قهرمانی تیم ملی در آسیا آن هم با بازیکنان جوان اتفاق خوب و قابل توجهی بود اما بعد از این اتفاق به قدری بزرگ شد که همه ایرادات و مشکلات موجود را فراموش کردند.
از سال ۲۰۰۹ تاکنون تیم ملی به جز یک دوره همواره در فینال قهرمانی آسیا حاضر بوده و در این ۷ دوره چهار قهرمانی و دو نایب قهرمانی را به نام خود ثبت کرده است. با این شرایط قهرمانی اتفاق تازه ای نبود هرچند که نباید منکر تاثیر کادرفنی بود. اما کارشناسان یکی از مهم ترین عوامل قهرمانی انگیزه بالای بازیکنان جوان مطرح کردند که کمک زیادی برای رسیدن به این عنوان کرد.
درباره غیبت بازیکنان مطرح نیز ذکر این نکته لازم است که نه فقط ایران بلکه ژاپن و کره جنوبی هم برخی از بازیکنان اصلی خود را به همراه نداشتند. با وجود اینکه کره جنوبی موفق به حضور در المپیک نشد اما کشورهایی چون ژاپن بیش از آن که به قهرمانی در آسیا اهمیت بدهند حضور در المپیک و نتیجه گرفتن برایشان اهمیت دارد. این اتفاق بارها از سوی کارشناسان اظهار شد که هدف ایران نه کسب عنوان در آسیا بلکه رسیدن به جایگاه های بالا در المپیک و قهرمانی جهان باشد.
به هرترتیب با وجود ارزشمند بودن قهرمانی در آسیا آن هم فقط با یک ست باخته اما باید به این موضوع توجه کرد که والیبال ایران سال هاست به لطف همین قهرمانی ها درجا زده و حتی در مسیر عقب گرد است و بعید نیست که تا چند سال دیگر دوباره به آن روزی برسد که هنوز ولاسکو به ایران نیامده بود اما همواره فدراسیون مدال رو بیشتر از توسعه دوست دارد.
چیش عجیب بود
که الکی نوشتید اتفاق عجیب
به جهت ارتقاء والیبال و رشته های ورزشی در ایران باید مدام برنامه ریزی برای پایه و استعداد یابی منطقی بدون وجود مافیا و بدون پارتی و پولی در فضای سالم و جوان گرایی و بیشتر کردن تعداد بازیکنان باید سعی و تلاش کرد تا هیچوقت تیمهای ورزشی وابسته و لنگ به یکنفر نباشد و این موضوع در رابطه با مربیان ورزشی هم باید جدی تر از بازیکنان باید انجام بشود بعنوان مثال در شهر ارومیه در رشته والیبال افراد مسمومی مثل کارگرپیشه و رسول بنایی با پارتی بازی و رشوه و روابط والیبال کاملا مسموم و آلوده کردند لذا مربیان تحصیل کرده و جوان و آگاه به مسائل ورزشی که مدام از تجربه و پیشرفت کشورها اطلاعات کافی دارند باید بهره برد
😍😍😍😍💕💕💕💕💞💞💞💖💖💖💖💖❤️❤️❤️❤️💓💓💓💓💓❤️❤️❤️❤️😍😍😍😍😍😍💖💖💖💖