ممنوعیت فعالیت خارجی‌ها؛ کمک به فوتبال یا فرار از بی کفایتی مدیران!

 شکست در پرونده ویلموتس بار دیگر هزینه مالی زیادی روی دست فدراسیون و فوتبال ایران گذاشت تا حالا همه ارکان کشور مستاصل به دنبال راهی برای پرداخت بدهی بیش از ۱۶۰ میلیارد تومانی مربی بلژیکی باشند. اشتباه بزرگ فدراسیون فوتبال در قرارداد بسته شده با ویلموتس کار دست ایران داده و حالا سئول‌نشینان باید به فکر راه حلی برای این موضوع باشند.

در این بین باز هم سازمان لیگ دست به تصمیمی احساساتی زد و عقد قرارداد با بازیکنان و مربیان خارجی جدید را ممنوع کرد. تصمیمی که در پی شکست‌های قبلی تیم‌های ایرانی در پرونده‌های ارسال شده به فیفا، گرفته شده بود و نه نتیجه موثری داشت و نه دوامی در آن بود. به زودی دوباره پنجره نقل و انتقالات باز می‌شود و دولت، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به دلیل فشار تیم‌های پرطرفدار از این تصمیم خود سرباز می‌زند.

*پاک کردن صورت مساله

جدا از ثبات نداشتن فوتبالی‌های ایران در این موضوع، ممنوعیت از استفاده از بازیکنان و مربیان خارجی جدید به نوعی پاک کردن صورت مسئله است زیرا این مدیران باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال هستند که از قرارداد لا خارجی‌ها سعی در پر کردن جیب خود دارند. شاید بهتر بود به جای این قانون، قانونی گذاشته می‌شد که قرارداد خارجی‌ها شفاف در همه رسانه‌ها انتشار پیدا کند تا هر مدیدی نتواند با تعللی عمدی، هم جریمه‌های این‌چنینی روی دست فوتبال ایران بگذارد و هم نتواند قراردادی با مبالغ خارج از عرف فوتبال ایران با بازیکنان و مربیان خارجی امضا کند تا پولی در کنار آن به جیب بزند. 

این تصمیم خیلی نمی‌تواند به بهبود مسایل مالی و بدهی‌های باشگاه‌های ایرانی کمک کند زیرا تنها قیمت بازیکنان داخلی را بالا می‌برد و آن‌ها هم اگر پولشان داده نشود، باز هم شکایت‌شان را به فیفا می‌برند و باز همان آش است و همان کاسه. معلوم نیست مدیران این فوتبال چه گلی به سر آن زده‌اند که نه هیچوقت رنگ محرومیت را می‌بینند، نه جریمه را و نه حتی تذکر را. ممنوعیت حضور خارجی‌ها در فوتبال ایران خیلی تفاوت ایجاد نمی‌کند و تنها باعث می‌شود مدیران و دلالان فعال در عرصه فوتبال، به جای سودهای دلاری هنگفت، به سودهای ریال زیاد قناعت کنند.

* افت کیفی لیگ برتر

چند فصلی است که بازیکنان خارجی خوبی راهی باشگاه‌های ایرانی شده‌اند و از کیفیت بالایی برخورد دارند. شیخ دیاباته استقلال آقای گل لیگ است، رادوشوویچ با حضور در کمتر نیمی از بازی‌های این فصل پرسپولیس، پنجمین دروازه‌بان برتر لیگ از نظر کلین‌شیت است، مارکوویچ بار خط حمله ذوب‌آهن را به دوش می‌کشد، کی‌روش و پریرا آقای گل‌های فصل گذشته لیگ ایران هستند و بسیاری بازینان خارجی دیگر که در سایر تیم‌های ایرانی می‌درخشند. قطعا یکی از دلایل بهبود کیفیت لیگ‌ ایران حضور چنین بازیکنانی است و حالا تصمیم احساسی سازمان لیگ می‌تواند دوباره باعث افت کیفیت لیگ شود. تصمیم درست‌تر نظارت بر قرارداد بازیکنان و مربیان خارجی است ‌و ممنوعیت حضور آن‌ها در ایران، فقط به فوتبال مملکت صدمه می‌زند. طی سال‌های اخیر درصد حضور خارجی‌های  بی‌کیفیت در زمین یا روی نیمکت تیم‌ها کاهش پیدا کرده که این نکته مثبتی برای فوتبال ایران است. تعلل در پرداخت قرارداد خارجی‌ها از سوی مدیران فوتبالی، باعث ایجاد چالش در باشگاه‌های مختلف و حتی تیم ملی شده است. بازیکن و مربی خارجی باکیفیت در فوتبال ایران زیاد است اما هیچ‌گونه نظارتی در قرارداد آن‌ها و پرداخت پول به آن‌ها نیست و همین مسئله‌ساز شده است. متاسفانه فوتبال ایران به قربانی کردن افراد برای مدیران بی‌کفایت عادت کرده است و این بار نوبت خارجی‌ها است که قربانی مسئولیت نداشتن و طمعکار بودن مدیران ایرانی و بی‌کفایت فوتبالی شوند.

معلوم نیست فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ تا چه اندازه روی این تصمیم خود خواهند ماند و آیا مثل سال‌های قبل، باز هم با فشار هواداران از آن صرفه نظر خواهند کرد یا خیر اما مسئله مهم‌تر رسیدگی به خرابکاری‌ها و دسته گل به آب دادن مدیرانی است که با وجود به دردسر انداختن فوتبال ایران، ککشان هم نمی‌گزد و باز هم تنها به فکر پر کردن جیب خود هستند.