ورود به تالاب بین‌المللی شیدوَر در کنار جزیره مارو (شیدور) برای همه گردشگران ممنوع شد. تبلیغ غیراصولی جزیره شیدور با عنوان «مالدیو ایران» حیات این پناهگاه حیات وحش را به خطر انداخته است.
جزیره مارو یا شیدوَر (Shidvar) که خالی از سکنه است از مهم‌ترین پناهگاه‌های حیات وحش خلیج فارس شناخته می‌شود که محل زیست گونه‌های در معرض انقراض، از جمله لاک‌پشت پوزه‌عقابی است و ورود به آن با مجوز اداره محیط زیست و دریابانی استان هرمزگان امکان‌پذیر است.
با این وجود در سال‌های اخیر با تشبیه جزیره مرجانی با ماسه‌های سفید مارو یا شیدوَر به «مالدیو ایران» و تبلیغ غیراصولی آن به عنوان جزیره بکر و دست‌نخورده، زیست این جزیره با سفرهای انبوه، رها شدن زباله و تخریب‌های محیطی، به مخاطره افتاده است. بسیاری از گردشگران و تورها با وجود ممنوعیت سفر به این جزیره از بنادر محلی با کرایه قایق‌های ماهیگیری، خود را به این جزیره می‌رسانند و درحالی که شیدوَر فاقد هرگونه امکانات اولیه است، اما شب‌مانی‌های طولانی‌مدت دارند.
به دنبال اعتراض اداره محیط زیست استان هرمزگان با گسترش حجم این سفرها به محل زیست گونۀ در انقراض لاک‌پشت پوزه‌عقابی که حیات و روند تخم‌گذاری آن را به خطر انداخته و همچنین تقارن افزایش این سفرها با فصل مهاجرت پرندگان به تالاب شیدوَر، اداره نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به تمام تورگردانان، راهنمایان تور و مجریان سفر اطلاع داد ورود به تالاب بین‌المللی شیدوَر در کنار جزیره مارو (شیدوَر) ممنوع است.
از تورگردان‌ها، فعالان گردشگری و به‌ویژه راهنمایان درخواست شده است برای جلوگیری از اجرای برنامه‌های سفر به این مقصد و بروز هرگونه تبعات و مشکلات احتمالی بعدی، از اجرای تور به این منطقه خودداری کنند.
تالاب شیدوَر در سال ۱۹۹۹ میلادی در کنوانسیون رامسر به عنوان چهارمین تالاب بین‌المللی هرمزگان ثبت شد. جزیره کوچک شیدوَر تنها آبسنگ مرجانی حفاظت‌شده کشور نیز به حساب می‌آید که در فهرست مهم‌ترین آبسنگ‌های مرجانی اتحادیه بین‌المللی حفاظت و منابع طبیعی (IUCN) به ثبت رسیده است.
شیدوَر همچنین یکی از مناطق مهم تجمع پرندگان از سوی مؤسسه بین‌المللی حیات پرندگان شناخته شده است. در سال ۱۳۹۵ میلادی نیز دبیرخانه کنوانسیون گونه‌های مهاجر واقع در دفتر منطقه‌ای یونپ در بانکوک، این مکان را یکی از زیستگاه‌های مهم لاک‌پشت دریایی در اقیانوس هند و جنوب شرق آسیا معرفی کرد.
این جزیره ذوزنقه‌ای‌شکل با وسعت حدود ۱٫۲ کیلومتر مربع، غیرمسکونی و خالی از سکنه است که ۹۸ هکتار از آن را پناهگاه حیات وحش و ۸۷۰ هکتار را تالاب تشکیل می‌دهد. سواحل مارو بیشتر به‌صورت صخره‌ای هستند که در بین آن‌ها، سواحل ماسه‌ای با طول ۵۰ تا ۲۰۰ متر وجود دارد.
از جمله تخریب‌هایی که در سال‌های اخیر با سفرهای غیراصولی به این جزیره و تالاب شده می‌توان به جمع‌آوری تخم پرندگان و لاک‌پشت‌های دریایی و قاچاق آن‌ها، آلودگی ناشی از تردد شناورها، آلودگی ساحل در نتیجه برنگرداندن زباله‌ها به‌ویژه از نوع پلاستیکی، برداشت بی‌رویه ماسه سفید، تخریب لانه‌ها و مرجان‌های آبی، خشکسالی و فرسایش ساحلی و صید بی‌رویه صدف اشاره کرد.
دیدگاه تان را بنویسید