به عقیدهی کارشناسان، معیارهای فاصلهگذاری اجتماعی فیزیکی در بحران کووید ۱۹، بسیاری از فاکتورهای مهم را که در شیوع ویروس نقش دارند، نادیده میگیرند. طبق پژوهشی جدید، هنگام عطسه یا سرفه، قطرهها میتوانند تا مسافت چندمتر را در هوا طی کنند. بر اثر عطسه یا بازدم شدید، برخی از این قطرهها میتوانند تا فاصلهی هشت متر آنطرفتر را تنها در چند ثانیه طی کنند.
قانون فاصلهگذاری یک متری یا دومتری برای برخی موقعیتها کفایت میکند اما به اعتقاد دانشمندان بریتانیایی، نیاز به مدل دقیقتری است. قوانین کنونی، معیارهایی مثل تهویه، مدتزمان گردهماییها، شرایط محیط داخلی یا خارجی، استفاده از ماسک و نوع فعالیت اجتماعی را دربر نمیگیرند.
علاوه بر این، در قوانین فاصلهگذاری توجهی به اندازهی قطرات هوایی، مقدار ویروس موجود در قطرهها یا میزان آسیبپذیری افراد نسبت به این حاملهای ویروسی نشده است. بااینحال، اغلب قوانین فاصلهگذاری، فاصلهی یک یا دومتری را توصیه میکنند؛ اما ممکن است این معیارها برای تمام شرایط نتیجهبخش نباشند. به نقل از مؤلفان پژوهش جدید:
بهجای قوانین فاصلهگذاری ثابت و مستقل، توصیههای درجهبندی شده را پیشنهاد میدهیم که معیارهای متعدد و سطح ریسک را پوشش میدهند. درنتیجه در شرایط پرخطر، اقدامات محافظتی افزایش مییابند و به همان نسبت در شرایط کم خطر از شدت محدودیتها کاسته میشود و برخی ابعاد زندگی اجتماعی و اقتصادی به شرایط عادی بازمیگردند.
در پژوهش فوق، از انتقادهای مرتبط با قوانین فاصلهگذاری فعلی یاد شده است. در ماه جولای، صدها دانشمند از سازمان جهانی بهداشت (WHO) درخواست کردند تا در توصیههای مربوط به فاصلهگذاری اجتماعی تجدیدنظر کند. طبق توصیهی WHO، حداقل فاصلهی بین افراد باید یک متر باشد. به گفتهی WHO شواهد کافی برای اثبات انتقال هوایی کووید ۱۹ وجود ندارد.
آمار ابتلا ازطریق انتقال هوایی ویروس خود بحثی دیگر است؛ اما طبق شواهد، ویروس کرونا هوازی است و حتی در قطرات کوچک هم میتواند زندگی کند. طبق برخی یافتههای اخیر، خطر آلودگی به کرونا در فاصلهی یک متری ۱۳ درصد است درحالیکه در فاصلهی بیش از یک متر، تنها ۳ درصد است.
به نقل از مؤلفان پژوهش جدید، قوانین فاصلهگذاری فعلی بر اساس راهبردهای علمی پرخطا و منسوخ هستند که قدمت برخی از آنها به دههی ۱۹۳۰ بازمیگردد. در دهههای قبل، دانشمندان مسافتی را که قطره پس از عطسه یا سرفه میتوانست طی کند، محاسبه میکردند. بااینحال آنها در این مدل ساده، مقدار حجم یا بار ویروسی، اندازهی مختلف قطرات یا نوع ویروس را در نظر نمیگرفتند.
برای مثال قطرههای بزرگ در نبود جریان هوا، حداکثر دو متر جابهجا میشوند درحالیکه قطرههای کوچکتر خیلی زود تبخیر میشوند. با وجود جریان هوا، ابرهایی از قطرههای کوچکتر میتوانند بیش از دو متر جابهجا شوند. طبق پژوهشی در بیمارستان ووهان چین، ردپاهایی از ویروسهای کرونای معلق در هوا در فاصلهی چهارمتری از بیمارها پیدا شدند.
اما برخی متخصصان بیماریهای عفونی نگران ویروسهای معلق در هوا نیستند زیرا دزهای پائین ویروسهای کرونای هوازی تهدید بزرگی به شمار نمیروند. طبق معیارهای فاصلهگذاری اجتماعی سازمان جهانی بهداشت (WHO)، فاصلهگذاری یک متر یا بیشتر میتواند خطر انتقال ویروس را به اندازهی ۱۰ درصد کاهش دهد. بااینحال دانشمندان بریتانیایی معتقدند دادههای موجود، بر اساس دیگر ویروسهای کرونا به دست آمدهاند و در این قوانین، شرایط محیطی اهمیت زیادی ندارند.
با اینکه پیدا کردن منبع اصلی ویروسها و فاصلهی آنها با اشخاص کار دشواری است، قطرههای ویروسی حداقل در برخی شرایط میتوانند عامل شیوع دنیاگیری کرونا باشند. برای مثال، شیوع چشمگیر کووید ۱۹ در واحدهای بستهبندی گوشت، میتواند به دلایلی مثل تهویهی ضعیف، محیط محصور، سروصدا و فریاد زدن و عدم استفاده از ماسک باشد. شرایط مشابهی در سالنهای کنسرت، رستورانها، اماکن مذهبی و سالنهای ورزشی دیده میشود.
برای مثال در طول تمرین گروه کر در ایالات متحده، شخصی مبتلا ۳۲ خوانندهی دیگر را مبتلا کرده بود و احتمالا ۲۰ مورد دیگر هم تأیید شوند. این در حالی بود که اعضای گروه کر، قوانین فاصلهگذاری اجتماعی را رعایت کرده بودند. حتی با وجود بازگشایی رستورانها در کشورهایی مثل بریتانیا، مقامات هشدار دادهاند مردم حداقل فاصلهی اجتماعی یک متر را حفظ کنند؛ اما این فاصله میتوانند گمراهکننده باشد و باعث شود مردم حتی در موقعیتهای خطرناک احساس امنیت کنند. طبق نتیجهگیری تحلیل جدید:
در مقابله با دنیاگیری کووید ۱۹، فاصلهگذاری اجتماعی را باید بخشی از رویکرد وسیعتر سلامت عمومی در نظر گرفت. باید از این روش همراهبا روشهای دیگر مثل شستشوی منظم دستها، پاکسازی منظم سطوح، تجهیزات محافظتی و پوشش صورت در صورت لزوم، پاکسازی هوا و ایزوله کردن افراد مشکوک برای کاهش ریسک انتقال استفاده کرد.
دیدگاه تان را بنویسید