حسین دهباشی، فعالان رسانه‌ای در یادداشتی به نقد عملکرد جریان اصلاحات در انتخابات ۱۴۰۰ پرداخت.
دهباشی در رشته توئیتی نوشت:
* اصلاح‌طلبان به خانه‌هایِ شمالِ شهری که پنجره‌ای برای دیدنِ باقیِ مردم نداشت، باختند.
* اصلاح‌طلبان به سمعک‌های معیوبی که حتی شنوای نقدهای نسل جوانِ خودشان هم نبود، باختند.
* اصلاح‌طلبان به ذوق‌مرگی از پُرشُدن اتاق‌های هشت‌هزارنفری و غفلت از خواسته‌های جمعیت هشتادملیون نفری باختند.
* اصلاح‌طلبان به مسخره‌کردن حریف دل بسته بودند و خود را در آینه نمی‌دیدند که چه مسخره‌ترند.
* اصلاح‌طلبان تعداد صفحه‌ی برنامه‌های رقیب را دست می‌انداختند ولی دست خودشان از هر کارنامه و برنامه‌ای خالی بود.
* اصلاح‌طلبان در هر اشکالی که از سوی مقابل می‌گرفتند، خود شریکِ جُرم بودند.
* اصلاح‌طلبان ثباتِ شخصیت نداشتند، با هر نسیمی حرف‌شان عوض می‌شد. هواداران مسخره‌ی پدرشان که نبودند.
* اصلاح‌طلبان به معجزه معتقد و به نظرسنجی‌ها بی‌اعتنا بودند.
* اصلاح‌طلبان خبر از کهنه و ضدتبلیغ شدنِ حصر کروبی و خنده‌ی ظریف و قدخمیده‌ی نبوی و تکرار خاتمی و دعوت کرباسچی نداشتند.
* اصلاح‌طلبان، همّتی را هم بدبخت کردند. با حمایت‌شان از او همه‌ی نفرتی که مردم از جهانگیری و روحانی داشتند، بر سرش هوار شد.
* اصلاح‌طلبان به آرای باطله هم باختند.
* اصلاح‌طلبان به اصلاح‌طلبی خنجر از پشت زدند.
* اصلاح‌طلبان از چشم مردم گزینه‌ی بدتر بودند. چونان طبل غازی، بلندآواز و میان‌تهی.
دیدگاه تان را بنویسید