پروفسور برت هیز از دانشکده روانشناسی دانشگاه نیو ساوت ولز، استرالیا می‌گوید: نتایج یک مطالعه روی ۴۰۰۰ پاسخ‌دهنده نشان داد که ۳۰ درصد از آنان تاحدودی تغییراتی در شناخت روزمره خود تجربه کرده‌اند. برخی از مشکلات رایج روزمره مشکلات حافظه بودند مانند جایی‌که تلفن همراه خود را رها کردند و یا مشکل در تمرکز حواس و از دست دادن تمرکز هنگام تلاش برای خواندن کتاب یا تماشای چیزی به‌صورت آنلاین.
این روان‌شناس شناختی گفت: «در واقع شروع یک کار بدون فکر کردن در مورد آن، ترک آن کار و شروع به کار دوم بدون اتمام کار اول شایع شد. این موارد برای افرادی که مشکلات عاطفی ، احساس افسردگی، یا استرس و اضطراب داشتند، بدتر بود، آنان این علائم را بیشتر داشتند اما حتی افرادی که مشکلات عاطفی نداشتند، این مسائل شناختی را تجربه کردند.»
نتایج این مطالعه بدتر شدن حافظه روزمره ما را در دوران قرنطینه نشان می‌دهد. دلیل این است که ما در حال گذراندن نوعی روز گراندهاگ (روز تکراری) هستیم که به نوبه خود ذخیره و بازیابی خاطرات را بعدها برای مغز دشوار می‌کند.
پروفسور هیز افزود: آنچه ما در مورد حافظه انسان می‌دانیم این است که زمینه به‌راستی مهم است. شما ممکن است در خانه کار کنید، با یک دوست صحبت کنید یا فیلم تماشا کنید. وقتی ما این تجربیات را داریم، ممکن است بر بخش اصلی تجربه متمرکز شویم اما مغز ما در واقع بسیاری از موارد دیگر را به‌صورت اتفاقی رمزگذاری می‌کند، مانند جایی که این تجربه اتفاق می‌افتد و زمانی که این تجربه در حال وقوع است.
وی ادامه داد: مغز ، به این سوابق که به ما کمک می‌کند تا خاطرات خود را به گونه‌ای ذخیره کنیم که بازیابی این تجربیات بعدها برای ما آسان باشد، حساس است.
هیز توضیح می‌دهد: وقتی زمینه تغییر می‌کند که به‌طور معمول در زندگی روزمره هنگامی که در حال حرکت و بازدید از مکان‌های مختلف در ساعات مختلف روز هستیم، تغییر می‌کند، به‌راحتی می‌توان خاطرات را ذخیره کرد و آنها را به یاد آورد اما هنگامی که شما در قرنطینه هستید، فرصت‌های شما برای حرکت در محیط و مشغول شدن به فعالیت‌های مختلف بسیار محدود است و هنگامی که وارد چرخه روز گراندهاگ می‌شوید، آن زمان است که روزها در یکدیگر محو می‌شوند زیرا ما برای هر روز زمینه یکسانی داریم.
هیز بیان کرد: این امر تفکیک تجربیات را برای مغز ما دشوار می‌کند و این یکی از دلایلی است که در هنگام قرنطینه دچار اختلال حافظه می‌شویم.
بازیابی سریع است
سال گذشته، محققان برای بررسی تاثیر قرنطینه دو ماهه در اسکاتلند، شرکت‌کنندگان تحقیق را موظف به انجام کار آنلاین کردند تا حافظه، تصمیم‌گیری و توجه آنان را آزمایش کنند. نتایج نشان داد که در طول قرنطینه عملکرد ضعیف‌تر است اما با آزاد شدن محدودیت‌ها، به‌ویژه انزوای اجتماعی، آنان به سرعت بهبود یافتند. البته سطوح تعامل اجتماعی در طول قرنطینه نیز با عملکرد شناختی مرتبط بود.
وی ابراز کرد: افرادی که توانستند تعاملات آنلاین خود را در زمان قرنطینه بیشتر حفظ کنند، در این وظایف بهتر عمل کردند. بنابراین، انزوای کامل به‌راستی برای عملکرد شناختی ما بسیار مضر است اما اگر بتوانیم این سطح از تعامل را تا حدی با افرادی که در خانه ما یا به‌صورت آنلاین با آنان ارتباط داریم، حفظ کنیم، به‌نظر می‌رسد برای عملکرد شناختی ما خوب باشد.
محققان همچنین دریافتند، افرادی که در سه روز طی قرنطینه طولانی مدت مکالمه داشتند، بیشتر در برابر مسائل شناختی محافظت می‌شوند.
تحقیقات دیگر در حال بررسی این هستند که چگونه گزینه‌های افراد در دوران کووید محدود می‌شود و به اهمیت تنوع و ورزش روزانه اشاره کرده‌اند.
هیز می‌گوید: از نقطه نظر حافظه، اگر می‌توانید در خارج از خانه ورزش کنید، شیوه این تمرینات را روزبه‌روز تغییر دهید تا زمینه متفاوتی برای مغز شما فراهم شود تا آن روزهای مختلف را رمزگذاری کند.
برنامه ورزشی خود را تغییر دهید
تنوع تمرینات و فعالیت‌ها در خانه یا آپارتمان شما نیز به شما در جلوگیری از اختلال حافظه کمک می‌کند. پروفسور هیز خاطرنشان کرد: بین توانایی شناختی خوب و فعالیت بدنی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد بنابراین حفظ ورزش منظم خوب است تا سعی کنیم حافظه و تصمیم‌گیری خود را تا آنجا که می‌توانیم در زمان قرنطینه حفظ کنیم.
دیدگاه تان را بنویسید