رازش را نمی‌دانم اما از همان آغاز هم اسمش کتابخانه بوده نه کتابفروشی وقتی نشر طهوری از خیابان‌های اطراف بازار به خیابان انقلاب آمد و روبه‌روی دانشگاه تهران جای گرفت، آقای طهوری اسم کتاب‌فروشی‌اش را کتابخانه طهوری گذاشت.
خانه کتاب‌ها، سال‌ها قبل از آن‌که موسسه‌ای زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد، کتابخانه طهوری بود، با آن قفسه‌های بلند که تا سقف چیده شده‌اند و انگار تا آسمان ادامه دارند؛ آسمانی که وسعتش تاریخ بی‌آغاز، فرهنگ ناپیدا کرانه و هنر بی‌مانند مردمان ایران زمین است. کتابفروشی طهوری، نه! بهتر بگویم کتابخانه طهوری، اگر نگویم گنج، نقشه گنجی است که سال‌های بسیار، اصیل‌ترین آثار در شناخت فرهنگ ایران را چاپ، گردآوری و به مخاطب عرضه کرده است.
نقشه گنجی که می‌گوید به کدام سو برویم، اگر گوهری از فرهنگ ایران را می‌خواهیم، نقشه گنجی که راه عبور سلامت، از تردیدها را به مخاطب فرهنگ نشان می‌دهد. کتابخانه طهوری به قدر کتاب فارسی باستان از رولاند.جی.کنت اصیل و به قدر تاریخ مختصر زبان فارسی از محسن ابوالقاسمی، خلاصه فرهنگ ایران است. اصالتی که نه در پس ثروت و گشاده دستی که از دقت و گشاده رویی سرچشمه می‌گیرد و نوش‌آبی است برای اهالی فرهنگ...
کتابخانه طهوری بین خیابان های ۱۲ فروردین و فخررازی در خیابان انقلاب، با ویترین شیشه‌ای دو طرفه و بزرگش، با نمایی که هنوز و همچنان کلاسیک است، با نگاه دقیق سید احمدرضا طهوری اداره می‌شود. وارث سید عبدالغفار طهوری، که هنوز وقتی کتابی را به دست مخاطب می‌دهد به روح بلند پدر فکر می‌کند و در پس هر تغییر در کتابخانه (کتابفروشی) به دنبال جواب این سوال است که اگر پدر بود چه می‌کرد؟
آنان که گامی به درون کتابخانه طهوری می‌گذارند دو دسته‌اند یا عابران، در جست‌وجوی کتاب‌های خویش، سر به هوا بی‌آن‌که بدانند کدام کتابفروشی مقصدشان است، یا مخاطبانی که می‌دانند سال‌هاست در جستجوی هر سوال فرهنگی می‌توانند از این نقشه گنج بهره بگیرند.
اینجا مشتری معنایی ندارد مشتری به همه چیزفروشی‌هایی تعلق دارد که به اسم کالاهای فرهنگی هر محصولی را عرضه می‌کنند. در کتابخانه طهوری فرهنگ را کالا نمی‌بینند، فرهنگ و فرهیختگی فروشی نیست، چنانکه حتی اگر کتابخانه طهوری فروخته شود، اندیشه‌اش و ریشه‌هایش در ذهن اهالی فرهنگ باقی خواهد ماند.
از تاریخچه قدیم و آغاز خیابان انقلاب، تنها کتابفروشی گوتنبرگ و کتابخانه طهوری باقیمانده است؛ اما این روزها آقای طهوری می‌گوید: کتابخانه‌ای که از جنگ جان سالم به در برده، در جنگ کتاب و کاغذ با همه‌چیزفروش‌ها به فروش گذاشته است. چندان که خود می‌گوید دیگر نمی‌تواند ادامه بدهد و بهمن ۱۳۹۸را پایان راه کتابخانه خود می‌داند.
طهوری می‌گوید دیگر جانی برای جنگیدن ندارم و می‌خواهم انتشارات را حفظ کنم ولی چرخ‌های کتابخانه این گونه نمی‌گردد. آقای طهوری خوشحال است که نفر بعدی و خریدار این ارث فرهنگی، خود اهل کتاب خواهد بود و نقشه گنج فرهنگ را به رستوران تبدیل نخواهد کرد.
سید احمدرضا طهوری گفت: منتظر است تا پایان بهمن ماه تصمیم نهایی را اعلام کند. باید ببینیم آیا در پایان بهمن فهرست از دست داده‌های فرهنگی ایران زمین دوبرابر خواهد شد؟
کتابخانه طهوری، یکی از قدیمی‌ترین کتاب‌فروشی‌های ایران شناخته می‌شود که سال ۱۳۳۲ به همت سیدعبدالغفار طهوری تاسیس شد. کتابفروشی ۶۶ ساله طهوری به‌عنوان چهارمین کتابفروشی راسته انقلاب محسوب می‌شود. این کتابفروشی محل عرضه کتاب‌های حوزه ادبیات فارسی، ایران‌پژوهی، تاریخ و حقوق است. سیدعبدالغفار طهوری سال ۱۳۷۴ درگذشت و سید احمدرضا طهوری مدیریت این کتابفروشی و انتشارات را برعهده گرفت. زمزمه تعطیلی این کتابفروشی پیش از این نیز در سال ۱۳۹۴ به گوش رسیده بود.
دیدگاه تان را بنویسید