در ترافیک ماندن به از کرونا گرفتن در مترو

در روزهای کرونایی، خیابان‌های پایتخت حسابی شلوغ است. برخی از این شلوغی گلایه می‌کنند و آن را پای لغو طرح ترافیک تهران می‌گذارند.

آنهایی که به دنبال اجرای طرح ترافیک هستند به این نکته توجه نمی‌کنند که اگر خیابان‌ها خلوت شود، مترو و اتوبوس شلوغ می‌شود. شلوغی وسایل نقلیه عمومی یعنی گسترش کرونا!

واقعا درک این مسئله اینقدر سخت است؟ کرونا طرفدار شلوغی است. طرفدار مکان‌هایی است که آدم‌ها بدون محافظ در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.

می‌شود برای مدتی چشم‌های‌مان را به روی پول‌های حاصل از ورود خودرها به مناطق تحت پوشش طرح ترافیک ببندند تا کرونا به پایان عمر خود برسد.

واقعا چند ساعت در ترافیک ماندن بهتر از کرونا گرفتن در مترو و اتوبوس است. همه از رعایت فاصله گذاری حرف می‌زنند و به مردم توصیه می‌کنند که سعی کنند تا جایی که می‌شود از وسایل نقلیه عمومی استفاده نکنند و آنوقت عده‌ای هنوز در فکر طرح‌شان هستند.

ورود به طرح یعنی پرداخت هزینه، آنهم در زمانی که مردم نان را از دهن شیر بیرون می‌کشند. تصور کنید کسانی که خطر کرونا را به جان خریده‌اند و برای کار بیرون زده‌اند، بخواهند هزینه‌ای اضافی برای ورود به طرح بپردازند.

نکته دیگر این است که مهم‌ترین هدف طرح ترافیک، کاهش آلودگی هواست و با وجود تعطیلی مدارس و دانشگاه و کاهش حضور کارمندان و... هوای تهران آلوده نیست که نیازی به اجرای طرح ترافیک باشد. 

نمی‌شود مردم هم غم نان داشته باشند هم غم جان. برای مدتی دندان روی جگر بگذارید و اجازه بدهید مردم با وسایل نقلیه شخصی خود به مناطقی که طرح ترافیک است بروند بدون اینکه هزینه‌ای پرداخت کنند.

حفظ سلامت مردم در این روزهایی کرونایی باید مهم‌ترین هدف هر فرد و نهادی که برای تصمیم می‌گیرد، باشد. این روزها باید از هر قانون و طرحی که جان مردم را به خطر می‌اندازد، گذر کرد.

زمانه کرونا، دوران خاصی است. دورانی که نمی‌شود که در آن طرح‌های روزهای عادی را اجرا کرد. امیدوارم ستاد ملی کرونا تا زمانی که شر این ویروس از سر این کشور کم شود، پای تصمیم خود در لغو طرح ترافیک بایستد و اجازه ندهد مردم در مترو و اتوبوس، کرونا را بغل کنند.

راه اندازی مشاغل پرخطر مثل آرایشگاه‌های زنانه و مردانه، سالن‌های ورزشی، تالارهای عروسی و ... تعطیل هستند. فکر می‌کنید دلیل این تعطیلی چیست؟ حفظ جان مردم در برابر کرونا.

این روزها همه باید دست به دست هم بدهیم تا تمام رفتارهای پرخطری که می‌تواند ما را در چاه کرونا بیندازد تعطیل کنیم. کرونا با کسی شوخی ندارد و در مکان‌های شلوغ منتظر ماست.

خانواده‌ها به اندازه کافی نگران سرکار رفتن عزیزان‌شان در روزهایی کرونایی هستند. بهتر است با حرف‌ها و تصمیم‌های نسنجیده آنها را بیشتر نگران نکنیم. به اندازه کافی استرس در جامعه وجود دارد. آنهایی که نام مسؤول را یدک می‌کشند باید با تصمیم‌های درست، باری از دوش جامعه بردارند نه اینکه خود باری سنگین بر روی شانه‌های نحیف مردم بگذارند.