بالا رفتن اضطراب کودکان در دوران کرونایی، یکی از نگرانی‌های مهم خانواده‌هایی است که فرزند یا فرزندانی در خانه دارند. این خانواده‌ها همان اندازه که خود تحت فشار هستند، دغدغه فرزندان خود را هم دارند که خواسته و ناخواسته در معرض اخبار اضطراب‌آور قرار می‌گیرند. از آنجا که به دلیل محدودیت‌های دوران کرونا، این کودکان از بیشتر فعالیت‌های مورد علاقه خود دور شده‌اند، کسالت و بی‌حوصلگی آنان، یکی دیگر از دردسرهای پدران و مادران است.
با همه اینها تجربه چند ماه اخیر نشان داده که شرکت در کلاس‌های آنلاین هنری، می‌تواند هم در کاهش اضطراب کودکان موثر باشد و هم به آنان انرژی و نشاط ببخشد. کودکانی که در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند، دست‌کم به مدت یکی دو ساعت، از اخبار منفی و تنش‌های عصبی دور می‌شوند.
در همین زمینه با یکی از مربیان تئاتر گفت‌وگویی کردیم و تاثیر کلاس‌های آنلاین تئاتر را بر کودکان و نوجوانان جویا شدهیم.
محمد اله‌دادی از جمله مربیان تئاتر و نمایش خلاق است که سال‌هاست در آموزشگاه‌های هنری و مدارس با کودکان و نوجوانان کار می‌کند.
او که دانش‌آموخته تئاتر است، مانند بسیاری از هنرمندان این رشته نسبت به فعالیت‌های نمایشی در فضای مجازی و آنلاین خوش‌بین نبود. با این حال بعد از چند ماه، به ناچار پذیرفت بخشی از فعالیت‌های خود را به این فضا منتقل کند و جالب است که نتیجه آن فراتر از انتظار او بود.
این مربی از تاثیرات دوره‌های آنلاین تئاتر بر کودکان و نوجوانان سخن گفت و تاکید کرد در دوره کرونا که کودکان بیش از زمان‌های دیگر در معرض اخبار تنش‌زا هستند، فعالیت‌هایی مانند تئاتر و بازی‌های گروهی مجازی می‌تواند به کاهش اضطراب آنان کمک کند.
او در آغاز از سختی‌های دوره خانه‌نشین سخن گفت و توضیح داد: این روزها خانه‌نشینی برای همه معضلی شده است، بویژه برای کودکان که نیاز به حرکت و بازی در گروه هم‌سالان خود دارند.
او ادامه داد: در چند ماه اخیر خانواده‌ها کم‌کم با بعضی مسایل کنار آمده‌اند و راهکارهایی یافته‌اند اما از سویی دیگر، هرچه بازی و سرگرمی برای کودکان بوده، انجام داده‌اند. به همین دلیل بعضی از خانواده‌ها به یکسری از کلاس‌های آنلاین نقاشی، موسیقی یا تئاتر روی آورده‌اند.
تجربه‌ای که در آغاز ترسناک به نظر می‌رسید
اله‌دادی که در آغاز نسبت به برگزاری دوره‌های آنلاین تئاتر، مقاومت زیادی داشته است، توضیح داد: ابتدا درباره این شیوه خیلی گارد داشتم و آن را نشدنی می‌دانستم چون در کلاس حضوری هم، انتقال همه موارد آموزشی به هنرجویان دشوار است. از سوی دیگر این روش تازه بود و هیچ تصوری از آن نداشتیم، بنابراین خیلی ترسناک به نظر می‌رسید ولی از دو ماه پیش که مطمئن شدم فعلا امکان برگزاری کلاس حضوری نیست، دوره آنلاین را شروع کردم.
این بازیگر تئاتر در ارزیابی اولین تجربه‌های دوره آموزشی آنلاین خود گفت: بعد از برگزاری چند جلسه دیدم آنقدرها که فکر می‌کردم عجیب و ترسناک نیست. تصور نمی‌کردم بچه‌ها این اندازه همراه باشند. کلاسی برای کودکان چهار پنج ساله داشتم و فکر می‌کردم سخت‌ترین کلاسم خواهد بود ولی بسیار همراه بودند. البته بعضی از هنرجویان، شاگردان قبلی‌ام بودند ولی باز هم همراهی آنان در یک ساعت کلاس آنلاین عجیب بود و بچه‌های بزرگتر که راحت‌تر هستند.
همراهی کودکان غیرمنتظره بود
اله‌دادی اضافه کرد: الان از 4 تا 17 سال هنرجو دارم. بچه‌ها با تکنولوژی کنار آمده و آن را شناخته‌اند و در این هفت هشت ماه هم بیشتر شناخت پیدا کردند و این خیلی کمک کرد. به نوعی اضطرابم کم شد، چون همراهی کودکان و خانواده‌ها را دیدم .
