محمد درویش، فعال محیط زیست، نوشت:
هرقدر از صفا، مهر، درایت و اصالت این مردم خونگرم در گزیر بگویم، کم گفته‌ام. به نظرم گزیر دریچه‌ای غرورآفرین برای آشنایی با فرهنگ و تمدن ایرانِ جان است.
گزیر ترجمان همان ترجیع‌بند دوست‌داشتنی‌ام است: #ایران_دورت_بگردم.
همانطور که در گزارش پیشینم تاکید کرده‌ام، مردمان گزیر از دیرباز یاد گرفته‌اند چگونه اجازه ندهند در آن سرزمین داغ و سوزان، نعمت سیل به نقمت بدل شود. اینک با تماشای این گزارش و آشنایی با یکی از بزرگ‌ترین کتابخانه‌های روستایی ایران - که البته از بسیاری کتابخانه‌های شهری هم بزرگ‌تر است - درمی‌یابیم: موفقیت اتفاقی نیست.
اینکه مردم گزیر وطن خود را دوست دارند، میزان جرم و جنایت در کمترین حد خود به نسبت جمعیت است، هیچکس میل به مهاجرت ندارد، هیچگاه گزارشی از تخریب سیل از این منطقه گزارش نمی‌شود و مهم‌تر آنکه مهمان‌پذیر درجه یک هرمزگان هستند، نشانه اهمیت اهالی به مطالعه، احترام به دانش و فراهم‌کردن یادگیری برای همه آحاد جامعه از کودکان تا کهنسالان است.
به نظرم گزیری‌ها مصداق عینیت‌بخشیدن به صلح ایرانی هستند و در سخنانم که یکشنبه آینده - ۲۷ خرداد، ساعت ۱۸ - در کتابفروشی اردیبهشت سعادت‌آباد به همراه استاد مصطفی ملکیان ارایه خواهم کرد، به این مصداق غرورآفرین، به این بهانه سرکردن زمستان، سزاوارانه‌تر خواهم پرداخت.
می‌گویند: آفتاب به هر خانه‌ای به اندازه روزن‌هایش می‌تابد و نور خورشید در شالوده‌اش نفوذ می‌کند. دلیل کامروایی و بهروزی مردمان گزیر هم همین است که روزن‌های فراوانی با احترام به کتاب و کتابخوانی برای تضمین آینده گشوده‌اند. دم‌شان گررررم.
گزارش کامل را می‌توانید در کانال یوتوب در این نشانی تماشا کنید و به اشتراک نهید.
دیدگاه تان را بنویسید