افزون بر این باید بگویم که ما برای ساخت این فیلم سعی کردیم قصه در سطحی باشد که گره و فراز و فرودهای آن برای مخاطب کودک جذابیت داشته باشد. علاوه بر آن تمام تلاش خود را کردیم تا این اثر سینمایی نه‌تنها یک فیلم سرگرم‌کننده باشد بلکه پیام محتوایی نیز داشته باشد تا بزرگ‌ترها هم بتوانند از آن بهره ببرند. در همه جای دنیا حتی در کشورهای اروپایی، دولت سینمای ملی خود را حمایت می‌کند و انتظار می‌رود در ایران نیز دولت به‌عنوان متولی فرهنگ از سینمای کودک و نوجوان حمایت کند اما متاسفانه این حمایت‌ها نه تنها بیشتر نشده بلکه کمتر نیز شده است. البته با توجه به ساز و کار پخش فیلم در ایران، عدم حمایت از سینمای کودک و نوجوان تنها تقصیر دولت نیست زیرا اکران فیلم در ایران در دست سینماداران است و دولت نمی تواند دخالتی در آن داشته باشد. سینماداران سعی می‌کنند فیلم‌هایی اکران کنند که در گیشه موفق‌تر باشد البته گاهی محاسبات سینماداران غلط از آب در می‌آید و فیلم‌هایی که فکر می‌کنند موفق خواهد بود با فروش مناسبی همراه نیست. مساله این است که سینماداران، قشر جوان را مخاطب خود می‌دانند در نتیجه فیلم‌های اجتماعی، شهری، آپارتمانی و با موضوع روابط بین جوانان را اکران می‌کنند و معتقدند که فقط همین فیلم‌ها می‌تواند در جذب مخاطب موفق باشند، در حالی که باید با برنامه‌ریزی صحیح همه قشرها را به سینما جذب کرد. متاسفانه بودجه کمی برای تولید فیلم کودک و نوجوان اختصاص داده می‌شود و وقتی دولت برای سینمای کودک و نوجوان هزینه زیادی نکند به مرور تولیدات کمتری نیز در این زمینه خواهیم داشت.
دیدگاه تان را بنویسید