او با برشمردن برخی از مزایای کلاس آنلاین افزود: کم‌کم متوجه شدم کلاس آنلاین از جهاتی خوب است؛ لازم نیست مدام تاکید کنیم که در کلاس ماسک داشته باشند یا فاصله را رعایت کنند. هر کس در خانه خود حضور دارد و نگران مسایل بهداشتی نیستیم .
این مربی تئاتر از برخی محدودیت‌ها نیز سخن گفت: البته در کلاس آنلاین ناچار شدم، یکسری تمرین جدید پیدا کنم چون انجام نیمی از تمرین‌های قبلی که ویژه کلاس‌های حضوری بود، امکان‌پذیر نبود ولی در نهایت، برای کودکان اتفاق خوبی بود.
حتی کلاس مجازی هم حال و هوای کودکان را تغییر می‌دهد
او با اشاره به سختی‌هایی که کلاس‌های آنلاین مدرسه برای کودکان و نوجوانان دارد، ادامه داد: با آغاز به کار مدرسه، بچه‌ها بسیار درگیر شدند. بسیاری از آنان حوصله این شیوه آموزشی را ندارند و حتی حاضرند حضوری مدرسه بروند ولی کلاس‌هایی مانند تئاتر و موسیقی سبب می‌شود حال بهتری پیدا کنند و انرژی‌شان بالاتر برود و با اشتیاق به کلاس می‌آیند چون این گونه کلاس‌ها، فارغ از حضوری یا مجازی، برای آنان فضای متفاوتی ایجاد می‌کند، بخصوص برای کودکانی که به نمایش علاقه‌مندند و سبب تغییر روحیه‌شان می‌شود.
اله‌دادی گفت: حتی در دوره‌های آنلاین هم تاثیر تئاتر را می‌توان مشاهده کرد و خود من این تغییرات را در برخی از هنرجویانم مشاهده کرده‌ام. به هر حال تجربه‌ای بسیار دوست‌داشتنی برای بچه‌هاست. البته به این شرط که مربی کلاس را بخوبی هدایت کند.
او در پاسخ به این پرسش که آیا کلاس‌های مجازی می‌تواند بر تخلیه روانی کودکان بویژه در دوران دشوار کنونی اثرگذار باشد، توضیح داد: همیشه نیمی از زمان کلاس را به تمرین‌های حرکتی اختصاص می‌دهم و نیمی دیگر را به تمرین‌های مربوط به تمرکز. در کلاس آنلاین هم همین کار را انجام می‌دهم، حتما تمرین حرکت دارم مانند بازی با توپ، دویدن و ... که سبب می‌شود بچه‌ها به انرژی جدیدی دست یابند و این برایشان تنوعی است.
اله‌دادی یادآوری کرد: چون کودکان از بسیاری فعالیت‌ها و تفریحات مورد علاقه‌شان دور شده‌اند، همین کلاس‌ها به آنان خیلی کمک می‌کند. به طوری که برخی از کلاس‌ها را برای سومین بار تمدید کرده‌ام و باورنکردنی است که هنرجویان آن را تا به حال ندیده‌ام و آنها هم یکدیگر را نمی‌شناسند. سه هنرجوی بین 10 تا 12 سال هستند که رابطه‌شان خیلی خوب شده و با یکدیگر هم‌فکری می‌کنند.
کار ما با روح انسان‌ها سر و کار دارد
این مربی نمایش خلاق خاطرنشان کرد: چنین فعالیت‌هایی کمک می‌کند کودکان و نوجوانان از زیر این فشار روانی بیرون بیایند. کار ما با روح انسان‌ها سر و کار دارد و کودکان هم بشدت حساس و تحت تاثیر عواطف و هیجان‌ها هستند. به همین دلیل خانواده‌ها در این مدت باید خیلی مراقب باشند و این کلاس‌ها می‌تواند فرصت خیلی خوبی باشد تا دست‌کم یک ساعتی که کودکان در کلاس هستند، از این فشارها دور شوند. البته گاهی هم تکلیف کوچکی می‌دهم که آن هم موثر است.
او در ادامه با ابراز تاسف از خودکشی دردناک پسربچه بوشهری که گفته می‌شد به دلیل نداشتن تبلت دست به این کار زده است و درپاسخ به این پرسش که آیا فعالیت تئاتری می‌تواند در کاهش اضطراب و نگرانی کودکانی که این چنین حساس هستند، موثر باشد، تصریح کرد: حتی درک این موضوع سخت است که یک بچه 11 ساله چقدر می‌تواند بفهمد و چگونه آنقدر تحت تاثیر قرار بگیرد که چنین کاری بکند. البته ما هنوز دقیق نمی‌دانیم اتفاق چه بوده ولی فارغ از اینکه به دلیل نداشتن تبلت بوده یا نه، این مساله بسیار مهم است که اصولا چرا بچه‌ای در این سن چنین کاری انجام داده است.
