نامه‌هایی که در آن مسائلی عنوان می‌شود که جز نگرانی عموم نتیجه‌ای را به دنبال نخواهد داشت؛ در حالی که این عزیزان می‌توانند این مسائل را در جلسه‌هایی که طبق روال کاری و عرف اداری معمول با یکدگیر دارند، مطرح کنند و مشکل‌شان را با رییس‌جمهوری در میان بگذارند. اینجانب به عنوان عضوی از جامعه بزرگ درمانی کشور، ابتدا می‌خواستم از رسانه‌ها گله‌گذاری کنم که به حاشیه‌ها بیش از متن ماجرا می‌پردازند اما متاسفانه می‌بینم مسوولان ما هم وارد حاشیه شده‌اند و بر همان حاشیه‌ها تمرکز کرده‌اند. در شرایط کنونی مردم بیش از هر چیز به ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده نیاز دارند. حال آنکه همزمان، وقتی ویروس کرونا در کشور چین شایع شد، مسوولان بسیاری از کشورها خود را برای شرایط بحرانی آماده کردند و این پرسش ایجاد می‌شود که آن آمادگی‌هایی که ازسوی معاون وزیر بهداشت و رییس سازمان غذا و دارو مورد تاکید قرار گرفت، کجاست؟! آن پیش‌بینی‌هایی را که اعلام کردند انجام شده است، کجاست؟! واقعیت آن است که اینکه مسوولی در نامه‌ای به مسوولی دیگر اعلام کند که در فلان انبار یا بهمان فروشگاه، اقلام بهداشتی احتکار شده، نیاز مردم را به این اقلام تامین نمی‌کند.
وزارت بهداشت باید در این قضیه چابک‌تر عمل می‌کرد و ماسک‌های ساده‌ای که موردنیاز مردم و همچنین ماسک‌های مخصوص موردنیاز کادر درمانی بیمارستان‌ها را تامین می‌کرد. وزارت بهداشت دست‌کم می‌توانست با فعال کردن و تشویق سازمان‌های مردم‌نهاد، زیرنظر مراکز بهداشتی اقدام به تولید ماسک‌های ساده می‌کرد تا بتواند در شرایط کنونی این اقلام بهداشتی را به مردم عرضه کند. همچنین می‌توانست تولید مقداری از این ماسک‌ها را به تولیدکنندگان قابل‌اعتماد داخلی بسپارد و از این طریق، اقلام تولیدی را به‌طور مستقیم وارد چرخه فروش در بازار کند یا ماسک‌های مخصوص کادر درمانی را از کشورهای دیگر وارد کند. در این شرایط اینکه چه مقدار اقلام احتکار شده، چه مقدار تولید شده و چه مقدارش کمبود داریم، مسائل و موارد حاشیه‌ای است و پرداختن به این موضوعات ما را از مقصد اصلی باز می‌دارد. آنچه ما از وزیر بهداشت و درمان می‌خواهیم این است که بازار تا مرز اشباع، از وسایل و اقلام بهداشتی پر باشد و مردم به‌راحتی به این وسایل دست پیدا کنند؛ بنابراین از تمام مسوولان مربوط می‌خواهیم که مسوولیت خود را به درستی انجام دهند.
دیدگاه تان را بنویسید