شیخ بهاالدین، محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی، دانشمند شناخته شده دوره صفویه، است. مرگ این عارف بزرگ و دانشمند را به سال ۱۰۳۰ و یا ۱۰۳۱ هجری در پایان هشتاد و هفتمین سال حیاتش ذکر کرده‌اند.
او در شهر اصفهان رخ در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی که شایسته شان او بود، به مشهد بردند و در جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند. سالروز گرامیداشت این دانشمند سبب شد تا به یکی از اشکال بزرگداشت این فرهیختگان که ساخت مجسمه در شهر است، اشاره کرد.
در همین زمینه سیدمجتبی موسوی، کارشناس حوزه زیباسازی شهری، گفت: در سال 90 مجسمه‌ای از شیخ بهایی در شهر تهران نصب شد. این اثر پیکره شیخ بهایی است که استاد مرتضی نعمت‌اللهی زحمت ساخت آن را برعهده گرفت.
او افزود: ارتفاع این مجسمه سه متر و جنس آن از برنز است. این مجسمه در حاشیه میدان شیخ بهایی و در فضای سبز آن محل تعبیه شد.
موسوی خاطرنشان کرد: به علت فضای تجاری آن محدوده و عدم وجود فضایی مسطح در میدان تنها مکان مناسب برای نصب این مجسمه همان فضای سبز جنبی میدان شیخ بهایی بود. این مجسمه به علت ابعاد و جنسی که دارد جزو بهترین مجسمه هایی است که برای مشاهیر کشور ساخته شده است.
او گفت: اثری دیگر با مضمون شیخ بهایی و به هنر دست استاد نعمت‌اللهی در اصفهان نیز نصب شده است.
این کارشناس حوزه زیباسازی شهر اظهار کرد:
مجسمه شیخ بهایی به علت اینکه در یک خیابان‌های پرتردد شهر قرار گرفته است. امنیت خاصی برای آن در نظر نگرفتیم و بواسطه ابعاد بزرگی که دارد و همچنین نحوه نصب فنی و محکم آن تا حدودی موارد حفاظتی برای آن اجرا شده است.
دیدگاه تان را بنویسید