کارگران شاغل در بخش تولیدی، صنعتی و خدماتی سهم زیادی در به گردش درآمدن چرخ‌های اقتصاد کشور و رفع نیازهای مختلف مردم دارند، اما خودشان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند.
سر آغاز بسیاری از بالا و پایین‌های زندگی مسائل و مشکلات مالی است اینکه اساسی‌ترین نیازهای زندگی انسان از مسکن، خوراک و پوشاک تا سلامتی و آرامش با چالش رو به رو باشد روزهای زندگی را برای کارگران بسیار سخت و طاقت فرسا می‌کند.
وضعیت نا به سامان اقتصادی از یک طرف و مشکلاتی که کارگران با محیط کار، کارفرما، ساعات کاری طولانی، دستمزد پایین، حوادث کار و نبود امنیت شغلی دارند از طرف دیگر دستشان را بر گلوی کارگران گذاشته‌‌اند.
کارگران اسیر دستان غول تورم
کارگران در هر مقطع از زندگی‌شان که باشند با هر سن و سالی چه مجرد باشند چه متاهل مشکلات یا بهتر است بگوییم دغدغه‌های مختلف مربوط به خود را دارند.
آن‌که در اول جوانی است به فکر پس‌انداز و برنامه‌ریزی برای آینده است، حال با این اوضاع اقتصادی اگر قصد ازدواج داشته باشد به سختی می‌تواند زندگی جدیدی برای خود آغاز کند و به خود جرات دهد تا کسی را وارد زندگی اش کند.
دلهره اینکه نتواند فرد جدیدی که به زندگی‌اش می‌آید را خوشبخت کند و به آرزوهایش برساند، فکر اینکه شاید نتواند از پس هزینه‌های زندگی از قبیل عقد، عروسی، مسکن، سفر، مخارج روزمره، فرزند و تامین آینده آن‌ها بربیاید و هزاران فکر و خیال دیگر به او فرمان عقب‌گرد می‌دهد.
برخی بر این باور هستند که دختر خانم‌های امروزی و خانواده‌هایشان توقعات بالایی دارند و کار را سخت می‌کنند اما باید گفت همیشه هم این‌گونه نیست شاید بعضی‌ها باشند که درخواست‌های نا به جایی داشته باشند که از توان یک جوان با دستمزد معمولی خارج است اما سنجیدن جوانب مختلف برای شروع زندگی معقول به نظر می‌رسد.
آسان گرفتن امور خوب است اما نمی‌شود که از همه چیز چشم پوشید زندگی هم همین درس خواندن، کار کردن، سرو سامان گرفتن، تفریح و سفر است اگر مشکلات مالی به نحوی باشد که نتوان قدم از قدم برداشت گذراندن روزهای عمر چه فایده‌ای دارد جز صبح و شب شدن‌های بیهوده؟
برای درک بهتر پایین بودن دستمزد کارگران و بالا بودن هزینه‌های معیشت با فردی که در کارگاه کوچک تولید پوشاک مشغول بود صحبت کردیم.
مرد جوان درباره زمان آغاز کارش گفت: از ١٦ سالگی در این کارگاه تولیدی کوچک کارم را شروع کردم و دستمزدم بر اساس افزایش دستمزد کارگران سال به سال افزایش پیدا می‌کرد، اما خب به همان اندازه قیمت اجناس و هزینه اجاره مسکن بالا می‌رفت.
او ادامه داد: با برادر‌هایم خانه‌ای اجاره کرده بودیم و مبلغ رهن و اجاره را تقسیم کرده بودیم تا از پس پرداخت آن بر بیاییم. مبلغی که برای مواد غذایی و اجناس مصرفی خرج می‌شد آخر ماه روی هم می‌گذاشتیم البته با دو دو تا چهارتا کردن فراوان سالانه مقداری پول پس‌انداز می کردم.
او با بیان اینکه برای پس‌انداز کردن از خیلی چیزها گذشتم افزود: تنها تفریح من در این سال‌ها رفتن به سالن فوتبال یک بار در هفته بود و هست البته از صبح تا شب سرکار هستم و فرصت چندانی برای کارهای دیگر نمی‌ماند.
