مشارکت بسیار ضروری است. دولت جدید می‌تواند با استفاده از فرصت بی‌بدیل هماهنگی و همسویی ارکان قدرت در بالا بردن این مشارکت در انتخابات چهار سال بعد و افزایش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی و نمایش جلوه‌های زیبایی از کارآمدی جمهوری اسلامی نقش قابل توجهی ایفا کند.
خوشبختانه رئیس جمهوری در جریان مناظره‌ها نه وعده آب و برق رایگان داد، نه بریز و بپاش‌های پولی و پوپولیستی و نه خروج از برجام و نه شعارهای افراطی قطع مناسبات بین‌المللی و هراس افکن. بیشتر از مقابله با تبارگرایی و فساد و تبعیض و نیز ضرورت شایسته گزینی و توجه به همه ایران و ایرانیان و توزیع عادلانه ثروت و فرصت و مهربانی و آشتی ملّی سخن گفت. از ضرورت کاهش تورّم و انضباط مالی و اصلاح نظام بانکی و مالیاتی و جلوگیری از کسری بودجه و توجه به رشد تولید ملّی هم سخن به میان آورد که همه اهداف خوبی هستند. این سخنان و وعده‌های انتخاباتی در حافظه مردم می‌مانند و امید که هرگز از حافظه رئیس جمهوری منتخب نیز نرود که چنین مباد.
دیدگاه تان را بنویسید