ویروس جدید لانگیا چیست و آیا باید نگران آن باشیم؟
شدت بیماری افراد آلوده در چه حد است؟
محققان چینی ویروس جدید لانگیا را در خلال انجام مراقبت‌های عادی از افراد دارای علائم تب کشف کردند. این افراد قبل از شروع تب با حیوانات تماس نزدیک برقرار کرده بودند از این‌رو محققان پس از کشف این ویروس به‌دنبال افراد مبتلای بیشتر گشتند. علائم بیماری نیز خفیف گزارش شده‌اند که شامل تب، خستگی، سرفه، از دست دادن اشتها، درد ماهیچه، حالت تهوع و سردرد می‌شود. بااین‌حال مشخص نیست که افراد مبتلا تا چه مدت بیمار بوده‌اند.
اما بیماران مبتلا به ویروس جدید لانگیا اندکی نیز علائم شدیدتری مانند التهاب ریه و اختلال عملکرد کلیه و کبد را تجربه کرده‌اند. اما شدت این اختلالات، آمار بستری‌شدن بیماران و احتمال مرگ‌بار بودن این علائم از سوی مقامات چین گزارش نشده است.
ویروس جدید لانگیا از کجا آمده است؟
محققان همچنین به بررسی این موضوع پرداختند که آیا حیوانات وحشی منشأ این ویروس بوده‌اند یا حیوانات اهلی. با اینکه گروه کوچکی از بزها و سگ‌ها احتمالاً در گذشته به این ویروس آلوده بوده‌اند اما شواهد دست‌اول نشان می‌دهد که قسمت بزرگی از جمعیت حشره‌خوارهای وحشی ناقل این ویروس هستند. این یافته نشان می‌دهد که انسان‌ها احتمالاً ازطریق تماس با حشره‌خوارهای وحشی به ویروس لانگیا آلوده شده‌اند.
آیا ویروس جدید لانگیا واقعا باعث بیماری می‌شود؟
محققان از یک روش جدید به‌نام تحلیل متاژنومیکس برای کشف این ویروس استفاده کرده‌اند. در این روش محققان با تعیین توالی مواد ژنتیکی،توالی‌های شناخته‌شده مانند دی‌ان‌ای انسان را کنار گذاشته و به‌دنبال توالی‌های ناشناخته که ممکن است نشانگر وجود یک ویروس جدید باشد می‌گردند.
اما آیا دانشمندان با استفاده از این روش می‌توانند با قطعیت بگویند که یک ویروس خاص باعث بروز بیماری می‌شود؟
ما به‌طور معمول از یک روش سنتی به‌نام انگاره‌ی کخ برای تعیین بیماری‌زا بودن میکروارگانیسم‌ها استفاده می‌کنیم. اگر یک میکروارگانیسم شرط‌های زیر را برآورده کند یک عامل بیماری‌زا قلمداد خواهد شد:
- باید در بدن افراد بیمار یافت شود و نه در بدن افراد سالم.
- امکان جداسازی از بدن افراد بیمار و کشت آزمایشگاهی آن وجود داشته باشد.
- میکروارگانیسم جداسازی‌شده باید پس از انتقال به فرد (یا حیوان) سالم موجب بیماری شود.
- امکان جداسازی آن از بدن افراد سالم پس از آلودگی آن‌ها وجود داشته باشد.
محققان عنوان می‌کنند که ویروس جدید لانگیا تاکنون تمام این شرایط را برآورده نمی‌کند، بااین‌حال برخی در مورد اعتبار این معیارها با درنظر گرفتن شرایط عصر جدید ابراز تردید می‌کنند.
بااین‌حال محققان هیچ دلیل دیگری برای بیماری ۲۶ نفر از ۳۵ فرد آلوده یافت نکردند. همچنین شواهد نشان می‌دهد که سیستم ایمنی ۱۴ نفر به ویروس پاسخ داده و افراد بیمارتر ویروس بیشتری در بدن خود داشتند.
چه چیزی از ویروس‌های مشابه می‌توان یاد گرفت؟
به‌نظر می‌رسد ویروس جدید لانگیا با دو ویروس شناخته‌شده‌ی دیگر یعنی ویروس نیپا و هندرا خویشاوند باشد. گفتنی است نویسندگان فیلم کنتیجن ایده‌ی ویروس تخیلی MEV-1 را از این خانواده از ویروس‌ها گرفته بودند. ویروس هندرا اولین بار در سال ۱۹۹۴ در کویینزلند گزارش شد. چهارده اسب و شخص نگهدارنده‌ی آن‌ها در اثر ابتلا به این ویروس جان دادند. از آن زمان تاکنون شیوع چندباره‌ی ویروس هندرا در کویینزلند و مناطق مجاور آن گزارش شده است که عموما ناشی از انتقال ویروس توسط دسته‌ای از خفاش‌های آلوده از نوع روباه پرنده بوده است.
در استرالیا نیز درکل هفت مورد ابتلا به ویروس هندرا گزارش شده است که بیشتر آن‌ها دامپزشکانی بوده‌اند که به درمان اسب‌های بیمار مشغول بودند. چهار نفر از این افراد فوت کردند.
اما ویروس نیپا در سطح جهان شناخته‌شده‌تر بوده و تاکنون کشور بنگلادش چندین مرتبه شاهد شیوع این ویروس بوده است. شدت عفونت ناشی از این ویروس متغیر بوده و می‌تواند باعث بروز انسفالیت (التهاب مغزی) بسیار ملایم تا کشنده باشد.
اولین موارد ابتلا به این ویروس در کشورهای سنگاپور و مالزی در افرادی گزارش شد با خوک‌ها در تماس نزدیک بودند. بااین‌حال گمان می‌رود موارد اخیر ابتلا به ویروس نیپا ناشی از مصرف غذاهای آلوده به ادرار یا بزاق خفاش‌ها بوده باشد. نکته‌ی مهم این است که ویروس نیپا می‌تواند از انسان به انسان و اغلب بین افراد ساکن در یک منزل منتقل شود.
در ادامه باید از چه مطلع شویم؟
اطلاعات ناچیزی در مورد ویروس جدید لانگیا وجود دارد و تعداد موارد ابتلای اخیر ممکن است همچون نوک کوه یخ باشد. درحال‌حاضر هیچ نشانه‌ای از احتمال انتقال ویروس از انسان به انسان وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتر برای کشف شدت عفونت ناشی از ویروس لانگیا، روش‌های انتقال و میزان گستردگی ابتلا به آن در کشور چین و کل منطقه ضروری به‌نظر می‌رسد.
دیدگاه تان را بنویسید