ایتالیای تنها و بی کس در میانه ی بحران کرونا

الیزابت برا در فارین پالیسی نوشت: ایتالیا مشغول جنگ برای مهار کرونا است. مدارس و دانشگاه ها بسته، بازی‌های فوتبال به حالت تعلیق درآمده و رستوران‌ها مدت‌ها است که همگی تعطیل شده‌اند. فقط فروشگاه‌های مواد غذایی و داروخانه‌ها مجاز به فعالیت هستند ضمن اینکه هرگونه سفری مگر در موارد بسیاری ضروری ممنوع است. ممکن است اکنون برخی تصور کنند که احتمالا دیگر اعضای اتحادیه اروپا سیل کمک‌های خود را عازم این کشور هم پیمان خود کرده‌اند به خصوص اینکه رم نیز چنین درخواستی داشته، اما پاسخ منفی است، تاکنون هیچ کمکی از سوی اتحادیه اروپا به ایتالیا نشده است.

در ادامه این مطلب آمده است: عدم همبستگی شرم آور کشورهای اتحادیه اروپا با ایتالیایی‌ها نشان دهنده یک مشکل بزرگتر است و آن اینکه اگر یکی از آنها با یک بحران بزرگتر روبرو شود، کشورهای اروپایی چه می‌کنند؟

در اتحادیه اروپا مرکزی تحت عنوان هماهنگی واکنش اضطراری وجود دارد. این سازمان شبانه روزی بر هرگونه اتفاقی از جمله بلایای طبیعی نظارت می‌کند و وقتی یک کشور عضو اتحادیه اروپا دیگر نتواند به تنهایی بحران را مدیریت کند مورد حمایت قرار می‌گیرد. این مرکز درخواست کمک را به سایر کشورهای عضو که می‌توانند کمک‌های داوطلبانه انجام دهند، منتقل می‌کند. البته این کمک‌ها بعدا توسط کشور دریافت کننده بازپس داده می‌شود.

به عنوان مثال، دو سال پیش با گسترش آتش سوزی ویرانگر جنگل‌های سوئد، این کشور به مرکز هماهنگی واکنش اضطراری روی آورد و اتفاقا پاسخ دلگرم کننده‌ای هم دریافت کرد. پرتغال دو هواپیمای آتش نشانی را به سمت سوئد روانه کرد. آلمان پنج هلیکوپتر و 53 آتش نشان فرستاد. لیتوانی یک و نروژ هشت بالگرد اعزام کردند. فرانسه 60 آتش نشان و دو هواپیما اعزام نمود. دانمارک 60 و لهستان بیش از 130 آتش‌نشان به اضافه بیش از 40 دستگاه آتش نشانی اعزام کرد. در این بین ایتالیا که اتفاقا خودش نیز درگیر بحرانی مشابه بود 2 هواپیما ارسال کرد.

وقتی کمک‌های اروپایی به سوئد رسید، محلی‌ها با تشویق خود از آن استقبال کردند. این یک نمونه قدرتمند از یک واقعیت غالباً فراموش شده بود، اینکه اتحادیه اروپا چیزی بیش از معاملات مالی خسته کننده است.

ماه گذشته ، هنگامی که کووید-19 به سرعت در ایتالیا شیوع پیدا کرد، این کشور از طریق مرکز هماهنگی واکنش اضطراری درخواست کمک کرد. مائوریزیو ماساری، نماینده دائم ایتالیا در اتحادیه اروپا، به من گفت: ما درخواست تجهیزات پزشکی کردیم و کمیسیون اروپا نیز درخواست ما را به کشورهای عضو ارسال کرده ولی تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.

تاکنون، هیچ کشور عضو اتحادیه اروپا منابع مورد نیاز ایتالیا را ارسال نکرده است. این یک اتفاق غم‌انگیز برای کشوری با 21157 مورد ابتلا به کرونا ویروس و 1444 مورد فوتی تا 14 مارس و کادر پزشکی که با کمبود شدید منابع مواجه هستند، است.

