آقا نجف اصفهانی، فرزند «آقابابا نقاش»، در سال ۱۱۶۷ خورشیدی در اصفهان زاده شد و به عنوان برجسته‌ترین قلمدان‌نگار دوران قاجار شناخته می‌شود. او هنرمندی صاحب سبک بود که نقوش بی‌نظیر و آثار لاکی نفیسی را از خود به یادگار گذاشت؛ آثاری که همچنان دارای ارزش هنری و مادی بالایی هستند.
سبک منحصربه‌فرد در قلمدان‌نگاری از جمله ابتکارات او بود که پس از وی بسیاری از هنرمندان از آن تقلید کردند. آثار او شامل قلمدان، قاب آینه و جعبه‌های آرایش زنانه است که با نقش و نگارهای ویژه‌ای زینت یافته‌اند.
یکی از ویژگی‌های برجسته آثار آقا نجف، مهارت در طبیعت‌نگاری و سایه‌پردازی ملایم چهره‌ها بود که سبک او را پلی میان سبک کریم‌خانی و سبک ناصری می‌ساخت. او همچنین به تقلید از نقاشان اروپایی، چهره‌هایی از حضرت مریم و حضرت عیسی را در آثار خود به تصویر می‌کشید؛ از این رو برخی سبک او را فرنگی‌سازی نامیده‌اند.
آقا نجف آثار ارزشمندش را با امضاهای «یا شاه نجف» و «کمترین نجفعلی» به جا گذاشته و بسیاری از این آثار را به ظل‌السلطان (فرزند ناصرالدین شاه) تقدیم کرده است. مهارت او چنان بود که به او لقب «مانی زمان» داده بودند.
این هنرمند نامدار، علاوه بر نقاشی، در خوشنویسی به ویژه خطوط رقاع و نستعلیق نیز استادی بی‌بدیل بود و طبع شاعری نیز داشت.
زمان درگذشت او با روایت‌هایی مختلف همراه است، اما معتبرترین روایت، سال ۱۲۳۶ خورشیدی را به عنوان سال درگذشت او ذکر می‌کند. آقا نجف در زادگاه خود اصفهان به خاک سپرده شده است؛ جایی که همچنان نام و هنر او در قلب این شهر تاریخی جاری است.
دیدگاه تان را بنویسید