اثرات حسادت بر جامعه

برای اطلاع از اثرات حسادت بر جامعه و افراد با ما در ادامه همراه باشید.

وقتی در خانه‌ای میهمانی شلوغ و پرصدایی برپاست، همسایه‌هایی که به آن معترضند را می‌تواند به دو گروه تقسیم‌بندی کرد.

چرا بعضی آدم‌ها به همه‌چیز حسادت می‌کنند؟

گروه نخست که به هر دلیلی مخالف برگزاری این رویداد هستند، شاید به موضوعات مذهبی اشاره کنند یا بگویند خانه جای انجام این کارها نیست، یا شاید واقعا جیغ و فریاد و صدای بلند موزیک آزارشان می‌دهد.

اما گروه دوم که تعدادشان خیلی بیشتر است، کسانی هستند که نه تنها از رقص و آواز و موزیک بدشان نمی‌آید، بلکه به برگزارکننده آن میهمانی دشنام می‌دهند، چون دلشان می‌خواست خودشان هم به آنجا دعوت می‌شدند. پس از روی لج‌بازی به مخالفت می‌پردازند. ممکن است همسایه‌های متعصب، مسن و ناراضی را تحریک کنند و با پلیس هم تماس بگیرند.

بر اساس تجربه شخصی به این نتیجه رسیده‌ام، حسادت مانند یک گوی خطرناک آلوده به رادیواکتیو است که علاوه بر فرد، اطرافیان او را نیز دچار مسمومیت پرتوی می‌کند. همه ما دیده‌ایم که وقتی یک زن یا مرد حسود باشد، همسرش را هم ممکن است به راحتی با خودش هم‌نظر کند. شرکت‌ها و کارگروه‌های و هیات‌های داوری را هم دیده‌ایم که چطور علیه دیگران می‌شوند.

بسیاری از اتفاقات و واکنش‌هایی که در جامعه می‌بینیم، در اثر حسادت رخ می‌دهد. خیلی‌ها تجارت، ازدواج، سرمایه‌گذاری، مهاجرت و موفقیت‌ها و دستاوردها و حتی سرگذشت و رزومه دیگران را تخریب می‌کنند، چون از آن سهمی ندارند.

این اتفاق ممکن است میان دو فیلم‌ساز، خواننده، بازیگر، موسیقی‌دان، روان‌شناس، استاد دانشگاه، روزنامه‌نگار، فعال سیاسی یا دو سازمان و وزارتخانه و شرکت و استارت‌آپ رخ دهد، چون همه ما چه قدرتمند باشیم یا ضعیف، باز هم انسان هستیم.

من از دوران نوجوانی مشغول به کار بوده‌ام و در این سال‌ها یاد گرفتم، وقتی می‌شنوم کسی پشت سرم حرفی زده، دقت کنم تا پی ببرم «چه کسی» و «چرا» آن را گفته، چون بیشتر ما زمانی که حسادت می‌ورزیم، طرف مقابل را با غیبت کردن یا شایعه‌پردازی ترور شخصیتی می‌کنیم.

امروز همه می‌خواهیم اینستاگرام‌مان دیده شود یا خیلی زود به مرحله درآمدزایی برسد، اما وقتی شکست می‌خوریم به بقیه حسادت می‌کنیم و به این حقیقت توجهی نداریم که آن شخص سال‌ها تجربه و مهارت و اعتبار کسب کرده و حالا در شبکه‌های اجتماعی حضور دارد. او بدون تردید یک‌شبه به آنجا نرسیده، اما از وقتی فیس‌بوک و اینستاگرام آمد، تشعشعات مسموم‌کننده حسادت که برای صدها سال در فرهنگ ما رخنه کرده بود، تشدید یافت و از کنترل خارج شد و اکنون به دعوا و کینه‌توزی و دشمنی و جنگ رسانه‌ای و هنری و فرهنگی و ورزشی و اقصادی و سیاسی و علمی و عمومی تبدیل شده است.