محاسبات اصولگرایان درمورد انتخابات ۱۴۰۰ و مذاکرات هسته‌ای

مروان قبلان در العربی الجدید نوشت: ایران به نشست سه جانبه بین تروئیکای اروپایی که موضوع ان رابطه با تهران در سایه بازگشت دموکرات‌ها به دولت در واشنگتن بود، اهمیتی نداد. اما بعید به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها این موضع گیری را بدون هماهنگی با دولت بایدن اتخاذ کرده باشند، می‌توان گفت موضع جدید اروپا می‌تواند تغییر بزرگی در قواعد بازی بین المللی با ایران داشته باشد.

در ادامه این مطلب آمده است:فراتر از این، به نظر می‌آید اروپایی‌ها با این موضعگیری وارد درگیری بین دو جناح در تهران شده اند، جناح روحانی که ماه‌های اخیر خود را سپری می‌کند و جناح اصولگرا که به دنبال بازیابی جایگاه خود است. اروپایی‌ها تهدید به اعمال تحریم‌های خود علیه تهران کرده اند، به این دلیل که ایران نقض برجام را متوقف نمی‌کند و حتی براساس مصوبه مجلس این کشور قرار به افزایش ۲۰ درصدی غنی سازی اورانیوم است. مساله جالب توجه آنکه شورای نگهبان که اصولگرایان بر آن سیطره دارند نیز موضع مجلس در این باره را تایید کرده و در واقع وارد نزاعی با دولت روحانی شده است که تلاش زیادی کرد تا تصمیم در مورد توافق هسته‌ای در ضمن صلاحیت‌های مجلس قرار نگیرد.

ظاهرا شعله ور شدن درگیری بین جناح روحانی-ظریف و اصولگرایان، در مورد برنامه‌های هسته‌ای و مذاکرات با غرب، تبدیل به یکی از مهمترین مسائل در جریان کارزار انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌شود که به نظر می‌رسد آغاز شده و اروپایی‌ها سعی می‌کنند در نتایج آن تاثیر بگذارند.

موضع اروپا، جدیدترین متغیر در سلسله متغیر‌هایی است که روابط بین ایران و غرب را به لبه بحرانی جدید می‌رساند، این در حالی است که پس از شکست ترامپ در انتخابات، خوش بینی زیادی در مورد بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای وجود داشت. پیش بینی می‌شود این بار یک شخصیت نظامی به ریاست جمهوری ایران برسد و نامزد‌های احتمالی، وزیر دفاع سابق، حسن دهقان، دبیر کل شورای عالی امنیت ملی، علی شمخانی و رئیس فعلی مجلس، محمد باقر قالیباف هستند، که همگی از فرماندهان برجسته نظامی بوده اند.

این اعتقاد وجود دارد که اصولگرایان در هر صورت اجازه بازگشت به میز مذاکره تا قبل از انتخابات و پیش از تضمین رسیدنشان به کرسی ریاست جمهوری را نمی‌دهند. اما در صورت تحقق خواسته اصولگرایان در رسیدن به ریاست جمهوری، شایسته است که به دنبال مذاکره‌ای قابل قبول باشند. متغیر دیگری که در این میان بروز یافته، خواسته دولت‌های عربی خلیج فارس در مورد مشارکت در هر توافق جدیدی بین ایران و دولت‌های بزرگ است. در واقع، این فرصتی برای ترتیب‌های امنیتی منطقه‌ای است که منافع هر دو طرف را در نظر داشته باشد، اما ایران هرگز آن را قبول نمی‌کند و بدین معنا، بازگشت به مذاکره، با موانع زیادی مواجه می‌شود.