علیرضا آذربایجانی در گفت‌وگو اظهار کرد: وقتی یک بیماری همه گیر می‌شود، مثل اینکه الان ویروس کرونا همه گیری جهانی پیدا کرده و تشدید آن هم در کشوری مثل ایران هست، به طور قطع مردم باید یک سری مراقبت‌های پیشگیرانه‌ای را انجام دهند.
وی عنوان کرد: آنچه از بُعد حقوقی در مورد مردم مسلم است این است که این مراقبت‌ها و رفتار پیشگیرانه صرفا حق آدم‌ها نیست که اگر خواستند، بتوانند از حقشان انصراف دهند، بلکه تکلیفشان هم هست. به عنوان مثال کسی که در محیط عمومی و جایی مثل حرم زیارتی می‌رود و خودش و دیگران را درگیر بیماری می‌کند، این درست است که حق دارد به آن مکان برود یا نه، ولی بُعد تکلیفی آن مهم‌تر از بعد حقی آن است که باید به خاطر اینکه خودش حفظ شود و این بیماری را به دیگران منتقل نکند، از حضور در اماکن مشکوک خودداری کند.
این وکیل دادگستری در ادامه با بیان اینکه "همین حق و تکلیف را دولت‌ها هم به طور قطع خواهند داشت" تصریح کرد: دولت‌ها نیز در موضع تکلیفی چند برنامه ریزی را می‌توانند داشته باشند که یکی از آنها موضوع سیاست گذاری‌های کلان در جهت پیشگیری از توسعه این بیماری است و شرایطی که می‌تواند برای آنهایی که مبتلا شده‌اند، بهبود ایجاد کند.
آذربایجانی تاکید کرد: آنچه مسلم است این است که اگر قرار باشد ما به عنوان مثال موضوع قرنطینه شهری یا مکانی را ایجاد کنیم، باید بتوانیم امکانات و تبعات آن قرنطینه را هم ایجاد کنیم. یعنی اینکه صرفا بگوییم همه از خانه بیرون نیایند که این موضوع ممکن است ایجاد مشکل کند، بنابراین باید مساله تامین مایحتاج ضروری و نوع امکانی که برای مراجعه به مراکز بیمارستانی و... وجود داشته باشد را هم ایجاد کنیم.
وی با بیان اینکه "همانگونه که مردم مکلفند که نکات بهداشتی را رعایت کنند، دولت هم مکلف است که در سطح کلان این سیاست‌ها را اعمال کند"، تصریح کرد: البته به نظر می‌رسد به دلایل مختلفی در روزهای اولیه که می‌شد سیاست گذاری مناسب‌تری صورت بگیرد این کارها انجام نگرفته، اما ما باید بپذیریم که جلوی ضرر را از هر جا بگیریم منفعت است و از همین زمان به بعد امیدواریم که دولت با اتخاذ سیاست‌های دقیق پیشگیرانه مانع از توسعه این بیماری مهلک در سطح جامعه شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه در خصوص الزامات فرهنگی با توجه به ضرورت پیشگیری از ویروس کرونا با رعایت ماندن در خانه از سوی شهروندان، خاطرنشان کرد: در این بعد مساله‌ای که وجود دارد این است که ممکن است بسیاری از مردم درک واقعی نسبت به موضوع پیدا نکرده و تبعات و عوارض آن را حس نکرده باشند. به طور مثال شبیه رانندگانی که با سرعت زیاد در جاده‌ها رانندگی می‌کنند و فکر می‌کنند تصادفات، حوادث و مرگ و میرها برای دیگران است.
آذربایجانی در پایان گفت: به نظرم دولت باید به شکل مستقیم و غیر مستقیم الان که مردم بیشتر در خانه و پای برنامه‌های تلویزیون هستند، در این زمینه بیشتر روشنگری کند و مردم را به عوارضی که این مساله می‌تواند برای خود، خانواده و سایر شهروندانشان ایجاد کند، توجه دهد.
دیدگاه تان را بنویسید