این دستگاه نتیجه تلاش پژوهشگران دانشگاه تهران دکتر هادی مرادی و دکتر سید کمالالدین ستارهدان و همچنین دکتر مرتضی بهزاد نسب از پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران است که با همکاری گروه پروفسور Slocum در دانشگاه MIT باز طراحی و ساخته شده است.
سادگی و سهولت ساخت را میتوان از مزایای این دستگاه تنفس مصنوعی برشمرد. این دستگاه به صورت منبع باز (Open source) در اختیار تمامی افراد قرار گرفته تا هر شخص متخصصی بتواند نمونهای از آن را ساخته و برای نیاز محلی استفاده کند.
نمونه اولیه این دستگاه در یک شرکت دانشبنیان که توسط دانشجویان و استادان دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر راهاندازی شده و در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران مستقر است، توسط مهندس محمدرضا فرحناک، مهندس مصطفی درفشیان و تیم ایشان ساخته شده است.
دیدگاه تان را بنویسید