چند سالی است که شمار فوتبالیست‌های ایرانی در خارج از کشور افزایش یافته و در حال حاضر شمار زیادی از بازیکنان تیم ملی را هم لژیونرها تشکیل می‌دهند؛ لژیونرهایی که هیچ یک (به جز جهانبخش) در پنج لیگ معتبر اروپا بازی نمی‌کنند.
در واقع، بعد از پشت سر گذاشتن دوران قحطی لژیونر و روی کار آمدن کارلوس کی‌روش به ایران، فوتبالیست‌های جوان برای پیشرفت در فوتبال راهی لیگ‌های درجه دو و سه اروپایی شدند و برخی از آن‌ها توانستند با کیفیت بالای بازی خود، پیشرفت کنند و به تیم‌هایی در لیگ‌های معتبر دست پیدا کنند.
با این حال بخش عمده‌ای از فوتبالیست‌های ایرانی نه تنها پیشرفت نکردند، بلکه برای بقا در فوتبال اروپا راهی لیگ‌های درجه پایین‌تر و بعضا نیمکت‌نشین شدند. این وضعیت با افزایش قیمت ارز و درآمد مالی همراه با وضعیت معیشتی بهتر برای فوتبالیست‌ها در خارج از کشور تشدید شد و در حال حاضر چندین فوتبالیست جوان و آینده‌دار راهی لیگ‌های درجه پایین شده‌اند که در بیش‌تر بازی‌های تیم‌شان هم به میدان نمی‌روند.
نگاه به آمار لژیونرهای شاغل در خارج از کشور نشان می‌دهد که اکثر این فوتبالیست‌ها نه تنها در لیگ‌های معتبری مانند لالیگا، لیگ برتر، بوندس لیگا، لوشامپیونه و سری آ بازی نمی‌کنند بلکه در لیگ‌های برتر سایر کشورها هم در بهترین تیم‌ها حضور ندارند و دلایل مادی روی انگیزه‌های فوتبالی آن‌ها سایه انداخته است.
*جایگاه تیم‌ها و لیگ‌هایی که به مقصد فوتبالیست‌های ایرانی تبدیل شده‌اند
کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا) در رده‌بندی لیگ‌های اروپایی، لیگ‌های کشورهایی مانند پرتغال، روسیه، بلژیک و اوکراین را در رده ششم تا نهم قرار داده است که چند بازیکن ایرانی در این مسابقات حضور دارند اما بازیکنان دیگری هم در کشورهای دانمارک، یونان و کرواسی شاغل هستند که طبق رده‌بندی یوفا، به ترتیب در جایگاه چهاردهم، هجدهم و بیستم قرار گرفته‌اند. فوتبال ایران در کشوری مانند آذربایجان هم نمایندگانی دارد که در رتبه ۲۶ یوفا جای گرفته است.
به جز این یوفا به رده‌بندی تیم‌های اروپایی نیز پرداخته است که پورتو با داشتن مهدی طارمی، در رتبه نوزدهم و زنیت با سردار آزمون در رتبه بیست و دوم قرار گرفته‌اند.
وضعیت سایر لژیونرهای ایرانی و تیم‌های‌شان در اروپا به این شرح است:
۱۹ – پورتو پرتغال (مهدی طارمی)
۲۲- زنیت روسیه (سردار آزمون)
۴۰- خنت بلژیک (میلاد محمدی)
۴۹- دینامو زاگرب کرواسی (صادق محرمی)
۹۲- آاِک آتن یونان (کریم انصاری‌فرد)
۱۱۵- زوریا اوکراین (الله‌یار صیادمنش)
۱۲۸- ماریتیمو پرتغال (امیر عابدزاده و علی علیپور)
۱۴۷- شارلوا بلژیک (کاوه رضایی و علی قلی‌زاده)
۱۷۰- ترابزون اسپور (سیدمجید حسینی)
این فهرست بر اساس نتایج تیم‌ها در لیگ‌های باشگاهی کشورهای‌شان تنظیم شده که طبیعتا معیار مناسبی برای سنجش قدرت و کیفیت تیم‌ها در مقایسه با تیم‌ها در کشورهای دیگر نیست. در واقع باشگاهی مانند برایتون که در لیگ برتر انگلیس فعالیت دارد در این فهرست جای ندارد و سایر بازیکنانی ایرانی در این فهرست جای گرفته‌اند.
با این حال در فهرست کنونی، بازیکنانی وجود دارند که مدت‌ها از آخرین بازی رسمی آن‌ها برای تیم‌های‌شان می‌گذرد و در بهترین حالت در تیم‌شان نیمکت‌نشین هستند. در واقع از نظر کیفیت، سامان قدوس با حضور در ترکیب اصلی تیم برنتفورد در چمپیونشیپ انگلیس (دومین سطح فوتبال انگلیس) در مقایسه با خیلی از لژیونرهای ایرانی شاغل در سطح اول فوتبال کشورهایی که گفته شد، در وضعیت به مراتب بهتری به سر می‌برد و سطح بالایی از رقابت را تجربه می‌کند.
نکته جالب این است که برخی از لژیونرها که در لیگ‌های درجه سه اروپا بازی می‌کنند، در انتظار برای حضور در تیم ملی و گرفتن جای بازیکنان باکیفیت شاغل در لیگ برتر ایران هم هستند؛ کما این که برخی از فوتبالیست‌ها و تیم‌های ایرانی از نظر کیفیتی در سطح بالاتری نسبت به برخی از این تیم‌های خارجی هستند.
دیدگاه تان را بنویسید