«وقتی محل کارت خیابان باشد و مسئول رسیدگی به نظم و روان‌سازی ترافیک باشی، وقتی بخشی از مدیریت ویروس کرونا به عهده توست، وقتی قرار است در این روزهای کرونایی کنار خیابان بایستی و به چهره آدم‌ها نگاه کنی و مراقب باشی اعصاب به هم ریخته آنها تبدیل به تصادف و تجمع نشود، یعنی این که با استرس پا از خانه بیرون می‌گذاری و با استرس به خانه برمی‌گردی.
ستوان یکم مهدی شعبانی، کارشناس تصادفات و رسیدگی به تخلفات راهور منطقه ۲ تهران مثل خیلی از همکارانش این روزها نگران است مبادا با ابتلا به کرونا این بیماری را به خانواده و همسر و تنها فرزند خردسالش انتقال دهد: «به خاطر شرایط کاری که دارم مجبورم ساعت‌های زیادی از روز را خارج از خانه باشم. خب خیلی از مردم و راننده‌ها هم مسائل بهداشتی و همین طور قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت نمی‌کنند که ما مجبور می‌شویم بعد از متوقف کردن خودرو، با آنها صحبت کنیم.»
مسأله این است که آدم‌ها در شرایط اضطرار مثل تصادف یا بگومگوهای خیابانی، کرونا و فاصله‌گذاری اجتماعی را از یاد می‌برند. حال فکر کنید پلیس باید وارد چنین بلبشویی شود که هم هرچه زودتر نظم عمومی به حالت اول برگردد و هم دیگرانی که توی اتومبیل نشسته‌اند و ارتباطی به ماجرا ندارند، آن قدر کلافه نشوند که از فردا به مترو و اتوبوس‌های شهری هجوم بیاورند. چنانچه شعبانی می‌گوید: «این روزها به وضوح شاهد افزایش استرس و ناآرامی در چهره رانندگان هستیم. با توجه به بحث کرونا معمولاً مردم به جای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی با خودروهای خود در سطح شهر تردد می‌کنند. در این میان اگر تصادفی رخ دهد یا خودرویی خراب شود، حجم ترافیک دوچندان می‌شود. آن وقت است که برخی راننده‌ها با پرخاشگری یا بوق ممتد ناراحتی‌شان را نشان می‌دهند. البته من برای کاهش این استرس‌ها و برگرداندن آرامش، ضمن صحبت و ابراز همدردی سعی می‌کنم به‌عنوان مثال به راننده اتومبیلی که وسط خیابان خراب شده، کمک کنم. با این همه خیلی‌ها هنوز با لحن خیلی بدی حرف می‌زنند.»
وی به موضوع جالبی اشاره می‌کند و می‌گوید: «چند بار اتفاق افتاده به راننده‌ای که کمربند نبسته یا در حال صحبت با تلفن همراه بوده، دستور توقف داده‌ام و راننده هم بدون این که شیشه خودرویش را پایین بکشد، گفته که بیمار کرونایی است. من هم تشکر کرده‌ام و اجازه داده‌ام به مسیرش ادامه بدهد اما خب اگر کسی این طور رفتاری نداشته باشد چه؟ قرار گرفتن در این شرایط بدترین اتفاقی است که می‌تواند این روزها برای من و همکارانم بیفتد.»
گاهی اوقات یک اتفاق خوب می‌تواند طعم تلخ رنج این روزهای سخت را به شیرینی بدل کند. ستوان سوم محمدحسن کریمی‌نسب، دیگر کارشناس تصادفات و جرایم تخلفات راهنمایی و رانندگی می‌گوید: «چند روز پیش در محدوده کاری‌ام متوجه کیفی شدم که روی صندوق عقب خودرویی جامانده بود. بلافاصله موضوع را با همکارانم در پلیس ۱۱۰ در میان گذاشتم که بعد با حضور مأموران کلانتری در محل متوجه شدیم داخل کیف مقدار زیادی پول و طلا و دلار است. خوشبختانه شماره تماس صاحبش هم بود که هماهنگ کردیم و بنده خدا رفت کلانتری کیفش را گرفت. صاحب کیف گفته بود برای سفارش غذا به رستوران رفته و به دلیل مشغله فکری کیفش را جا گذاشته بوده.»
پس از کارشناسان کنترل ترافیک و تصادفات، به جرأت می‌توان گفت که کارشناسان اداره اجرائیات و رسیدگی به تخلفات راهنمایی و رانندگی نیز یکی دیگر از پر مراجعه کننده‌ترین افراد ناجا هستند که روزانه باید پاسخگوی صدها نفر در این اداره باشند.
