وزرای دولت بریتانیا متهم شدهاند که آمار کشتههای کرونا را پس از عبور از مرز یکهزار نفر در روز به مدت ٢٢ روز متوالی پایینتر از واقعیت اعلام کردهاند.
به گزارش گاردین، بر اساس تحلیل آمارهای رسمی، سیاهترین و مرگبارترین روز، هشتم آوریل (بیستم فروردین) بوده است؛ دقیقا در شرایطی که کشور خود را برای جشن عید پاک تحت قرنطینه آماده میکرد و در این میان تنها در ٢٤ ساعت یکهزارو٤٤٥ نفر جان خود را از دست دادند.
این آمار -شامل مرگهای داخل بیمارستانها، مراکز پرستاری و مراکز خصوصی است- بسیار بالاتر از اعداد و ارقامی است که وزرا طی این مدت در کنفرانسهای خبری خود در خیابان داونینگ اعلام میکردند. منتقدان میگویند که وزرا صرفا تعداد کشتههای بیمارستانها را آن هم پس از تستهای مثبتشده شمارش کردهاند، در حالی که تعداد زیادی از مرگها در مراکز پرستاری و خصوصی صورت گرفته است و وزرا باید خیلی واضح به این موضوع اشاره میکردند که تعداد کشتههایی که گزارش میدهند، دست پایین گرفته شده و آمار و ارقام واقعی قطعا بالاتر از چیزی است که اعلام میشود.
تا روز بیستونهم آوریل (دهم اردیبهشت) طول کشید که دولت رویه خود را در اعلام دادههای روزانه ازجمله تعداد کشتهها تغییر دهد و آمار همه افرادی را که در همه جا جان خود را بر اثر این بیماری از دست میدهند، اعلام کند و حتی افرادی را که دارای علایم کرونا بودهاند، جزء آمارهای کشتههای کرونا به شمار بیاورد. وزارت بهداشت، درمان و مراقبتهای اجتماعی اعلام کرده که جمعآوری همه دادهها و اطمینان از اینکه علت مرگ همه این افراد چه چیزی بوده کاری بسیار چالشبرانگیز و زمانبری بوده است.
روز نهم آوریل (بیستویکم فروردین) دومینیک راب، وزیر امور خارجه بریتانیا، که در زمان بستریشدن بوریس جانسون به دلیل کرونا، به طور موقت اداره دولت انگلیس را در دست داشت، گفته بود که آمار کشتهها از روز قبل تا آن روز به ٨٨١ نفر افزایش پیدا کرده است؛
این در حالی است که آمار واقعی مرگ درواقع ٦٤درصد بیشتر از آن بود. در ابتدای هفته عید پاک، روز دوشنبه ششم آوریل (هجدهم فروردین)، راب اعلام کرد که آمار کشتهها در ٢٤ ساعت گذشته به ٤٣٩ نفر رسیده است. آمارهای رسمی اما نشان میدهد که در آن روز آمار مرگومیر بر اثر کرونا دست کم سه برابر بوده است؛ یعنی یکهزارو٢١٠ کشته.
صداقت و حقیقت
در آن ٢٢ روزی که روزانه بیش از یکهزار نفر در بریتانیا جان خود را از دست میدادند، هیچکس در خیابان داونینگ به این موضوع کوچکترین اشارهای نکرده که آمار واقعی کشتههای روزانه چهار رقمی شده است؛ بیشترین رقمی که در این مدت اعلام شد ٩٨٠ نفر بود.
تنها در عرض سه هفته میان دوم تا بیستوسوم آوریل، بیش از ٢٦هزار و ٥٠٠ تن جان خود را بر اثر کرونا از دست دادند؛ یعنی بیش از نیمی از کل تعداد کشتهها تا پنجم ژوئن و به این ترتیب، انگلیس به آسیبدیدهترین کشور اروپایی بدل شد. دولت بریتانیا تنها دولتی نبوده که به دستکاری آمار و ارقام متهم شده و احتمالا آخرین دولت هم نخواهد بود. «سِر دیوید کینگ» مشاور علمی ارشد دولت سابق و رئیس گروه مستقل سیج (Sage) گفته بود که این اختلاف میان آمارهای خیابان داونینگ و آمارهای واقعی «تلاشی برای کوچک نشاندادن بحرانی بوده که این کشور با آن مواجه شده است».
کینگ که مشاور دولت تونی بلر در موضوع اپیدمی بوده، گفته است: «صادقانهتر این بود که آنها میگفتند ما باید یک رقم دیگر به این اعداد اضافه کنیم (یعنی اعداد سه رقمی مرگ را به صورت چهار رقمی اعلام کنند) اما این کار را نکردند. آنها در حقیقت طوری حرف میزدند که همه چیز را بهتر از شرایط واقعی نشان میداد. مهمترین چیز در زمانی که چنین بحرانهایی را پشت سر میگذارید، صداقت و حقیقت است. این تنها راه برای حفظ اقتدار اخلاقی دولتهاست.»
یکی از سخنگویان دولت در مورد این اختلاف آمارها گفته است:
«هر مرگ یک تراژدی است و ما با همه خانوادههایی که عزیزانشان را از دست دادهاند، از صمیم قلب احساس همدردی میکنیم. ما همواره در مورد شیوه گزارشدهی آمار مرگومیر کووید-١٩ شفاف بودهایم و این حرف بسیار اشتباه است که ما میخواستیم تلاش کنیم تا آمارها را دستکاری کنیم و مقیاس این بحران همهگیر و جهانی را کوچکتر از واقعیت نشان دهیم. ما در مورد آمارهای متفاوت توضیحاتی شفاف و کاملی را گزارش کردهایم.»
بوریس جانسون بارها از «لهکردن سامبررو» حرف زده است. (سامبررو نوعی کلاه اسپانیولی است و جانسون له کردن آن را به معنای پایین نگهداشتن پیک بیماری به کار برده است). با این حال آمارها نشان میدهد که سرعت افزایش مرگو میر دو تا سه برابر سرعتی است که آمار کشتهها پایین میآید. تاکنون آمار کشتههای انگلیس به بیش از ٥٢هزار نفر رسیده است.
در سراسر بریتانیا تنها ١٨ روز طول کشید تا مرگومیر ناشی از ویروس کووید-١٩ از ١٣٩ نفر در روز به یکهزارو٤٤٥ نفر در روز برسد اما ٥٨ روز طول کشید تا این تعداد کشتههای روزانه به همان میزان اول پایین بیاید. رونالد کائو، استاد اپیدمیولوژی در دانشگاه ادینبورگ میگوید: «هر چقدر هم شما قرنطینه را سفت و سخت پیش ببرید باز هم افرادی هستند که باعث انتشار و گستردهشدن ویروس شوند. اینها رفتار پیشبینیناپذیر انسانهاست. مردم ابتدا بسیار محتاطانه و فراتر از قوانین رفتار میکردند اما حالا آرام آرام همه چیز را به گوشهای مینهند و رفتارهای عادی را پیش میگیرند.»
دیدگاه تان را بنویسید