چرا اقدامات دولت‌های عربی برای مقابله با کرونا از چین و آمریکا هم سختگیرانه‌تر بود؟

محمد عایش در القدس العربی چاپ لندن نوشت: برخی دولتهای عربی اقدامات اغراق آمیزی را برای مقابله با شیوع کرونا، اتخاذ کرده اند؛ چه بسا این دولتها عمداً مردم را می ترسانند، تا آنها را وادار کنند که طبق میل دولت، رفتار کرده و به این شکل، سیاستهای دولت را محقق کنند. اما این مساله موجب وقوع فاجعه هایی می شود که شاید از اثار شیوع محدود ویروس در این کشورهای عربی، خطرناکتر باشد.

 در ادامه این مطلب آمده است: اقداماتی که دولتهای عربی برای جلوگیری از شیوع گسترده کرونا اتخاذ کردند، در مقایسه با دیگر دولتها، از جمله ایالات متحده، چین، ژاپن و کره جنوبی، بسیار سخت گیرانه بود؛ کما اینکه برخی از دولتهای عربی، به بهانه حمایت از مردم در برابر بیماری، به سمت اقدامات امنیتی و نظامی شدیدی حرکت کردند. در حالی که در واقع، هدف این نظامها، بازیابی قدرتی بود که انقلابهای بهار عربی، باعث تضعیف آنها شده بود و شیوع ویروس، فرصت مناسبی به نظام های عربی ضعیف شده داد، تا اهداف سیاسی خود را محقق کنند.

اما آنچه ما را به سمت این اعتقاد سوق می دهد، آن است که برخی دولتهای عربی به بهانه مبارزه با ویروس کرونا و حفظ جان مردم، ممنوعیت رفت و آمد را وضع کردند؛ در حالی که هیچ دولت دیگری در تمام جهان چنین تصمیمی نگرفت و برای مثال، حتی به ذهن مسئولان دولت آمریکا هم خطور نکرد که ممنوعیت رفت و آمد را تصویب کنند؛ با اینکه این روزها ایالات متحده بدترین روزهای فاجعه بار خود از زمان جنگ جهانی دوم را تجربه می کند. مگر اینکه باور کنیم دولتهای عربی بیشتر از ایالات متحده و اروپا، به جان مردم خود اهمیت می دهند!

کار در برخی دولتهای عربی به جایی رسید که حتی پارلمان، احزاب، موسسات عمومی، مدارس و دانشگاهها را تعطیل کرده و ارتش را در سطح شهرها مستقر کردند. علاوه بر اینکه ممنوعیت رفت و آمد، در این کشورها نیز وضع شد؛ آنچه که به معنای جلوگیری از فعالیت روزانه مردم برای امرار معاش و به بیانی دیگر، به معنای تعطیل زندگی است. این در شرایطی است که در چین که شیوع ویروس از آن آغاز شده و قربانیان زیادی گرفت، حتی برای یک روز، زندگی تعطیل نشد و دولت چین، به قرنطینه شهر مبدأ ویروس، اکتفا کرد.

مشکل تنها این نیست که بعضی دولتهای عربی قصد سوء استفاده از کرونا، برای کسب دستاوردهای سیاسی را دارند، بلکه مساله اصلی، فاجعه هایی است که تحت تاثیر اعمال سیاستهای به اصطلاح مراقبتی این دولتها، بوجود خواهد آمد و مهمترین آنها، بحران اقتصادی است، که می تواند در برخی دولتها به سطح ورشکستگی هم برسد؛ در واقع ممنوعیت رفت و آمد، به معنی سقوط کامل اقتصاد است. چرخ اقتصاد چطور می تواند حرکت کند وقتی که انسانها حق عبور و مرور ندارند؟!

دولتهای عربی که سیاستهای سخت گیرانه ای نظیر ممنوعیت رفت و آمد، تعطیلی کامل پروازها، بستن مرزها و تعطیلی کامل موسسات، شرکتها و فعالیتها را در پیش گرفته اند، به زودی درگیر یک بحران اقتصادی و مالی خطرناک می شوند، که همانطور که گذشت، زیانهای این بحران اقتصادی، بسیار فراتر از خطرات شیوع کرونا برای آنهاست. برای تخمین بزرگی بحران اقتصادی که در دولتهای عربی بوجود خواهد آمد، کافی است به آماری که در مورد ایالات متحده منتشر شده است، نظری کوتاه داشته باشیم؛ در این کشور، که هیچ یک از اقدامات دولتهای عربی از جمله ممنوعیت رفت و آمد را هم در پیش نگرفته، میانگین بیکاری در ماه مارس به 3000درصد رسید؛ رقمی که در تاریخ آمریکا بی سابقه است.

آنچه اکنون در برخی دولتهای عربی جریان دارد، به مثَل کسی می ماند که آتش به خانه اش افتاده و برای خاموش کردن آن، خانه را بر سر ساکنانش خراب می کند؛ کاری بی منطق و به دور از حکمت. این دولتها در حال نجات مردم از مرگ بر اثر کرونا هستند، تا بگذارند از گرسنگی بمیرند و این یک فاجعه واقعی است که آرزو می کنیم در کشورهای عربی به واقعیت نپیوندد.