وی در این باره توضیح داد: چه تضمینی وجود دارد که اگر کسی ناقل باشد و وارد سالن تئاتر بشود، در نهایت اتفاق ناگواری نیفتد؟ به‌هرحال ما که امکاناتی برای جلوگیری از اشاعه ویروس در سالن‌ها نداریم، دولت هم که از ما هیچ حمایتی نکرده است پس با این وضعیت بعد از چند ماه تعطیلی چه کاری می‌توانیم انجام دهیم که به نفع خودمان و مردم باشد؟
نامور در پاسخ به این سوال که قرار بوده دولت حمایت‌هایی برای وسایل ضدعفونی‌کننده سالن‌های خصوصی داشته باشد و آیا این اتفاق افتاده یا خیر، گفت: آقایان مدیران دولتی می‌گویند که سالن‌ها بازگشایی شود اما با چه شرایطی؟ آیا چیزی در اختیار ما قرار داده‌اند؟ صحبت‌هایی هم که شده همه در حد حرف باقی مانده است و اصلا بلبشویی است که مشخص نیست چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد.
مدیر عمارت نوفل‌لوشاتو اظهار کرد: نمی‌توانیم هیچ برنامه‌ای داشته باشیم چون اعلام ورشکستگی کردم و تصمیم دارم سالن را واگذار کنم.
وی درباره مشکلات فعلی و تصمیمش برای واگذاری سالن تئاتر گفت: متاسفانه الان وضعیت بدی است؛ مردم یا می‌ترسند به سالن‌ها بیایند یا اینکه اگر بیایند هم باید همه پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود که ما امکاناتش را نداریم. یک بخش تصمیمی که من گرفتم به‌خاطر مشکلات مالی و اجاره‌بها و بخش دیگر عدم استقبال مردم بود که از آن مطمئن هستم و همین‌طور اینکه خودم هم افسرده و خسته‌ام و نیاز به استراحت دارم. ترجیح می‌دهم که سالن را واگذار کنم و فعلا به همان کارهای هنری و آموزشگاه خودم برسم، دردسرش هم کمتر است.
نامور با اشاره به مذاکراتی که با یکی از تئاتری‌ها برای واگذاری سالن‌ها داشته، گفت: پنج ماه است که جز عدم‌صداقت چیزی نشنیدم. دیگر توان ندارم، اگر در این مدت سرمایه‌ام را جای دیگری هزینه می‌کردم، بهتر بود و تا به حال با همین سرمایه ۱۰ سالن تئاتر خریده بودم منتها همه سه سال وقتی که گذاشتم به‌خاطر رشته و عشقم به تئاتر بود.
دیدگاه تان را بنویسید