موزه‌های ایالات متحده پیش‌تر فقط درصورتی اجازه داشتند اثری را بفروشند که آن اثر را با اثر هنری جدید جایگزین کنند اما در آوریل ۲۰۲۰ انجمن مدیران موزه‌های هنر (AAMD) این محدودیت را به مدت دو سال برای جبران خسارت‌های دوران کرونا لغو کرد.
در ماه سپتامبر، مسوولان موزه بروکلین که حتی پیش از همه‌گیری ویروس کرونا با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کردند، ۱۲ اثر هنری از جمله یک اثر از «مونه» و دو اثر از «دوبوفه» نقاش‌های فرانسوی را با هدف به دست آوردن هزینه کافی برای نگهداری از مجموعه آثار این موزه به فروش گذاشتند.
اوایل سال جاری نیز «مکس هالین» مدیر موزه متروپولیتن اعلام کرد، پول حاصل از فروش آثار هنری صرف هزینه‌های نگهداری از مجموعه آثار موزه از جمله حقوق کارکنان موزه خواهد شد.
«هالین» که روند جدید فروش آثار هنری توسط موزه‌ها را موقتی می‌داند و معتقد است موزه متروپولیتن در سال ۲۰۲۱ در مقایسه با سال‌های گذشته آثار بیشتری را به فروش نخواهد رساند، می‌گوید: «دهه‌ها است که موزه‌های آمریکا مجموعه آثارشان را به فروش می‌رسانند ... ما نسبت به کاری که انجام می‌دهیم آگاهی کامل داریم و به آن ایمان داریم؛ می‌دانیم که این کار به نفع مجموعه آثار موزه‌ها است و به پیشرفت آن کمک می‌کند.»
با این حال فروش آثار هنری با واکنش‌های متفاوتی همراه بوده است. برای مثال یکی از منتقدان فروش آثار هنری موزه هنر بالتیمور معتقد است تبدیل شدن آثار هنری دیوارهای موزه‌ها به یک سرمایه مالی مسئله نگران‌کننده‌ای است.
موزه هنر بالیتمور امیدوار بود با به فروش رساندن سه اثر هنری مهم از جمله یکی از آثار «اندی وارهول» بتواند ۶۵ میلیون دلار پول جمع‌آوری کند. قرار بود با به فروش رساندن این آثار بودجه کافی برای نگهداری از مجموعه آثار موزه و ایجاد برابری در مجموعه با خریداری آثار هنرمندان اقلیت و زن فراهم شود. اما انتقادها سبب شد این موزه برنامه فروش آثار را لغو کند و هزینه مورد نیاز را از طریق اهدا پول داوطلبانه جبران کنند.
برخی از موزه‌ها با به فروش رساندن مهم‌ترین آثارشان مخالف هستند؛ چراکه معتقدند ماموریت آن‌ها نگهداری از آثار مهم است.
برای مثال موزه هنر متروپولیتن بیشتر آثاری را به فروش رساند که نسخه‌های متعددی از آن‌ها را داشت یا آثاری را که توسط یک هنرمند در یک دوره مشخص به تعداد زیاد خلق شده بودند را به فروش رسانده است.
اما موسسات دیگری همچون موزه هنری اورستون در نیویورک بدون در نظر گرفتن شرایط یک اثر آن را به فروش گذاشتند. برای مثال این موزه در ماه اکتبر یک نقاشی از «جکسون پولاک» را به قیمت ۱۲ میلیون دلار فروخت.
این موزه از پول حاصل از فروش این نقاشی برای ایجاد برابری نژادی و جنسیتی در مجموعه آثارش استفاده کرد اما با این حال انتقادهایی متوجه این موزه شد.
«تری تیشوت» از نویسندگان «وال استریت ژورنال» نوشت: «یک موزه هنر روحش را فروخت... این موزه از هدف قابل احترام ایجاد برابری جنسیتی و نژادی در مجموعه آثارش به عنوان یک بهانه برای خیانت به اعتماد عمومی استفاده کرده است.»
با این حال اضافه کردن آثار متعلق به هنرمندان اقلیت‌ها پاسخی به تقاضایی است که بر اثر جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است» به وجود آمده است. اما بسیاری از کارشناسان معتقدند ایجاد برابری نژادی و جنسیتی در آثار یک مجموعه بدون جایگزین کردن آن‌ها هم امکان‌پذیر است.
مدیر موزه متروپولیتن که اکنون ایجاد برابری در مجموعه آثار موزه را از اولویت‌ها تعریف کرده است، می‌گوید مسوولان موزه از مجموعه آثار کنونی برای رسیدن به این اهداف استفاده نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند از بودجه‌های اهدایی برای این کار استفاده کنند.
مدیر موزه هنر بالتیمور نیز معتقد است، باید درباره چارچوب بلندمدت تعیین شده توسط انجمن مدیران موزه آمریکا تجدید نظر شود تا موزه‌ها در نهایت بتوانند به رسالتشان برای ایجاد برابری در مجموعه دست پیدا کنند.
دیدگاه تان را بنویسید