منطقه زاگرس
در روزهای اخیر فیلمی در فضای مجازی منتشر شده است، مبنی بر این که یک دامدار سنتی در مراتع اطراف منطقه زاگرس برای تغذیه دام های اهلی خود تمام برگ های یک درخت را قطع می کند و به حیوانات خود می دهد، به نحوی که هیچ اثری از برگ ها و شاخه های کوچک روی درخت باقی نمی ماند.
این میان اگر به کادربندی و نحوه فیلمبرداری این ویدئو توجه کنیم، متوجه خواهیم شد که این فیلم کاملا ساختگی است، یعنی یک نفر برای تخریب چهره دامداری سنتی در جنگل های ایران بخصوص در جنگل های زاگرس از دامدار مربوطه خواسته است که چنین کاری انجام دهد و او نیز بدون اطلاع اقدام به قطع برگ درختان کرده است.
اگرچه اقدام این دامدار به هیچ وجه صحیح نیست و حتی آسیب زدن به یک درخت در دل جنگل و مراتع اطراف آن توجیه پذیر نیست، اما سوال مهم این است که آیا دامداران سنتی کشورمان و قبایل عشایری اساسا چنین اقدامی را با درختان جنگل ها و مراتع و زیستگاه های حیات وحش انجام می دهند؟
سعید انصاریان، فعال محیط زیست در این باره در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«اولین باره که میخوام خواهش کنم که تا ثانیهی آخر اگر ندیدین کامنت نذارین و یا همرسانی نکنین! چون تا انتها و مفصل توضیحاتم رو گفتم!
این ویدیو ساختگیه، یعنی انگار دوربینی حساب شده و با کادری درست، تنظیم شده و چوپان بر اساس یک میزانسن از پیش طراحی شده عمل کرده!
اگر جز این است دو فرضیه مطرح میشود که باید منتشر کنندگان در اینباره پاسخگو باشند
اول اینکه اگر از قبل میدانستید چوپان چنین قصدی دارد چرا فقط شاهد ماجرا بودید و به جای منصرف کردنش از این ارتکاب سیاه به تنظیم کادر و نور و رنگ پرداختید، پس خود هم همدستید!
و دوم اگر پاسختان این است که حریفش نشدید و چاره را در ثبت و انتشار ویدیو دیدید، بسیار خب آن منطقه و چوپان و درختان بیشماری که احتمالن هرروز و تاکنون اینگونه خونین عریان کرده است حتمن موجودند هم از آنها ویدیو بذارید و هم معرفی کنید تا با قاطعیت در مجامع قضایی پیگیری کنیم!
وگرنه برای خشم ویدیو ساختن و نه آگاهی قطعن عواقب هولناکتری برای جامعهی عصبانی ما دارد و همهی ما در اینمورد مسئولیم!
یادمان باشد اینکه ما هرگز اجازه نداریم مثلن برای نشان دادن خشونت و تنبیه فیزیکی در مدارس معلمی را اجیر کنیم تا دانشآموزی را تا سرحد مرگ بزند و بعد فیلمش را منتشر و ادعای افشاگری بکنیم!
خدایا از ما در مقابل خشم و جهلمان مراقبت کن!»
گفتنی است؛ در مجموع به نظر می رسد اساسا تولید خشم در آموزش های محیط زیستی به هیچ وجه به هدف اصلی این آموزش ها یعنی حفاظت از طبیعت ایران منجر نخواهد شد، اما شکی بر لزوم مدیریت دامداری سنتی در جنگل های ایران و مراتع اطراف آنها و پایبند کردن دامداران به ضوابط تعیین شده توسط سازمان منابع طبیعی و سازمان محیط زیست وجود ندارد؛ زیرا قطعا دامداری بی ضابطه در جنگل ها و مراتع می تواند به کاهش پوشش گیاهی جنگلی و مرتعی ایران و تخریب زیستگاه های حیات وحش دامن بزند.
دیدگاه تان را بنویسید