سفیر سابق ایران در لندن معتقد است «باید پرسید چه کسی بهتر از ظریف می‌تواند مواضع ایران ار در عرصه جهانی طرح و مورد دفاع قرار دهد. اکنون شاهد هستیم که ترامپ و دیگر مقام‌های آمریکایی از حضور ظریف در کشور خود واهمه دارند و او را حتی برای حضور در یک نشست عادی شورای امنیت راه نمی‌دهند. حتی از حضور او در اجلاس سران داووس نیز واهمه دارند. این نوع کنش خود نشان‌گر آن است که آیا ظریف حافظ منافع ملی ایران است یا نیست.»
سید جلال ساداتیان، تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل و سفیر سابق ایران در لندن، در واکنش به موج جدید هجمه‌ها علیه محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان، که از او با عناوینی هم‌چون «حیا نداشتن» یاد کرده اند، گفت: «ظریف دیپلماتی بوده که تا کنون نمونه آن را در تاریخ کشورمان نداشته‌ایم یا کمتر شخصی در حد و اندازه او بوده است. از نظر تسلط بر اصول دیپلماتیک، دانش سیاسی و روابط بین‌الملل و تسلط بر زبان انگلیسی می‌توان او را در سطحی ایده آل مورد ارزیابی قرار داد. ظریف بیشترین دفاع را از توانمندی‌های موشکی ایران در سطح جهانی انجام داده است.»
وی افزود: «علی‌رغم این توانمندی‌ها عده‌ایی منافع‌شان در انتقاد و مخالفت با محمد جواد ظریف است که می‌توان آنها را کاسبان تحریم دانست. همان‌هایی که امروز ظریف و وزارت خارجه را مورد هجمه قرار می‌دهند همان افرادی هستند که مخالف تصویب لوایج مورد درخواست FATF، برجام و هر گونه مذاکره بودند. این افراد تعریفی مشخص از منافع ملی ندارند.»
این کارشناس مسائل بین‌الملل در بخشی دیگر از گفته‌های خود تصریح کرد: «توئیت اخیر ظریف مبنی بر مذاکره در صورت برداشته شدن تحریم‌ها نیز هیچ‌گونه منافاتی با اظهارات مقامات کشور ندارد و اکنون ظریف نیز مطلبی فارغ از چارچوب ها را مطرح نکرده است. طبیعی است که امریکا نیز به فراخوان وزیر امور خارجه کشورمان واکنش نشان دهد لذا اکنون قابل درک نیست چرا عده‌ای با فحاشی کردن قصد دارند ظریف را مورد هجمه قرار دهند.»
سفیر سابق ایران در لندن افزود: «آن‌هایی که اکنون عقده‌گشایی می‌کنند، آمریکا بدعهدی می‌کند فحش‌اش را نصیب ظریف می‌کنند. اروپا بدعهدی می‌کند و در برابر ترامپ ضعف نشان می‌دهد، فحش آن را خطاب به اقای ظریف می‌دهند. این نوع کنش در شرایطی است که اگر از سیاست خارجی کشور ندایی واحد بیرون بیاید و دیپلماسی کشور از سوی نهادهای و قوای سه‌گانه مورد حمایت قرار بگیرد، به طور حتم قدرتمندتر با جهان می‌توانیم حرف بزنیم. قاعدتا نباید با اظهارات رادیکال و افراط‌گرایانه خود را در گوشه رینگ قرار دهیم و تصور غالب جهانی این باشد که تهران جنگ‌طلب است و باوری به مذاکره ندارد.»
ساداتیان در ادامه تصریح کرد: «اکنون باید پرسید چه کسی بهتر از ظریف می‌تواند مواضع ایران ار در عرصه جهانی طرح و مورد دفاع قرار دهد. اکنون شاهد هستیم که ترامپ و دیگر مقام‌های آمریکایی از حضور ظریف در کشور خود واهمه دارند و او را حتی برای حضور در یک نشست عادی شورای امنیت راه نمی‌دهند. حتی از حضور او در اجلاس سران داووس نیز واهمه دارند. این نوع کنش خود نشان‌گر آن است که آیا ظریف حافظ منافع ملی ایران است یا نیست. زمانی که دشمنان ایران از حضور و اظهارات او واهمه دارند، بدین معنا است که ظریف خط درست را در دستور کار قرار می‌دهد؛ بنابراین تخریب وزیر امور خارجه نه در راستای منافع ملی است و نه در راستای حفظ اصول اخلاقی.
وی در ادامه تاکید کرد: «متاسفانه در فضای سیاسی کشورمان مجموعه ضوابط و قواعد برای همه به شکل یکسان اعمال نمی‌شود؛ برخی را چشم‌پوشی می‌کنیم و برخی را برخورد و برخی دیگر را با اولین اقدام به شدت مجازات می‌کنیم. لذا هجمه‌ها علیه ظریف را بیشتر می‌توان بیشتر عقده گشایی یک سری افراد در موضوع تصویب برجام ارزیابی کرد. واقعیت این است هر کسی نمی‌تواند هر کلامی را بدون هیچ‌گونه ملاحظه‌ای بر زبان براند؛ اینکه یک تعداد افراد در مجامع عمومی، بدون مهابا با هر لحنی که دوست دارند ظریف را مورد خطاب قرار می‌دهند، با هیچ معیار و اصول قانونی و اخلاقی انطباق ندارد.»
آقای ظریف اگر با رهبرمون مشورت کنند بهتر نیست بنظر شما؟؟؟یکی از علتهای مهم سردار سلیمانی که او را محبوب جامعه و جهان کرد همین اطاعت از رهبری بود
مشکل این است که کشور دچار دسته بندیهای جناحی و گروهی مداخل جویانه در امور مهم مملکتی شده است. گاهی این حرکتها که ناشی از درک صحیح سخنان یک مقام متبحر در کار و وظیفه ی خودش هست با حمایتهای پشت پرده از جانب جنا مقابل تقویت می شود. آقای ظریف بنا بر کار و تخصص دیپلماسی خود صحبتی را می کند، با تندروی قضاوت سطحی به عمل می آید و این گونه است که کار مشکل آفرین می شود. تمام ملتهایی که فرقه گرایی و دسته بندی و جناح و گروه بندی در آنها ناشی از تندرویها ریشه دوانیده، در همیو مسائل غرقند و درجا زده اند، وضعیت عراق، لیبی، افغانستان، پاکستان و ... . گروهی از کشورها این مرحله را پشت سر گذاشته اند و فارغ از تعصبات و تندرویها با آرامش دنبال کار و فعالیت و سازندگی و آبادانی کشور خود هستند و یعنی به نوعی بلوغ فکری معرفتی فراتعصبی و عاقلانه رسیده اند. ژاپن، کره ی جنوبی، چین، روسیه و بسیاری کشورها که هدف پیشرفت با توجه شرایط خود را دارند. آنها هوشمندانه کار خود را دنبال می کنند. کشور باید از این وضعیت خارج شود.