مجتبی هاشمی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی نوشت: «بلبشو و ناهماهنگی در برنامه‌های فوتبال ایران به اوج خود رسیده است. شروع مجدد لیگ ایران بعد از دوران قرنطینه، با تردیدها و کش‌وقوس‌های فراوان اتفاق افتاد. چند تیم با برنامه‌های سازمان لیگ مخالف بودند، چند تیم دائما انصراف می‌دادند و تعداد تیم‌هایی که کاملا گوش‌به‌فرمان مقامات برگزارکننده بودند کمتر از انگشتان یک دست همان مقامات بود. این نافرمانی‌ها ۲هفته بعد از شروع مجدد لیگ همچنان ادامه پیدا کرده و حالا به اوج خود رسیده است.
۲تیم به‌دلیل ابتلای بازیکنان خود به کرونا در همان دومین هفته بعد از شروع مجدد به میدان نرفتند. چند تیم دیگر به این غیبت اعتراض دارند و اعلام کرده‌اند تا زمان مساوی‌شدن تعداد بازی‌ها به میدان نخواهند رفت. باشگاه تراکتور می‌گوید در صورت لغو بازی با استقلال در بازی‌های بعدی هم به میدان نخواهد رفت و باشگاه سپاهان معتقد است کل بازی‌های این هفته باید لغو شود! این اغتشاش‌ها و اعتراض‌ها و این فضای آشفته فقط یک پیام دارد؛ کسی برای گردانندگان این فوتبال تره هم خرد نمی‌کند! بحران مشروعیت مدت‌هاست که گریبان مدیران سطح بالای فوتبال ایران را گرفته و آنها را از کاریزما و اتوریته‌ای که لازمه مدیریت بر این فضای وسیع و چندوجهی است کاملا بی‌نصیب کرده است. اداره فضای فوتبال یک کشور با توجه به افراد و سازمان‌های قدرتمندی که در آن مشغولند، نیاز به نیروهای پرقدرتی دارد که هیچ‌یک از آن افراد و سازمان‌ها جرأت مخالفت و نافرمانی را به خودشان ندهند.
این قدرت، گمشده فوتبال ایران در این روزهاست. قدرتی مشروع و متکی به پشتوانه مردمی که قاطعیت در مسائل داخلی و مشروعیت در مباحث بین‌المللی از ویژگی‌های بارز آن باشد. به‌دلیل فقدان همین مشروعیت است که می‌بینیم فیفا دائما با اساسنامه فدراسیون فوتبال ایران مخالفت می‌کند، اما این مخالفت‌ها را حتی در برخورد فیفا با کشورهایی در سطوح پایین‌تر فوتبال هم مشاهده نمی‌کنیم. حتی مسئولان کره‌شمالی با آن شیوه‌های خاص در مدیریت کشور که به مدیریت فوتبال‌شان هم تسری پیدا کرده تا این حد با تذکرات و تهدیدهای فیفا روبه‌رو نیستند که ایران روبه‌روست. این وضعیت آشفته، حاصل فقدان مشروعیت فدراسیون فوتبال ایران نزد فوتبالی‌ها و فقدان محبوبیت آنها نزد مردم است. امروز فیفا مطمئن است که وقتی روبه‌روی فدراسیون فوتبال ایران می‌ایستد، مردم ایران را نه پشت سر فدراسیون و فوتبال‌شان، بلکه پشت سر خودش و روبه‌روی مدیران فوتبالی خواهد دید. مدیران فوتبال ایران امروز صاحب مخالفانی پرتعداد در داخل و خارج هستند و همین سیاهه بلندبالای مخالفان است که به فیفا جرأت مخالفت و به تمام باشگاه‌ها و تیم‌های شاغل در لیگ، جرأت سرپیچی از برنامه‌ها را می‌دهد. البته مشکل مدیران فوتبال در ایران، تقریبا همان مشکلی است که مدیران دیگر حوزه‌ها نیز از آن مبرا نیستند. مدیرانی که مشکل مقبولیت دارند. اینجا بیشترین حرف‌ها را آنهایی می‌زنند که کسی برای حرفشان تره هم خرد نمی‌کند و دستورها را کسانی می‌دهند که کسی علاقه‌ای به اطاعت از دستوراتشان ندارد.»
دیدگاه تان را بنویسید