معرفی کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند
این کتاب به تمام علاقه‌مندان کتاب‌های روانشناسی توصیه می‌شود. همچنین به کسانی که در حوزه‌ی سبک زندگی سالم مطالعه دارند این کتاب را مفید خواهند یافت.
استرس و هر آنچه در موردش باید بدانیم
کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند نوشته‌ی رابرت ام. ساپولسکی، زیست‌شناس و پژوهشگر، کتابی خواندنی است که به ما ثابت می‌کند از آنجا که حیوانات برای مدت طولانی مضطرب نمی‌مانند، برخلاف انسان‌ها به بیماری‌هایی نظیر زخم معده یا فشارخون دچار نمی‌شوند. او نشان می‌دهد که استرس چه تأثیراتی بر ما می‌گذارد و باعث بروز چه مشکلاتی در قسمت‌های مختلف بدن می‌شود. او با ارائه‌ی راهکارهایی بر مبنای سیستم هورمونی بدن، ما را در کنترل استرس‌مان کمک می‌کند.
درباره‌ی کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند
فرضیه‌ی کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند (Why Zebras Don't Get Ulcers) نوشته‌ی رابرت ام. ساپولسکی (Robert M. Sapolsky) بر این اصل استوار است که استرس در حیوانات مقطعی است؛ به این معنی که آن‌ها فقط به‌موقع احساس خطر دچار استرس شده و برای بقا فرار می‌کنند. سپس استرس از بین می‌رود؛ بنابراین حیوانی مثل گورخر پس از فرار از دست شیر دچار مشکلات گوارشی، سرطان، دیابت و یا بیماری دیگر نمی‌شوند!
استرس و نگرانی دقیقاً همان فرایندی را در بدن ما ایجاد می‌کند که یک حیوان به‌موقع احساس خطر تجربه می‌کند، اما پاسخ ما به این استرس با فرار یا نجات یافتن انجام نمی‌شود. در ابتدا باید بدانیم که استرس چیست و چگونه در هر انسان روی می‌دهد؛ هنگام رویارویی با هر مشکلی، بدن به ما فرمان می‌دهد که جوابی قطعی و سریع برای مشکل موردنظر بیابیم. حال اگر خطر حمله‌ی یک شیر گرسنه باشد جواب مشخص است: فرار می‌کنیم؛ اما اگر مشکل پرداخت اقساط وام باشد، یافتن راه‌حل سریع غیرممکن می‌شود. در این شرایط استرس و پاسخ‌های بدنمان نیز تا مدتی طولانی در بدن ما می‌مانند و باعث بروز بیماری می‌شوند.
رابرت ام. ساپولسکی در کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند بر اثرات هورمون‌هایی که براثر اضطراب و استرس ترشح می‌شود تمرکز می‌کند و اثرات طولانی‌مدت آن‌ها را آشکار می‌سازد. قطعاً در زندگی امروز ما به شکلی فراگیر نگرانی و اضطراب را تجربه می‌کنیم. از حوادث ناگوار که تا مدت‌ها در خاطرمان می‌ماند گرفته، تا مشکلات معیشتی و موج اخبار نگران‌کننده‌ی پیرامونمان. قطعاً از بین بردن منشأ استرس کاری نشدنی است؛ تنها راه چاره پیش رو کنترل خود و حفظ آرامش هنگام پاسخ دادن به این نگرانی‌هاست. این کتاب به‌طور مفصل شمارا در این راه یاری می‌کند و از راه مواجه با استرس را نشان می‌دهد.
در کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند، نویسنده در سه بخش به بررسی تفاوت ما با حیوانات می‌پردازد. فصل نخست تأثیر فیزیکی استرس را بیان می‌کند. در بخش دوم به‌مرور تأثیرات روانی و سیستم عصبی بدن می‌پردازد و در بخش آخر درمان و کنترل استرس را مشخص می‌کند.
کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند مناسب چه کسانی است؟
این کتاب به تمام علاقه‌مندان کتاب‌های روانشناسی توصیه می‌شود. همچنین به کسانی که در حوزه‌ی سبک زندگی سالم مطالعه دارند این کتاب را مفید خواهند یافت.
با رابرت ام. ساپولسکی بیشتر آشنا شویم
رابرت موریس ساپولسکی (زاده‌ی ششم آوریل 1957) محقق و نویسنده‌ی آمریکایی در زمینه‌ی اعصاب غدد و استاد زیست‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه استنفورد است؛ وی همچنین در موزه‌ی ملی کنیا نیز درباره‌ی بابون‌ها مطالعه می‌کند. او با تحقیق درباره‌ی این حیوانات در کنیا منبع استرس و رابطه‌ی شخصیت و بیماری‌های مرتبط با استرس را موردبررسی قرار داده است. زمینه‌ی مطالعاتی او بر مسائلی مانند فشار روانی و مشکلات عصبی، و همچنین استراتژی‌های ژن‌درمانی برای محافظت از عصب‌های حساس متمرکز است. نشریاتی چون شبکه نشنال جئوگرافیک، نیویورک تایمز، و دانشگاه استنفورد پژوهش‌های ساپولسکی را بررسی و منتشر می‌کنند.
در بخشی از کتاب چرا گورخرها زخم معده نمی‌گیرند: استرس و هر آنچه در موردش باید بدانیم می‌خوانیم
استرس، از جمله استرس روانی، در فرد مبتلا به دیابت نوع 1 می‌تواند کنترل متابولیک را ویران کند. در یک بررسی در این خصوص، بیماران دیابتی درحالی‌که ترشح گلوکوکورتیکوئید آن‌ها بررسی می‌شد، در معرض یک عامل استرس‌زای تجربی (سخنرانی در جمع) قرار گرفتند. کسانی که در شرایط فوق بیشترین پاسخ استرس را نشان دادند، کمترین احتمال را برای کنترل دیابت خود داشتند. علاوه‌براین، در مطالعات مرتبط، افرادی که قوی‌ترین واکنش‌های عاطفی را نسبت به یک عامل استرس‌زای تجربی نشان دادند، بالاترین سطح گلوکز خون را داشتند.
استرس ممکن است به روش دیگری نیز وارد عمل شود. برخی مطالعات دقیق نشان داده‌اند افراد طی سه سال قبل از شروع دیابت نوجوانان، عوامل استرس‌زای عمده بیشتری را نسبت به افراد عادی متحمل شده‌اند. آیا این موضوع بدان معناست که استرس می‌تواند احتمال حمله سیستم ایمنی به پانکراس را افزایش دهد؟ شواهد کمی برای این موضوع وجود دارد. این مباحث در فصل هشتم -که درباره ایمنی است- مورد بحث قرار خواهند گرفت. توضیح محتمل‌تر حول این واقعیت است که پس از شروع حمله سیستم ایمنی به پانکراس (یعنی وقتی دیابت شروع شده است) مدتی طول می‌کشد تا علائم آن آشکار شوند. ممکن است استرس با توجه به تمام اثرات نامطلوبش که تاکنون در مورد آن‌ها صحبت کرده‌ایم، با تسریع کل این روند موجب شود که فرد زودتر به احساس ناخوشایندش توجه کند.
بنابراین استرس مکرر یا پاسخ‌های استرس شدید می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوجوانان را افزایش داده، پیشرفت دیابت را تسریع و عوارض عمده‌ای در این بیماری ایجاد کند که عمر افراد را کوتاه می‌کند. لذا مدیریت موفق استرس برای این بیماران حیاتی است.
دیدگاه تان را بنویسید