این روز‌ها که دیگر تقریبا بسیاری از کارشناسان بهداشتی جهان متفق القول شده اند که باید تا زمان یافتن واکسن کرونا به پیشگیری از ابتلا به کرونا ادامه دهیم، بسیاری از افراد کرونا را با بیماری‌هایی مانند ایدز مقایسه می‌کنند که سال‌های ابتدایی شیوع خود به سرعت قربانی می‌گرفت و آموزش پیشگیری از آن نیز سال‌ها طول کشید.
آمار مرگ و میر کشور کانادا از HIV، به عنوان یک ویروس نقص ایمنی بدن انسان، که در مراحل پیشرفته خود به ایدز تبدیل می‌شود، در سال ۱۹۹۵ به ۱۷۶۴ رسید، اما تا سال ۱۹۹۷، تعداد کشته‌ها به ۵۲۵ نفر کاهش یافت. علت این موضوع را می‌توان رشد سریع آموزش‌های همگانی برای پیشگیری از ابتلا، دستگیری معتادان و ولگرد‌هایی که در معابر تزریق مواد مخدر انجام می‌دادند، ترس عمومی از ابتلا و تدریس روش‌های ابتلا به بیماری عنوان کرد.
اگرچه در دوران کنونی ابتلا به ایدز همچنان یک مسئله مهم بهداشت عمومی محسوب می‌شود، اما روش‌های کنترل و پیشگیری از ابتلا تا حدی پیشرفت کرده که نمی‌توان ایدز را یک بحران ناشناخته دانست. در تاریخ ۱۲ ماه می‌و پس از آن که سازمان بهداشت جهانی ایدز را همه گیری اعلام کرد، تعداد مرگ و میر‌های COVID-۱۹ در کانادا به ۵۰۰۰ نفر رسیده بود؛ بنابراین از بسیاری از جهات به ویژه در بخش روش‌های ابتلا و کشندگی این بیماری همه گیر قرن بیست و یکم هیچ شباهتی با آن بیماری قرن بیستمی (ایدز) ندارد.
در مورد HIV، تمرکز بسیاری از کشور‌ها بر آموزش روابط جنسی بوده و است: استفاده از وسایل پیشگیری استاندارد، پیشگیری از تماس با افراد مشکوک و پر خطر، درمان‌های سریع ویروسی در صورت ریسک ابتلا و انجام آزمایش سریع از مهمترین روش‌های پیشگیری محسوب می‌شود.
برای پیشگیری از COVID-۱۹، تمرکز بر شستن دست‌ها و ماسک زدن و فاصله گذاری اجتماعی از رایج‌ترین روش‌های پیشگیری است که مواردی مثل فاصله گذاری اجتماعی در بسیاری از موارد از کنترل خارج است. اما اگر ویروس HIV به ما درسی آموخته باشد این است که دولت‌ها برای مبارزه با خبر‌های غلط، غیر علمی و اشاعه نسخه‌های جعلی درمان بیماری باید به سرعت و با تمام قوا تلاش کنند.
لورا بیزیلون، استادیار بهداشت و جامعه در دانشگاه تورنتو می‌گوید: سیاست گذاری به عنوان یک استراتژی بهداشت عمومی باعث ایجاد اعتماد نمی‌شود. در جایی که همه چیز خیلی سریع از کنترل خارج می‌شود بهتر است روی اطلاعات درست متمرکز شویم.»
دیدگاه تان را بنویسید