مطمئناً، همه دولتها باید اطمینان حاصل کنند که خودشان به اندازه کافی برای بیمارستان‌ها، بیماران و کارمندان خود از منابع مورد نیاز برخوردار هستند، اما در حال حاضر شرایط هیچ کشور اروپایی مثل ایتالیا بحرانی نیست. اسپانیا و فرانسه موارد ابتلا بالایی دارند، اما از تاریخ 14 مارس، فنلاند 225 مورد و همسایه ایتالیا اتریش تنها 655 مورد ابتلا داشتند. از جمله دیگر کشورها پرتغال 169، ایرلند 90؛ رومانی 109؛ لهستان 93؛ بلغارستان  37؛ و مجارستان 25 بیمار کرونایی داشتند، کشورهایی که اتفاقا بسیاری از آن‌ها در گذشته از همبستگی اروپا سود زیادی کسب کرده‌اند. شماری از آنها ذینفع خالص اتحادیه اروپا هستند، به این معنا که بیشتر از آنچه در آن هزینه می‌کنند، سود می‌برند. انگلستان که دیگر عضو اتحادیه اروپا به حساب نمی‌آید خود دارای 1140 مورد کروناویروس است ولی با این وجود این کشور هم هنوز نتوانسته به ایتالیایی‌ها کمک کند.

در این میان البته کمک‌های جزئی هم وارد کشور شده است. نیمه شب 12 مارس، یک هواپیما از مبدا چین با 9 متخصص پزشکی و 31 تن وسایل پزشکی از جمله تجهیزات بخش مراقبت‌های ویژه، تجهیزات محافظ پزشکی و داروهای ضد ویروس در فرودگاه رم به زمین نشست. در همین زمان، یک کامیون چینی نیز وارد ایتالیا شد و بیش از 230 جعبه تجهیزات پزشکی را وارد کرد. این میزان کمک البته کمتر از چیزی بود که وانگ یی، مشاور وزیر امور خارجه چین، روز سه شنبه در تماس تلفنی به لوئیجی دی مایو، وزیر امور خارجه ایتالیا قول داده بود.

ایتالیا البته قبلاً طعم عدم همبستگی اروپا را چشیده است. در طول بحران آوارگان در سال 2015، حدود 1.7 میلیون نفر وارد خاک اتحادیه اروپا شدند که بیشتر آن در ایتالیا و یونان بود. در سال 2017 علی‌رغم توافقات برخی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، آنها همچنان از طرح پذیرش مهاجران خودداری کردند. ماساری گفت: بحران کرونا ویروس شبیه به بحران پناهندگان است: کشورهایی که بلافاصله تحت تأثیر قرار نگرفتند، اکثراً مایل به کمک کردن نیستند. کشورهای مختلف آشکارا درک متفاوتی از تهدید دارند. ما در ایتالیا احساس می‌کنیم که کرونا ویروس یک تهدید جهانی و اروپایی است که نیاز به پاسخ قاطع تمام اروپا دارد، اما سایر کشورها آن را مانند ما نمی‌بینند.

خودخواهی اروپا نه تنها غیر اخلاقی که تأسف آور است. یک ایتالیا درگیر بر سایر کشورهای اروپایی هم تاثیر خواهد گذاشت، بنابراین پاسخ سرد امروز اتحادیه به درخواست کمک ایتالیا این پرسش را ایجاد می‌کند که این کشورها در صورت وقوع بحران‌های بزرگ‌تر چه خواهند کرد.

این یک واقعیت است که هیچ کشوری به استثنای چین نمی‌تواند بدون کمک دیگران از این بحران جان سالم به در برد. طرح کمربند جاده‌ای چین برنامه گسترده زیرساخت جهانی، شامل سرمایه گذاری‌ها و ساخت و سازهایی در طیف وسیعی از کشورها در درجه اول کشورهای در حال توسعه است. با این وجود، ایتالیا و چین همکاری‌های خود را از طریق طرح کمربندی و جاده و فراتر از آن تقویت کرده‌اند. سال گذشته، در یک برنامه همکاری پلیسی، ماموران پلیس چینی در خیابانهای رم و میلان گشت زنی کردند.

حال سوال اینجاست چرا باید ایتالیا حدود 6000 سرباز خود را در مأموریت‌های خارجی مشترک با اتحادیه اروپا و ناتو نگه دارد، در حالی که در مواقع بحرانی کمکی از آن‌ها دریافت نمی‌کند؟

در مجموع 13 مارس، کمیسیون اروپا قدم‌هایی برداشت تا حداقل به اقتصاد ایتالیا کمک کند، اما تاکنون هیچ کمک پزشکی از کشورهای عضو تحقق نیافته است.