بیش از سه میلیارد نفر در سراسر جهان برای غذای خود به ماهی متکی هستند. ماهی یکی از منابع محبوب پروتئین‌ها و چربی‌های سالم در رژیم‌های غذایی توصیه‌شده‌ای مانند رژیم غذایی مدیترانه‌ای و رژیم غذایی نوردیک است. اما پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که مانند هر چیزی دیگری، مصرف بیش‌از‌حد ماهی نیز خوب نیست.
مطالعه بزرگ طولانی‌مدتی از حدود ۵۰۰ هزار نفر نشان داد، احتمال ابتلا به ملانوم بدخیم در افرادی که روزانه بیش از معادل نصف یک قوطی ماهی تن، ماهی مصرف می‌کردند، ۲۲ درصد بیشتر بود. ایون یونگ چو، متخصص بیماری‌های پوست از دانشگاه براون توضیح می‌دهد: «ملانوم پنجمین سرطان شایع در ایالات متحده است و خطر ابتلا به ملانوم در طول زندگی در افراد سفیدپوست ۱ در ۳۸، در افراد سیاه‌پوست ۱ در ۱۰۰۰ و در افراد هیسپانیک، ۱ در ۱۶۷ است.»
توجه به این مسئله ضروری است که نتایج به معنای آن نیست که باید از خوردن ماهی اجتناب کرد. مطالعه‌ی جدید یک روند را نشان می‌دهند و نه علت زمینه‌ای، یعنی پژوهشگران به‌طور مستقیم نشان نداده‌اند که خوردن ماهی بیشتر خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.اگر ثابت شود رابطه مستقیمی وجود دارد، مزیت‌های حاصل از خوردن ماهی احتمالاً بیشتر از مزیت‌های کنار گذاشتن ماهی به‌طور کامل است. با‌این‌حال، پیدا کردن چنین ارتباط محکمی درون یک نمونه بزرگ توجیهی برای انجام بررسی‌های بیشتر است. کلر کالینز، متخصص تغذیه در دانشگاه نیوکاسل که در مطالعه جدید شرکت نداشت، می‌گوید:
اگرچه نتایج حاصل مطالعه هم‌گروهی است، یعنی مطالعه مشاهده‌ای است و علیت را نشان نمی‌دهد، نمی‌توان آن را نادیده گرفت. نقش آلاینده‌هایی که ممکن است در برخی از ماهی‌ها وجود داشته باشد، باید درنظر گرفته شود.
به خوبی ثابت شده است که سموم موجود در محیط ازجمله سمومی که می‌دانیم مستقیما موجب سرطان می‌شوند، در طول زنجیره غذایی تجمع پیدا می‌کنند. به‌عنوان مثال، جیوه‌ای که طی فرایندهای صنعتی مانند سوزاندن زغال سنگ منتشر می‌شود، وارد آبراهه‌ها می‌شود و در آنجا میکروب‌ها آن را به متیل مرکوری تبدیل می‌کنند. این ترکیب شیمیایی توسط پلانکتون‌ها جذب می‌شود و درنهایت در بافت‌های میگوهایی که پلانکتون‌ها را می‌خورند، سپس در بدن ماهی‌هایی که میگوها را می‌خورند و به همین ترتیب در بدن جانوران دیگر جمع می‌شود، بنابراین هرچه زنجیره غذایی بالاتر می‌رود، غلظت ترکیب مذکور بیشتر می‌شود. این پدیده «زیست‌انباشتگی افزایشی» نامیده می‌شود. چو می‌گوید:
یافته‌های ما احتمالاً به آلاینده‌های موجود در ماهی‌ها مانند بیفنیل پلی‌کلر شده، دیوکسین، آرسنیک و جیوه مربوط باشد. پژوهش‌های گذشته نشان داده‌اند که مصرف بیشتر ماهی با سطوح بالاتر این آلاینده‌ها درون بدن مرتبط است و ارتباطاتی را بین این آلاینده‌ها و خطر بالاتر ابتلا به سرطان پوست شناسایی کرده‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید