تصمیم ترامپ درباره سازمان بهداشت جهانی، نشانه ضعف مدیریت است

سعید دهقان درباره تصمیم ترامپ در رابطه با توقف کمک مالی به سازمان بهداشت جهانی گفت:

در دولت امریکا اتخاذ چنین تصمیم هیجانی و غلطی از سوی ترامپ، مخالفان زیادی دارد و  بسیاری از نهادهای داخلی و بین المللی و حتی متحدان امریکا در دنیا نیز از این تصمیم ترامپ حمایت نکردند. 

وی افزود: تصمیم ترامپ بیش از هر چیزی نشانه ضعف در مدیریت و اتکا به هیجانات و فرافکنی است زیرا  برخلاف ادعای او بالاترین آمار در رابطه با کرونا در امریکاست و به نظر می آید چون ترامپ نتوانسته به نحو صحیحی انرا مدیریت کند، این ضعف خود را با اقداماتی از این دست نشان می دهد و به نوعی فرافکنی می کند؛ البته این بیشتر در حد یک تهدید است زیرا آنجا یک دولت حاکم است و بعید میدانم تهدیدهایی از این دست که برای فرافکنی است، عملی و اجرایی شود. 

این وکیل دادگستری ادامه داد: بالاترین بودجه را برای سازمان جهانی، امریکا تامین می کند اما امریکا یک فرد نیست و در این زمینه فرماندار نیویورک تذکر درستی به ترامپ داده که گفته امریکا قانون اساسی دارد و شما هم پادشاه نیستید. 

وی درباره واکنش حقوقی کشورها به تصمیم ترامپ  ادامه داد: واکنش‌ها دو محور دارد اینکه ما واکنش‌ها را کوتاه مدت ببینیم یا بلندمدت. در مورد تعیین بودجه یا کمک مالی به سازمان بین المللی، نهادهای پارلمانی و قانونی امریکا تصمیم می گیرد و طبیعتاً برای فعالان مدنی و یا سایر نهادهای بین المللی در کوتاه مدت به جز تذکر، بیانیه و فشار اوردن و هشدار در مورد اثار و عواقب قطع آن، به نظر نمی آید اقدام دیگری متصور باشد.

لذا در فرضی که این تصمیم غلط را نه هیجان یک شخص بلکه ناشی از کل آن ساختار پارلمانی و اجرایی ان کشور بدانیم، اقدام خاصی از باب حقوقی یا قضایی مثل برخی از قوانین داخلی کشورها متصور نیست.

این وکیل دادگستری اضافه کرد: در میان مدت یا دراز مدت شاید راه حل این باشد که سازمان ها و نهادهای بین المللی مسیر جدیدی را برای حفظ استقلال مالی خود تعیین کنند و در اینجا نقش اروپا باید جدی گرفته شود. به عبارت دیگر اروپا باید بتواند ساختار حقوقی-سیاسی مناسبی را با کمک سایر کشورهای بزرگ مثل کانادا، استرالیا و انگلستان طراحی کند. 

دهقان درباره اینکه ترامپ با چنین تصمیمات غیربشردوستانه به دنبال چه اهدافی است؟ گفت: بسیاری از مواقع اقدامات ترامپ هدفی را دنبال نمی کند، یعنی با برنامه و هدف نیست. ترامپ دولت را با توییت هایی که غالباً ناشی از تصمیمات شخصی، سلیقه ای و هیجانی است اداره می‌کند، به گونه ای که گاهی در عمل آنچه مشاهده می شود، انگار نوعی آنارشیسم را به ذهن متبادر می سازد و ساختار شکنانه است؛ بنابراین شاید خیلی نباید تحلیل کرد و به دنبال هدف خاصی از این نوع اظهارات شخصی و تصمیمات هیجانی بود.

وی  درباره این که آسیب چنین تصمیماتی از سوی آمریکا را چه کشورهایی می بینند؟ گفت: بزرگترین آسیب را به خود کشور آمریکا وارد می‌کند و به همین جهت هم شما می بینید که حتی بسیاری از مقامات در داخل دولت آمریکا هم  با این تصمیم ترامپ مخالفند و علناً اعلام می کنند و شخصیت های مدنی و فعالان در آن کشور هم به دلیل نگرانی از همین آسیب ها به جایگاه آن کشور، مخالفت شان را با این تصمیم اعلام کردند،  زیرا می دانند که اولین آسیب را خود کشور آمریکا به عنوان یک کشور مدعی دموکراسی و آزادی می بیند. بعد از آن کشورهایی که در این نوع بحران ها بیشتر وابسته به کمک های بین المللی هستند، طبیعتاً آسیب خواهند دید.

این وکیل دادگستری گفت: در این شرایط بحرانی کرونا ما بیشتر نیاز به همبستگی های اجتماعی و ملی و بین المللی داریم و به نظرم بهتر است بقول پروفسور آلدریچ، به جای اصطلاح «فاصله اجتماعی» یا  Social distancing از اصطلاح «فاصله فیزیکی» یا  Physical distancin استفاده کنیم. پیشنهادی که سازمان بهداشت جهانی هم آن را پذیرفت زیرا واژه فاصله اجتماعی، گمراه‌کننده و زیان‌بخش است، در حالی که ما فقط از نظر فیزیکی مجبوریم مدتی از هم فاصله بگیریم.

دهقان در پایان گفت: به هر حال، دنیا در شرایطی استثنایی قرار گرفته و بقول تیتر یک مجله تایمز، «وقتی دنیا متوقف می شود» باید بپذیریم در موقعیتی ویژه هستیم که دنیا بیشتر نیازمند انسان های بهتری است تا بتوانند همبستگی هایی فراتر از یک کشور را در سطح جهانی تقویت کنند، نه افرادی که با خودخواهی و خودمحوری، بر طبل وحشت و خشونت می کوبند و به ناامنی دامن می زنند؛ لذا شاید لازم باشد این روزها که در حال و هوای روز سعدی هستیم، بیشتر به یاد اینگونه افراد بیاوریم که شعر سعدی  که بر سر در بزرگترین نهاد بین المللی یعنی سازمان ملل در قلب آمریکا حک شده است را بار دیگر بخوانند و بیاموزند که «بنی آدم اعضای یکدیگرند؛ که در آفرینش ز یک گوهرند».