کارگر تولیدی با اشاره به اینکه ۱۰ سالی از کار کردنش در این کارگاه می‌گذرد گفت: چون خانواده‌ام در شهر دیگری زندگی می‌کردند بعد از گذراندن دوران خدمت سربازی به فکر ازدواج افتادم تا هم از تنهایی در بیایم و هم زندگی‌ام را بسازم.
او ادامه داد: با اینکه مراسم عقد و عروسی ما در دوران کرونا و بسیار مختصر برگزار شد، اما ۵۰ میلیون تومان برایمان خرج برداشت و البته هزینه اجاره خانه هم که سر به فلک کشیده بود هیچ صاحب‌خانه‌ای حاضر به رهن کامل نبود و همه اجاره ماهانه یکی دو میلیونی می‌خواستند.
کارگر افزود: قبل از همه این‌ها در فکر خرید خانه بودم که بعد از خرید مبلغی که کم دارم را با پول رهن و وام مسکن جور کنم اما قیمت‌ها بی‌سابقه و روز به روز بالا رفت و الان هم دیگر حتی نمی‌شود به خرید خانه مخصوصا در تهران فکر کرد.
مرد جوان درباره ساعت کاری و درآمد ماهانه‌اش گفت: از شنبه تا چهارشنبه ۸ صبح تا ۸ شب کار می‌کنیم و فقط سر ظهر یک ساعت زمان برای نهار و نماز داریم پنجشنبه‌ها هم از ۸ صبح تا ۶ بعد از ظهر ساعت کاری ماست.
او ادامه داد: از زمان شیوع ویروس کرونا کار و کاسبی رونق خود را از دست داده و دیگر مثل سابق نیست من ماهانه ۳۸۰۰ تا ۴۲۰۰ درآمد دارم که متغیر است و بستگی به میزان کاری است که انجام می‌دهم.
دخل و خرج کارگران با هم نمی‌خواند
فرامرز توفیقی رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره هزینه معیشت گفت:براساس بررسی‌های صورت گرفته در خرداد ماه حداقل هزینه معیشت نزدیک به ۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان شده است که این مبلغ در سال قبل ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بود.
رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها بیان کرد: تفکر ما این است که نمی‌شود در سال قبل تصمیمی برای سال بعد گرفت مثلا نمی‌توان گفت تورم در سال ۹۹ چهل درصد است و طبق آن برای سال ۱۴۰۰ تصمیم گرفت، چرا که ممکن است تورم سال جدید ۶۰ درصد شود.
توفیقی افزود: در این شرایط اگر بخواهیم بگوییم بند یک ماده ۴۱ قانون کار که با نگاهی به تورم است هم اجرایی شود. همین جا کارگر ۲۰ درصد باخته است پس باید فکر اساسی درباره تصمیم‌گیری نوع دستمزد کرد.
رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراها با اشاره به مطالبه جامعه کارگری گفت: ما بیش از ۵ سال است که درخواست بازنگری در مدل تعیین دستمزد و تشکیل جلسه برای بروزرسانی سبد معیشت و دستمزد را داریم اما بارها و بارها با آن مخالفت شده است و امیدواریم که به این موضوع نگاه تازه‌ای شود.
توفیقی ادامه داد: خواسته ما تنها این است که شرایط زندگی کارگرها بهتر شود چرا که این افزایش هزینه‌ها به شدت کمرشکن شده است.
او با اشاره به افزایش ۴۰ درصدی تورم در هزینه‌های معیشتی گفت: اگر یک کارگر همه حقوقش را دریافت کند می‌شود ۴ میلیون و ۲۰۰ تومان که این مبلغ با هزینه‌های معیشتی فاصله ۵ میلیون تومانی دارد که فاصله بسیار زیادی است و اگر راجع به آن فکر نشود یعنی ابتدایی ترین و مهم ترین شعارهای تبلیغاتی کاندیدا‌ها عملی نشده است.
بهتر است بگوییم بزرگ‌ترین مشکل کارگران عملی نشدن وعده‌های مسئولان و تنها شعار دادن و وعده ها‌ی تو خالی است و سالیان سال است که حق و حقوق کارگران پایمال شده و کسی نیست که به فکر قشر زحمتکش و مهم جامعه باشد.
دیدگاه تان را بنویسید