به گفته سرهنگ علی نصیرملا، رئیس اداره اجرائیات و رسیدگی به تخلفات پلیس راهور تهران بزرگ از اسفند سال گذشته بر اساس دستورالعمل جدید پلیس راهور تمام خدمات اجرائیات اعم از سند و پلاک‌گذاری و ترخیص خودروهایی که به هر دلیلی توقیف شده و به پارکینگ انتقال یافته و رسیدگی به تخلفات رانندگی و جریمه رانندگان متخلف در بیش از ۱۳۰ مرکز پلیس به علاوه ۱۰ انجام می‌شود: «این اداره روزانه پاسخگوی حدود هزار و ۲۰۰ تا هزارو ۴۰۰ نفر ارباب رجوع است و پرمراجعه‌کننده‌ترین مرکز ناجا به حساب می‌آید. از این رو ما برای حفظ سلامتی خودمان و هموطنان عزیزمان سعی می‌کنیم حداکثر پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم و اجازه ورود به افرادی که ماسک نمی‌زنند ندهیم. ضمن این که من و همکارانم در این واحد نیز به حتم از ماسک و شیلد استفاده می‌کنیم و برای آن که از حجم ارباب رجوع در داخل سالن کم شود، سعی می‌کنیم با سرعت و تمام توان پاسخگوی آنها باشیم. حتی با وجود این که ساعت کاری ما تا ساعت ۱۴ است اما تا زمانی که ارباب رجوع در سالن حضور دارد، به آنها خدمت‌رسانی می‌کنیم. همان طور که در این مدت بیمارستان‌ها و آتش نشانی تعطیلی نداشتند ما هم پای کار ایستاده‌ایم. حتی در مواردی که ارباب رجوع مبتلا به کرونا بوده و در اداره حالش بد شده، بلافاصله هماهنگی‌های لازم را برای انتقال او به بیمارستان انجام داده‌ایم.»
سرهنگ نصیرملا می‌گوید: روزانه حداقل با ۴۰ تا ۵۰ ارباب رجوع روبه‌رو هستیم که متأسفانه دست‌شان به جایی بند نیست و تنها راه امرار معاش‌شان هم خودرویی است که به دلیل تخلف توقیف شده است یا خلافی‌اش بالاست و توان مالی هم برای پرداخت آن ندارد: «در واقع این ها افرادی هستند که به ته خط رسیده‌اند و همه امیدشان هم به ماست. ما هم تا آنجایی که بتوانیم و قانون هم به ما اجازه دهد به او کمک می‌کنیم.»
ستوان سوم مهدی شریفی، پلیس راهور منطقه ۱۴ تهران جزو کسانی است که به کرونا مبتلا شد و خوشبختانه سلامتی‌اش را بازیافت. او در خصوص روزهای سخت بیماری‌اش می‌گوید: «تقریباً اوایل شیوع کووید ۱۹ من طبق روال همیشگی سر کار بودم که احساس تب و سرگیجه کردم. ظهر آن روز دکتر رفتم که با تشخیص آنفلوانزا دو روز در خانه ماندم و داروهایم را مصرف کردم. حتی با سامانه ۴۰۳۰ تماس گرفتم و کارشناس مسئول این سامانه به من گفت که مورد خاصی نیست و شاید این وضعیت به خاطر ترس از بیماری باشد. بعد از آن اکسیژن خونم پایین آمد. روز هشتم بود که به طور کامل متوجه علائم این بیماری شدم. بلافاصله بیمارستان رفتم که نتیجه تستم مثبت شد. همان روز متوجه شدم همسرم هم به‌شدت تب دارد و همان لحظه او را بیمارستان بردم که نتیجه تست او هم مثبت اعلام شد. از همه بدتر این که پسر شیرخواره‌ام به دستور پزشکان تا چند روز نباید شیر مادرش را می‌خورد. در واقع همین موضوع هم باعث شد که پسرم دیگر شیر مادرش را قبول نکند و حالا هم شیر خشک می‌خورد. یک ماه تب و لرز داشتیم و در همین اوضاع و احوال ۶ نفر از خانواده همسرم که برای مراقبت از ما و بچه‌ها به خانه ما رفت و آمد می‌کردند یکی بعد از دیگری مبتلا شدند که خوشبختانه ختم به خیر شد و همگی ما درمان شدیم. اما با این وجود همچنان عوارض پس از بیماری از جمله سرفه‌های شدید و از بین رفتن حس بویایی با ماست.»
این روزها چه پلیس راهور که مجبور است برای روان شدن ترافیک گاهی وسط بلبشویی باشد که در آن دیگر خبری از فاصله‌گذاری اجتماعی نیست و چه پلیس انتظامی که باید وسط نزاع و کشمکش‌های خانوادگی و خیابانی باشد، در معرض ابتلا به کرونا هستند. آنها را دریابید!»
دیدگاه تان را بنویسید