نشمندان کشف کرده‌اند علفزارهای دریایی در کف اقیانوس‌ها می‌توانند مقادیر زیادی مواد شیرین را در زیر شاخه‌های رقصان خود ذخیره کنند. این ذخایر قند پیامدهای عجیب و جالبی برای ذخیره‌سازی کربن و تغییرات آب و هوایی دارد. این مواد قندی از طریق علفزارها به خاک زیرین – بستر اقیانوس یا «ریزوسفر» – می‌رسند. این بدان معناست که غلظت قند بستر دریا حدود 80 برابر بیشتر از غلظت قند در مناطق دیگر است.
تیم تحقیقاتی می‌گوید در سرتاسر جهان، علف‌های دریایی می‌توانند حاوی 1.3 میلیون تن ساکارز باشند. این مقدار قند برای تولید حدود 32 میلیارد قوطی کوکا کولا کافی است – پس ما از کشف قابل توجهی از شکر صحبت می‌کنیم.
«نیکول دوبیلیه» میکروبیولوژیست دریایی از موسسه «ماکس پلانک» آلمان می‌گوید: «علف‌های دریایی این میزان قند را در طول فتوسنتز تولید می‌کنند.»
در شرایط نوری متوسط، این گیاهان بیشتر قند تولید شده در فتوسنتز را برای رشد خود مصرف می‌کنند. اما در شرایط نوری بالا – مثلا ظهر یا در طول تابستان – گیاهان بیشتر از نیاز خود قند تولید و ذخیره می‌کنند. آن‌ها میزان قند اضافی را در زیروسفر – بستر دریا – ذخیره می‌کنند.
آنچه شگف‌آور است این است که قند اضافی توسط میکرو ارگانیسم‌های محیط بلعیده نمی‌شود. دلیل این رخداد، وجود ترکیبات «فنلی» در قند تولید شده توسط علف‌های دریایی است.
این ترکیب شیمیایی که در شراب قرمز، قهوه، میوه‌ها و بسیاری از مواد غذایی دیگر یافت می‌شود، قادر هستند متابولیسم میکرو ارگانیسم‌ها را تحت تاثیر قرار داده و سرعت آن‌ها را کاهش دهند.
محققان برای تائید فرضیه خود، با استفاده از تکنیک «طیف‌سنجی جرمی» علوفه دریایی واقعی در زیر دریا را مورد آزمایش قرار دادند تا سطح شکر در اقیانوس را مطالعه کنند. آن‌ها دریافتند میزان مصرف ساکازار توسط میکرو ارگانیسم‌ها زمانی که به ترکیبات شیمیایی فنلی آغشته است، بسیار کاهش می‌یابد.
علف‌های دریایی برخی از مهمترین منابع جذب کربن در سیاره ما هستند. یک منطقه از علف‌های دریایی می‌تواند دو برابر بیشتر از جنگلی به همان اندازه در خشکی و 35 برابر سریع‌تر، کربن محیط را جذب کند.
دوبیلیه می‌گوید: « ما به اندازه زیستگاه‌های خشکی درباره علف‌های دریایی نمی‌دانیم. مطالعه ما به درک یکی از حیاتی‌ترین زیستگاه‌های زمین کمک می‌کند و نشان می‌دهد حفظ این اکوسیستم چقدر مهم است.»
از فردا عطاری ها شکر دریایی میارن