این روزها با همهی تلخی اش صحنههای عجیبی را رقم زده و تعریف محبت و از خودگذشتگی به واقعیت این کلمات نزدیک شده، وقتی که میدانی آخر دلتنگی کجاست، نهایت رنج کدام است، اما باز جهان غم انگیز را به زانو در میآوری در آن لحظهای که به قاب گوشی خیره میشوی و یک آن غرق شدن در تمام دلتنگی و بیرون آمدن به سلامت از آن با دست آویزی به نام امید.
این گزارش به صورت نمادین تهیه شده است و یادآوری میشود که پرسنل زحمت کش بیمارستانها حین خدمت رسانی از تلفن همراه استفاده نمیکنند.
دیدگاه تان را بنویسید