۱- هاسکی ها برای دویدن به دنیا آمده اند
وقتی که مردمان نیمه کوچ نشین چوکچی در سیبری در حدود ۳۰۰۰ سال پیش تصمیم به افزایش قلمرو شکارشان گرفتند، به دنبال نژاد خاصی از سگ ها می گشتند که برای کشیدن سورتمه ایده آل باشند. این سگ ها باید بسیار استقامت داشته، در مقابل سرما مقاوم بوده و با غذایی اندک زنده بمانند. این سگ ها باید بارهای سنگینی را در مسافت های طولانی و بدون نیاز به غذا و گرما حمل می کردند. در حالی که در مورد نژاد آن ها اختلاف نظرهایی وجود دارد اما بسیاری بر این باورند که هاسکی های امروزی نزدیک ترین نژاد سگ به سگ های سورتمه کش مردمان چوکچی هستند.
۲- توانمندی های هاسکی ها مردم آلاسکا را تحت تاثیر قرار داد
هاسکی ها در سال ۱۹۰۹ به آلاسکا راه یافتند. شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه این سگ ها بهترین گزینه ها برای کشیدن سورتمه بوده و در مسابقات معروف به All Alaska Sweepstakes که برای یک دهه با حکمرانی آن ها همراه بود این موضوع را ثابت کردند.
- ویژگی های زیادی باعث شده که هاسکی ها گرم بمانند
هاسکی ها یک لایه ضخیم اضافی دارند که باعث می شود بدن آن ها در برابر گرما عایق باشد. لایه زیرین پوست آن ها نازک و گرم است در حالی که لایه بیرونی ضخیم تر بوده و در برابر آب مقاوم است. چشم های بادامی شان به آن ها اجازه می دهد بتوانند مانند یک انسان لوچ نگاه کرده و در برف خوب ببینند. هاسکی ها هنگام خواب دمشان را دور صورتشان می پیچند، نفسشان باعث گرم شدن دم شده و بینی و دهان را در برابر سرما محافظت می کند.
۴- گروهی از هاسکی ها شهری کوچک در آلاسکا را نجات دادند
در سال ۱۹۲۵، کودکان منطقه نوم به یک بیماری بسیار مسری و خطرناک به نام دیفتری مبتلا می شدند. نزدیک ترین داروی این بیماری در فاصله ۱۰۰۰ مایلی در بیمارستانی در آنکریج وجود داشت. قطار می توانست این دارو را تنها تا فاصله ۱۰۰۰ مایلی منطقه نوم برده و این بر عهده سورتمه سواران بود که با سگ های هاسکی خود این بسته های دارویی را از ۶۷۴ مایل باقی مانده عبور دهند. ۲۰ سورتمه سوار و سگ هایشان در سرمای استخوان سوز منطقه آلاسکا وظیفه رساندن داروی مذکور به کودکان منطقه را بر عهده گرفتند. به پایان رساندن این ماموریت ۱۲۷٫۵ ساعت به طول انجامید تا در نهایت داروی دیفتری به روستای نوم رسید. مرحله پایانی توسط یک هاسکی سیاه سیبریایی و تیمش به انجام رسید.
۵- هاسکی ها برای نگهبانی چندان مناسب نیستند
هاسکی ها سگ های مناسب برای نگهبانی نبوده و نسبت به غریبه ها رفتاری دوستانه دارند. آن ها همه را به یک چشم نگاه کرده و به کسی غیر از صاحبشان مشکوک نمی شوند. هاسکی ها می توانند بسیار فریبنده باشند اما زمانی که به دنبال یک سگ نگهبان هستید مناسب نخواهند بود.
۶- هاسکی ها خسته نمی شوند
هاسکی ها معمولاً فاصله های طولانی را بدون نیاز به غذا طی می کنند. وقتی که انسان بخواهد چنین کاری انجام دهد از ذخیره گلیکوژن و چربی خود استفاده کرده و در نهایت خسته می شود. اما هاسکی ها بدون دست زدن به این ذخیره های ارزشمند، مقادیر زیادی کالری می سوزانند و این کار را با تنظیم متابولیسم خود انجام می دهند. پیش از مسابقه یا هر نوع دویدنی، متابولیسم آن ها شبیه انسان است اما در ادامه نوعی تغییر کارکرد داده که برای انسان مبهم است. در این فاز آن ها می توانند متابولیسم یک سگ در حال استراحت را داشته باشند در حالی که روزی ۱۰۰ مایل را می پیمایند.
۷- هاسکی ها بسیار کنجکاو و باهوش هستند
هاسکی ها به دویدن و کنجکاوی علاقه زیادی دارند. آن ها را سگ هایی هنرمند در زمینه فرار دانسته که براحتی قلاده را باز کرده و فرار می کنند.
۸- ارتش نیز از هاسکی ها استفاده می کند
در طول جنگ جهانی دوم، ارتش ایالات متحده گروهی از سگ های هاسکی را برای عملیات جستجو و نجات استخدام کرد. همچنین از این سگ ها برای حمل بار و ارتباطات نیز استفاده می شد.
۹- هاسکی ها بسیار نزدیک به گرگ ها هستند
مطالعات نشان می دهد که سگ های شیبا اینو و چوچو بیشترین اشتراک دی ان ای را با گرگ خاکستری دارند. در این میان هاسکی ها در صدر قرار دارند که هزاران سال پیش اهلی شده اند.
۱۰- چشم های آبی باعث متمایز بودن هاسکی ها شده است
کمتر نژاد سگی وجود دارد که چشم آبی داشته باشد. برخی سگ ها، مانند شپر استرالیایی یا ویمارانر- به خطر ژن بسیار نادری که در بدنشان وجود دارد و باعث از بین رفتن رنگدانه ها می شود دارای چشم های آبی هستند. اما هاسکی ها بدون داشتن این ژن نیز چشم های آبی روشنی دارند.
دیدگاه تان را بنویسید