نمایندگانی با آراء حداقلی در پارلمان یازدهم

کمتر از ۴۰ روز به پایان مجلس دهم زمان باقی نمانده است و هر چه باشد منتخبان مجلس یازدهم که در انتخابات دوم اسفند ماه توانستند مجوز عبور از دروازه مهمترین و سیاسی ترین ساختمان میدان بهارستان را بدست بیاورند در حال آماده شدن هستند تا بر روی صندلی‌های سبز مجلس تکیه بزنند.

مجلسی که در کمترین رکورد مشارکت در تاریخ ۴۰ ساله جمهوری اسلامی رقم خورد و ترکیبش هرچند پیش از انتخابات از سوی شورای نگهبان مشخص شده بود اما اتفاقات ریز و درشت و دلخوری سال‌های اخیر هم موجب شد تا آرای خاکستری که همیشه فریادرس اصلاح‌طلبان بود پای صندوق‌های انتخابات حاضر نشوند ونتیجه آن شد که مجلس به تصرف اصولگرایان درآمد.

در نتیجه همین انتخابات هم چهره سیاسی پارلمان یازدهم در مقایسه با پارلمان دهم تغییر حداکثری را به خود دید و طبیعتا دیگر از آن تعداد قابل توجه نمایندگان اصلاح‌طلب و مستقل یا بهتر بگوییم اعتدالی خبری نیست.  

تفاوت مشهود آراء نمایندگان مجلس دهم و یازدهم

مجلس یازدهم آنقدر با شرایط خاص انتخاب شد که هنوز روی کار نیامده ذهن مقایسه‌گر دائما در حال بالا  پایین کردن ویژگی‌های آن نسبت به مجالس ادوار گذشته یا حداقل مجلس دهم است؛ اولین چیزی هم که مثل یک چراغ قرمزِ چشمک‌زن جلب توجه می‌کند تعداد آرا است.

سال ۹۴ وقتی عَلَم انتخابات مجلس به پا شد، شعار  «تغییر» حسابی کار خودش را کرد و با یک مشارکت ۶۱ درصدی مردم نمایندگان خودشان را انتخاب کردند و حاصل این انتخابات آن شد که دست کم وقتی نطقی یا اعتراضی از سوی نماینده‌ای بلند می‌شد می‌توانست مدعی باشد که نماینده بیش از نیمی از مردم حوزه انتخابیه است اما سوال اینجاست آیا نمایندگان مجلس یازدهم می‌توانند چنین ادعایی را داشته باشند؟

کار وقتی به حساب و کتاب درباره آرای پایتخت می‌رسد از این هم سخت‌تر می‌شود چراکه در انتخابات اسفند ماه تنها ۲۶ درصد مردم استان تهران در انتخابات شرکت کردند و همین امر موجب شد تا تعداد رای سرلیست اصولگرایان و منتخب اول تهران رایی نزدیک به منتخب هفتم تهران در مجلس دهم کسب کند و راهی مجلس شود.

چالش آراء کمتر

 مجلس یازدهم قطعا وقتی کارش را آغاز کند با مشکلات و چالش‌های زیادی مواجه خواهد شد کشور احتمالا همچنان با موضوع کرونا در کنار مشکلات و بحران‌های اقتصادی دست به گریبان است اما در این میان چالش دیگری هم به چشم می‌خورد و آن خودی ندانستن برخی نمایندگان از سوی مردم است موضوعی که بسیاری از تحلیلگران هم به آن واقفند و معتقدند چون نمایندگان منتخب اکثریت مردم نیستند

احتمالا گسست میان جامعه و نمایندگان بیشتر شود و این موضوع وقتی به شهرهای کوچکتر می‌رسد می‌بینیم در برخی از شهرها منتخبین آرایی کمتر از ۱۵ هزار رای را در سبد خود ریخته‌اند و این رقم حتی به زیر ۱۰ هزار رای می‌رسد.

درمیان نمایندگانی که کمترین آرا را به خود اختصاص داده‌اند نام افرادی که پیش از این هم در مجلس حضور داشتند به چشم می‌خورد که مقایسه آرای آنها در این دو و دوره قبل هم جالب توجه است؛

یکی از این نمایندگان علیرضا سلیمی نماینده اصولگرای محلات است او در مجلس دهم حدود ۱۱ هزار و ۴۷۰ رای را از آن خود کرده بود اما در این دوره با ۱۰۰۰ رای کمتر توانست مجوز نمایندگی را به دست بیاورد؛ البته این ریزش آرا در مورد نماینده اصولگرای شادگان شدت و حدت بیشتری به خود می‌گیرد او در مجلس دهم نزدیک به ۳۵ هزار رای به دست آورد اما در این دوره او تنها ۱۲ هزار رای به دست آورد و این نشان می‌دهد

علی‌رغم آنکه اصولگرایان باد در غبغب می‌اندازند که محبوبیت‌شان بیشتر شده است اما آمار و ارقام این را نشان نمی‌دهد.

در جدول زیر می‌توانید کمترین آرا در مجلس یازدهم را ببینید:  

انتخابات مجلس معمولا در بعضی حوزه‌های انتخابیه به مرحله دوم می‌رسد و در این بازار کساد آن نمایندگانی که عاقبت کارزار انتخاباتی‌شان به مرحله دوم کشیده شد گاها تعداد آرایشان تا ۵ هزار هم نزول پیدا کرد.

در جدول زیر می‌توانید نمایندگانی که با آرائی پایین به مرحله دوم راه پیدا کرده‌اند را ببینید: