شب زنده‌داری
پژوهش جدیدی در ایالات متحده نشان می‌دهد شب زنده‌داری حتی به اندازه یک ساعت می‌تواند تمایل ذاتی فرد برای کمک به دیگران را کاهش داده و تمایلات خودخواهانه و غیراجتماعی را تقویت کند.
نتایج این مطالعه تحقیقاتی حاکی از آن است که شب‌زنده‌داری می‌تواند روی ارتباطات اجتماعی فرد تاثیر منفی بگذارد. این مطالعه که توسط محققان آمریکایی انجام شده، نشان می‌دهد حتی کاهش تایم استراحت شبانه به اندازه یک ساعت می‌تواند تمایل فرد برای کمک به دیگران، حتی بستگان و دوستان نزدیک را از بین ببرد. تیم مطالعاتی این تحقیق خاطر نشان می‌کند که به نظر می‌رسد کاهش خواب شب و بیدار ماندن بیش از حد، باعث افت فعالیت بخشی از مغز می‌شود که با رفتارهای اجتماعی مربوط است. در نتیجه بی‌خوابی روی روابط اجتماعی و تمایلات فرد برای کمک به دیگران تاثیرگذار است.
پروفسور «متیو واکر»، یکی از نویسندگان این مطالعه در دانشگاه کالیفرنیا برکلی می‌گوید:
«ما متوجه شدیم که شب زنده‌داری به عنوان محرکی برای رفتارهای اجتماعی عمل می‌کند و می‌تواند باعث کاهش میل ذاتی انسان برای کمک به دیگران شود. به نوعی، هرچه فرد کمتر بخوابد، روابط اجتماعی بدتری داشته و خودخواه‌تر می‌شود.»
کم‌خوابی شبانه و تاثیر آن روی روابط اجتماعی
نتایج این تحقیق در نشریه زیست‌شناسی PLoS منتشر شده و می‌گوید کمبود خواب مزمن می‌تواند روی ارتباطات و پیوندهای اجتماعی تاثیر منفی داشته باشد و حتی به آنها آسیب وارد کند. این حالت می‌تواند غرایض دوستانه را به خطر انداخته و در نهایت باعث بروز حالت‌های خودخواهانه در فرد شود.
تیم تحقیقاتی در یکی از آزمایش‌ها پرسشنامه‌ای را در اختیار 160 شرکت‌کننده قرار دادند تا وضعیت خواب شبانه و تمایلات بشردوستانه آنها را مورد ارزیابی قرار دهند. در آزمایش دیگری که 24 شرکت‌کننده در آن حضور داشتند، محققان پاسخ‌های همان فرد را پس از یک شب آرام و بعد از 24 ساعت بی‌خوابی مقایسه کردند. نتایج حکایت از کاهش 78 درصدی اشتیاق فرد برای کمک به دیگران در هنگام خستگی بود.
تیم مطالعاتی بعد از آن شرکت‌کنندگان را اسکن مغزی کرده و دریافتند بی‌خوابی کم در شب منجر به کاهش فعالیت در شبکه شناختی مغز و روابط اجتماعی می‌شود. به گفته محققان، شرکت‌کنندگانی که شب‌زنده‌دار بودند، تمایلی به کمک به دوستان و خانواده خود نداشتند.
خیلی غلط کردن