کتابی در مورد رابط فرهنگی ایران و شبه‌قاره هند، به همراه داشتم. نام کتاب سرو و نیلوفر است. سرو نماد فرهنگ و تمدن ایرانی و نیلوفر نماد فرهنگ و تمدن شبه‌قاره هند. نیاکان ما نماد سرو را برای ایران برگزیدند. چقدر این نماد زیبا، دقیق و بجا انتخاب شده است. گویا در این نماد تمام تاریخ و سرنوشت ایران گنجانده شده است. این نماد در تمام سفر ذهنم را به خود مشغول می‌کرد.
ایران کهن در طول هزاران سال در مقابل توفان‌های مهاجم از شرق و غرب و از شمال و جنوب چون سرو ایستاده و پایداری کرده است. توفان‌هایی مانند حمله اسکندر مقدونی و چنگیز مغول، ترکان غز و اعراب بادیه گرد را تجربه و در خود هضم کرده است. ایران توفان‌ها را آرام و گرد و غبار آن را از سر خود افشانده است و اگر تند بادها رهاوردی داشته‌اند آن را گرفته و با ذائقه تاریخی خود همخوان کرده است.
ایران در چهار راه حوادث و هجوم تندبادهای تاریخی جهان با قامتی رسا چون سرو ماندگار ماند. تندبادهای قبایل مهاجم و بیگانگان، اگرچه سرو بلندقامت ایران را آزار می‌داد و حتی کمر او را خم می‌کرد، اما هیچ‌گاه نتوانست قامت‌رسای فرهنگ و تمدن ایران را بشکند. ایران مانند سرو، شاداب و سرسبز ادامه حیات داد و خود را در تاریخ به صفت ایستادگی و آزادگی مزین کرد. سرو نمادایرانیان شد.
«نپندارم که در بستان فردوس بروید چون تو سروی بر لب جوی»
عشق به ایران باعث شد تا ایرانیان نقش سرو را با تار و پود دل و جان خود در فرش‌ها گره زدند. با دستان هنرمند خود آن را در قلمکاری‌ها و حکاکی‌ها و بناهای تاریخی نقش کردند. در ادبیات و شعر سرو را نشانی از قامت معشوق دانستند و در آیین‌های مذهبی آن را نماد رشادت و آزادگی و قامت شهید کربلا و شهید جبهه‌ها کردند.
چه شهیدانی که با خون خود این درخت را آبیاری کردند. سرو نماد شهیدان ایران شد. می‌گویند سرو از بهشت آمده است و محل رویش اولیه آن در سرزمین بهشت گونه ایران بود. عمر چند هزار ساله دارد، مانند عمر بلند ایران، سرو رمز جاودانگی و نامیرایی است.
اگرچه درختان در گردش روزگار برگ و بارشان می‌ریزد و می‌خشکد و می‌پوسد اما سرو همیشه سبز است. شکستن و خشکی و پوسیدگی در این فرهنگ راه ندارد. ایرانیان نماد سرو را از گذشته برگزیدند تا بیان کنند که: «ما سروقامتان جاودانه تاریخ خواهیم ماند.» چراکه در هجوم تندبادهای روزگار درختی پایدار و مستحکم می‌ماند که ریشه در فرهنگ و تمدن خود استوار کرده باشد و سرسبزی خود را با باورهای سبز معنوی و اعتقاد راسخ ماندگار کرده باشد.
بوستان ایران در این سال با انواع تندباد‌ها و توفان‌ها روبه‌رو شد، از توفان‌هایی بزرگ از سوی بیگانگان که امنیت ایران را تهدید می‌کرد تا بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله. همه را از سرگذراند و سرسبز و سرافراز باقی ماند.
شکر ایزد که زتاراج خزان رخنه نیافت بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت
اکنون سرو قامت ایران در هجوم دو تندباد قرار گرفته است یکی هجوم سموم ویروس کرونا از شرق و دیگری هجوم اهریمنی تحریم آمریکا از غرب. یکی به سلامت مردم هجوم کرده است و دیگری به معیشت مردم. دو گروه برای حفظ ایران در خط مقدم این مقابله و مبارزه برخاسته‌اند. گروهی در وزارت بهداشت و درمان برای برای تامین سلامت مردم و گروهی در صحنه تولید برای تامین معیشت مردم به‌پا خاسته‌اند. نقش این دو گروه عزیز در تاریخ ایران پرفروغ خواهد ماند.
کارشناسان سازمان برنامه و بودجه بر دست و بازوی این قهرمانان مبارز بوسه می‌زنند و در خدمت و پشتیبانی از آنان درنگ نخواهند کرد.
شکی نیست که ایرانیان در مسیر تاریخ چند هزار ساله خود با ریشه‌ای استوار در تاریخ، با قامتی رسا، و با اتکا به آموزه‌های همیشه سبز معنوی خود، سرافرازانه، سختی ایام و تلخی در کام را پشت‌سر خواهند گذاشت. سختی‌ها و تلخی‌ها ریشه ایران را محکم‌تر و قامت کشور را رساتر خواهد کرد. از این دوره عبور خواهیم کرد.
چون گذشته، سرو بوستان بهشتی ایران سرسبز و سرافراز و آزاده برقرار خواهد ماند و ایران و ایرانیان سرو قامتان جاودانه تاریخ خواهند ماند. چون حافظ دعا می‌کنیم:
در این چمن چو درآید خزان به یغمایی رهش به سرو سهی قامت بلند مباد
دیدگاه تان را بنویسید