مترجم: مینا شهری
دوست پیدا کردن در دوران مدرسه کار چندان سختی نبود. به هر حال تمام روز داخل مدرسه، در کنار گروهی از هم‌سالان بودیم و فرصت‌های بسیاری برای تعامل در اختیار داشتیم.
کافی بود از یکی از هم‌کلاسی‌ها درخواست کنیم که زنگ تفریح را با هم بگذرانیم. زمان، ابزار و فرصت خوش‌گذرانی در کنار دوستان فراهم بود. بنابراین راحت‌ترین راه برای دوست پیدا کردن پیش پایمان قرار داشت.
اما در بزرگسالی، باید برای دوست پیدا کردن زمان و انرژی بیشتری صرف کرد و ممکن است با افرادی که با آن‌ها برخورد می‌کنیم، وجوه مشترک کمتری داشته باشیم. ممکن است سبک زندگی آن‌ها با ما متفاوت باشد، که خود عاملی است که برقراری یک رابطه‌ی دوستانه را با مشکل روبه‌رو می‌کند.
در این دوران، برای دوست پیدا کردن باید کمی هوشمندانه‌تر عمل کنید.
به حلقه‌ی افرادی که در اطرافتان قرار دارند، توجه کنید
شاید لازم نباشد برای دوست پیدا کردن، از خانه‌ی اول شروع کنید. ممکن است بعضی از افرادی که در اطرافتان هستند، شرایط این را داشته باشند که دوست خوب و مناسبی برای شما باشند.
مثلاً می‌توانید با همکارانتان خارج از محیط کار، قرارهای دوستانه بگذارید. اگر این روزها به خاطر شرایط پاندمی دورکار شده‌اید، می‌توانید با همکارانی که از نظرتان مناسب دوستی هستند تماس بگیرید. به آن‌ها بگوید که دلتنگشان هستید و دوست دارید آن‌ها را ملاقات کنید. در صورت امکان آن‌ها را برای صرف یک قهوه دعوت کنید. ممکن است همکارانتان هم مانند شما احساس تنهایی داشته باشند و از پیشنهاد شما برای تعامل استقبال کنند.
البته ملاقات با همکاران خارج از محیط کاری، ممکن است مشکلاتی نیز به همراه داشته باشد. بسته به این که شغلتان در چه زمینه‌ای است، ممکن است رابطه‌ی دوستی با همکاران باعث ایجاد اختلال در روال کاری شود. مثلاً ممکن است بعداً در سِمتی قرار بگیرید که مجبور شوید عملکرد شغلی همکارتان را ارزیابی کنید، و رابطه‌ی دوستانه، شما را در معذوریت قرار دهد. یا ممکن است رازهای شخصی شما در محیط کاری فاش شود.
گاهی نیز ممکن است تبدیل یک رابطه‌ی کاری به رابطه‌ی دوستانه بسیار مشکل باشد. ممکن است احساس کنید همکارتان فقط بخواهد در مورد کار صحبت کند، که این خود نشانه‌ی واضحی است برای این که دلش می‌خواهد رابطه‌اش با شما در حد رابطه‌ی کاری باقی بماند و تبدیل به رابطه‌ی دوستانه نشود.
یک راه دیگر برای دوست‌یابی از حلقه‌ی اطرافیان، تماس گرفتن با دوستان قدیمی است. شاید ارتباط شما با هم‌اتاقی دانشگاهتان یا همسایه‌ی قدیمی‌تان که همیشه با او هم‌صحبت می‌شدید، قطع شده باشد.
برایشان پیام بفرستید یا با آن‌ها تماس بگیرید. گاهی بهانه‌ای پیدا کنید تا سر صحبت را با آن‌ها باز کنید. گاهی بازسازی دوستی‌های قدیمی، ساده‌تر از برقراری یک دوستی جدید است.
از خانه بیرون بروید و در فعالیت‌هایی شرکت کنید که باعث می‌شود با افراد بیشتری در جامعه تعامل داشته باشید.
می‌توانید در یک کار داوطلبانه یا مراسم مذهبی شرکت کنید یا در یک کلاس نام‌نویسی کنید. به وب‌سایت‌ها و فضاهای اجتماعی مجازی سر بزنید و با افرادی که با شما علایق مشترک دارند، در ارتباط باشید. می‌توانید در بازی‌های آنلاین شرکت کنید، معمولاً گروه‌های زیاد و متنوعی از افراد در این فضاها حضور دارند.
سر خودتان را گرم کنید. به گردش و تفریح بروید، از موزه‌ها و اماکن تاریخی بازدید کنید، از فضاهای دیدنی شهرتان دیدن کنید. بیرون رفتن حالتان را بهتر می‌کند و با ذهن بازتری با دیگران ارتباط برقرار می‌کنید.
گاهی افرادی که در صدد پیدا کردن دوست هستند، در اجتماع کمی پرخاشگرانه و زودرنج رفتار می‌کنند و همین باعث ایجاد دافعه می‌شود.
حواستان باشد افسردگی و ناامیدی را در روابط خود وارد نکنید تا افراد را از کنار خود نرانید.
خودتان باشید و نقش بازی نکنید. اگر غذایی را دوست ندارید، راحت بگویید. اگر دوست ندارید جای خاصی بروید، راحت بیان کنید و برای خوشایند کسی با او همراه نشوید. هدف این است که روابط دوستی پایدار ایجاد کنیم، نه موقت و کوتاه‌مدت. بنابراین نقاب را از صورتتان بردارید.
در آخر، با این که دوست پیدا کردن در بزرگسالی ممکن است کمی سخت‌تر باشد، اما راهکارهای دوران کودکی می‌توانند در این سنین نیز کاربرد داشته باشند. بهترین راه برای ایجاد یک رابطه‌ی دوستانه این است که در ابتدا خودتان یک دوست واقعی باشید. به مردم لبخند بزنید و مهربان و بخشنده باشید. قطعاً افراد خوب به سمتتان جذب می‌شوند.
دیدگاه تان را بنویسید