رهبر کره شمالی کجاست؟ چرا فقط رسانه‌های خارجی خبر می دهند؟

رضا غبیشاوی - در چند روز اخیر خبرهای مختلف و متناقضی درباره وضعیت سلامتی رهبر کره شمالی منتشر شد. در ابتدا شبکه  CNN آمریکا به نقل یک منبع اگاه آمریکایی خبری را درباره سلامتی رهبر کره شمالی منتشر کرد. خبر این بود که کیم جونگ اون، دچار بیماری است؛ عمل قلب انجام داده و در وضعیت جسمانی نامناسبی است.

سپس ریاست جمهوری کره جنوبی (کاخ آبی) این خبر را رد کرد و گفت که وضعیت غیرعادی در کره شمالی به ویژه درباره رهبر این کشور دریافت نکرده است.

البته قبل از آن یک سایت خبری که توسط شماری از شهروندان فراری کره شمالی در کره جنوبی اداره می شود خبر داده بود که رهبر کره شمالی به دلیل عمل جراحی قلب در وضعیت جسمی بدی قرار دارد.

در ادامه هم دونالد ترامپ رئیس ایالات متحده امریکا، مقامات کره جنوبی و چین هم خبر دادند و اظهار نظر کردند.

با این حال تاکنون خبری از کره شمالی نیست و اطلاع رسانی درباره تایید، تکذیب یا توضیحی درباره وضعیت سلامتی رهبر این کشور دیده نمی شود. تلویزیون دولتی و روزنامه حکومتی این کشور به مانند گذشته سخنرانی های آرشیوی کیم جونگ اون را درباره موضوعات مختلف منتشر می کنند بدون اینکه زمان دقیق این سخنرانی ها مشخص باشد.

شک و تردیدها و گمانه زنی ها درباره سلامتی و وضعیت رهبر کره شمالی از آنجا آغاز شد که او برای اولین بار در مراسم سالگرد تولد پدربزرگش یعنی بنیانگذار و اولین رئیس جمهوری کره شمالی حضور نداشت.

سیر خبرها به جایی رسیده که برخی رسانه های خارجی حتی از خواهر کیم جونگ اون رهبر فعلی کره شمالی به عنوان رهبر بعدی این کشور یاد می کنند.

وقتی رهبر کره شمالی در مراسم سالانه حاضر نشد، دفتر او هیچ توضیحی در این باره ارائه نکرد. هیچ خبرنگار یا رسانه داخلی کره شمالی هم نخواسته یا نتوانسته پیگیری کند یا نتایج پیگیری خود را منتشر کند. در نتیجه رسانه های خارج از کره شمالی به دنبال یافتن پاسخ این سوال رفتند. چرا؟ چون جواب آن، اطلاعاتی بود که ارزش خبری بالایی داشت.

وقتی منابع رسمی و معلوم و رسانه های داخلی حاضر به ارائه اطلاعات نباشند و پاسخی به سوالات افکار عمومی ندهند فضا برای منابع مخفی و رسانه های خارجی باز می شود تا وظیفه اطلاع رسانی را آنها برعهده بگیرند.

این روند با تکرار چند باره به یک رویه تبدیل می شود.

در کره شمالی نه نهادهای رسمی و دولت این شفافیت را دارند که خود اطلاع رسانی کنند و نه خبرنگار و رسانه واقعی وجود دارد که برای اطلاع رسانی شفاف اقدام کند.

در کره شمالی دولت تلاش می کند با پنهان کاری مانع از انتشار آزاد خبرها شود و تنها برخی خبرها را منتشر می کند. خبرهای یکجانبه که تصویر مثبتی را از دولت کره شمالی ایجاد کند.

این تصور قدیمی و نادرست وجود دارد که در صورت عدم ارائه پاسخ به یک سوال، سوال خود به خود از بین می رود و نابود می شود. مقامات کره شمالی از وجود این سوال آگاه هستند اما براساس یک تصور اشتباه تلاش می کنند با عدم پاسخ به آن، اصل این سوال را حذف کنند.

در حالی که با این رویه، اطلاعات درست یا غلط، بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی شده و مخلوط درست و غلط، به عنوان جواب ارائه می شود.

همزمان در کره شمالی، رسانه و خبرنگار واقعی وجود ندارد یا اگر هم وجود داشته باشد اجازه ای ندارد تا از دولت این کشور سوال کند؛ جواب بخواهد و به دنبال کسب خبر باشد. مثلا سوال کند چرا رهبر کیم جونگ اون در مراسم سالگرد بنیانگذار حاضر نشد؟ او هم اکنون کجاست؟ وضعیت جسمی اش چگونه است؟

چرا؟ چون نگاه مقامات کره شمالی به رادیو تلویزیون و مطبوعات نه رسانه به عنوان واقعی رسانه و کانال ارتباطی میان مردم و حکومت بلکه به عنوان ابزار تبلیغاتی حکومت برای مردم خود و دیگر است.

در نگاه اول، رسانه، کانالی دو طرفه است و در نگاه دوم، کانالی یک طرفه است که تبلیغات حکومت را برای مردم منتقل می کند.