آرتروز آرنج چگونه ایجاد می شود|بوکسورها بیشتر مراقب باشند

مرتضی نخعی امرودی، با عنوان این مطلب که آرتروز آرنج یک بیماری اکتسابی است که پس از گذشت زمان در بدن حادث می‌شود، گفت: هرکدام از مفاصل بدن می‌توانند به آرتروز مبتلا شوند و آرتروز آرنج یکی از آنها است.

وی با عنوان این مطلب که آرتروز آرنج معمولاً افراد میانسال را درگیرمی کند، افزود: در اثر ابتلاء به این بیماری، غضروف مفصلی نرم‌تر و شکننده‌تر شده و کم کم شکاف‌هایی در آن پیدا می‌شود و به مرور زمان و با بدتر شدن بیماری، قطعاتی از آن کنده می‌شود.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران تاکید کرد: وقتی بیماری آرتروز آرنج پیشرفت کند، قطعات بزرگ‌تری از غضروف‌های بین دو استخوان جدا شده و عملاً تماس استخوان با استخوان اتفاق می‌افتد.

نخعی امرودی اظهار داشت: در صورت ابتلاء به آرتروز، غضروف‌ها از بین می‌روند و استخوان بر روی استخوان حرکت کرده، خراشیده شده و باعث بروز درد می‌شود. به دنبال آن بیمار کم کم نمی‌تواند مفصل خود را حرکت دهد و بنابراین به مرور زمان دامنه حرکتی آرنج کمتر و کمتر می‌شود و این امر باعث می‌شود که پس از گذشت زمان مفصل آرنج نتواند به طور کامل صاف و خم شود.

به گفته وی، مهم‌ترین نشانه ابتلاء به آرتروز آرنج، ایجاد محدودیت حرکتی است. یعنی بیمار نمی‌تواند آرنج خود را به طور کامل صاف و یا آن را کامل خم کند.

این جراح شانه و آرنج افزود: این محدودیت حرکتی معمولاً همراه با درد است و گاهی اوقات هنگام گیر کردن استخوان‌ها بر روی یکدیگر سر و صداهایی به صورت خرت خرت کردن هم احساس می‌شود.

نخعی امرودی اضافه کرد: بعضی اوقات نیز در صورت ابتلاء به آرتروز آرنج قطعات غضروف شکسته شده بین دو استخوان دو طرف مفصل در برخی زوایا گیر می‌کنند و آرنج دچار قفل شدگی می‌شود و بیمار با کمی تکان دادن آن را آزاد می‌کند.

این جراح شانه و آرنج مطرح کرد: معمولاً مفصل که دچار آرتروز می‌شود مقداری نیز تورم در آن وجود دارد و از آرنج سالم بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. در اغلب موارد همراه آرتروز مفاصل، مقدار مایع مفصل نیز افزایش می‌یابد که در اصطلاح عامیانه به آن می‌گویند «مفصل آب آورده است». بنابراین افزایش مایع مفصلی خود یک بیماری جداگانه نیست و معمولاً نشانه‌ای از سایر بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز است.

وی اظهار داشت: فردی که دچار آرتروز آرنج می‌شود، در هنگام انجام کارهای سنگین دچار درد در ناحیه آرنج شده و توان حرکت دادن این ناحیه نیز در برخی موارد وجود ندارد.

نخعی امرودی در ارتباط با علل بروز آرتروز آرنج، گفت: عواملی مثل سن، انجام ورزش‌های سنگین، آسیب‌های وارده به آرنج و شکستگی یا دررفتگی‌های قبلی از عوامل مستعد کننده آرتروز هستند.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: معمولاً این بیماری در افرادی که کارهای سنگین دستی و نیز در ورزشکارانی که ضربات سنگین با دست می‌زنند مانند بوکسورها شایع‌تر است.

وی افزود: راه تشخیص آرتروز آرنج در مرحله اول گرفتن شرح حال و معاینه است. اگر قرار باشد بیمار با جراحی درمان شود یا به مشکل دیگری غیر از آرتروز هم شک داشته باشیم از کارهای تشخیصی دیگر مانند ام آر آی و سی تی اسکن نیز استفاده می‌کنیم.