خودکشی غم‌انگیز پسرک بوشهری
اله‌دادی افزود: همه ما در زندگی گاهی به خودکشی فکر کرده‌ایم، منطقی است یک بزرگسال که گاهی هم بسیار تحت فشار است، به این موضوع فکر کند. هرچند برخی از ما حتی به زور به آن فکر می‌کنیم ولی نمی‌دانم آن بچه در چه شرایطی قرار گرفته که چنین کاری انجام داده، چنین چیزی بشدت نیازمند کار تحقیقی و پژوهشی است. اگر این اتفاق در هر جای دنیا افتاده بود، الان صد نفر داشتند درباره آن تحقیق می‌کردند. وظیفه دولت، روانشناسان و جامعه‌شناسان است که درباره این موضوع پژوهش کنند.
او اضافه کرد: شاید اگر این بچه می‌توانست در یک فعالیت جمعی حتی به شکل مجازی، به نوعی با گروه همسالانش در ارتباط باشد، این اندازه دچار اضطراب نمی‌شد. اگر این اتفاق به دلیل نداشتن تبلت باشد که دیگر بدتر؛ چراکه الان ناگزیر به آموزش مجازی هستیم و معلوم نیست تا چه زمانی این روند ادامه داشته باشد.
این مربی تئاتر با تاکید بر ضرورت برگزاری کلاس‌های هنری همانند تئاتر و موسیقی در سراسر کشور ادامه داد: کلاس آنلاین با همه محدودیت‌هایش این مزیت را دارد که می‌توان آن را برای هنرجویان شهرهای مختلف برگزار کرد . الان سه شاگرد در شهرهای مختلف دارم که خیلی هم مستعد هستند و برایم تجربه‌ای شیرین و جدید است. بویژه که همواره یکی از آرزوهایم این بوده است که در شهرهای مختلف جهان و ایران با بچه‌هایی از فرهنگ‌های گوناگون کلاس برگزار کنم.
ایجاد زیرساخت از نان شب هم واجب‌تر است
او در ادامه با تاکید بر لزوم ایجاد زیرساخت‌های مناسب برای برپایی کلاس‌های آنلاین اضافه کرد: حتی در دوران غیرکرونایی هم، داشتن زیرساخت مناسب، لازم است و در این دوره که از نان شب هم واجب‌تر است.
اله‌دادی ابراز تاسف کرد: اگر فکر کنیم بچه‌ای به خاطر نبود تبلت خودکشی کرده، دیگر چه از این واجب‌تر که این زیرساخت‌ها و امکانات را فراهم کنیم چراکه قرار است یک نسل آموزش ببیند.
او با اشاره به جایگاه مهم آموزش و پرورش در دنیا خاطرنشان کرد: آموزش و پرورش در تمام دنیا مهم‌ترین امر است. اکثر معلمان در بیشتر جاهای دنیا بیشترین درآمدها را دارند. دولت باید زیرساخت‌های اولیه را ایجاد کند؛ مانند تامین یکسری نرم‌افزار یا اپلیکشن، موبایل و ... الان هشت ماه از این قضیه گذشته و تقریبا 6 ماه فرصت داشته‌اند ولی واقعا چه کرده‌اند جز طراحی یک برنامه بسیار ضعیف شاد.
نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم
این مربی که در مدارس مختلفی کلاس‌های آموزشی تئاتر برگزار کرده است، ابراز تاسف کرد: بسیاری از مدارس اصلا از برنامه «شاد» استفاده نمی‌کنند بلکه نرم افزارهای خود را دارند. برخی از آنها هزینه‌های سنگینی کرده‌اند که بتوانند سیستم آنلاین رو به راهی داشته باشند و بچه‌ها با کمترین قطعی اینترنت، کلاس‌شان را می‌گذرانند. بقیه هم که ناچار به استفاده از برنامه «شاد» هستند، مدام مشکل دارند. بنابراین این موضوع خیلی مهم است و اگر واقعا به فکر نباشند، می‌شود همین اتفاق بوشهر. ولی تا کی می‌خواهیم دست روی دست بگذاریم و سرمایه‌های آینده‌مان جلوی چشمان‌مان از دست بروند و هیچ کاری برای پیشگیری از آن انجام ندهیم.
بسیاری از معلمان از جیب پول اینترنت می‌دهند
او با اشاره به اینکه شکل جدید آموزش، زمان و انرژی بسیار بیشتری از معلمان می‌گیرد، افزود: الان کار معلم‌ها دو برابر شده و بسیاری از آنان از جیب، پول اینترنت را می‌دهند.
اله‌دادی خاطرنشان کرد: ولی همه باید برای برگزاری دوره‌های آموزشی مجازی بستری مهیا کنیم چراکه واقعا ضروری و از برگزار نکردنش بهتر است، مخصوصا کلاس‌های آموزشی مدرسه یا کلاس‌هایی مانند تئاتر و موسیقی که کودکان را سرگرم می‌کند.
این بازیگر تئاتر در پایان، شرایط معیشتی هنرمندان این رشته را بسیار دشوار توصیف کرد و افزود: کسانی مانند من که تمرکزشان بر آموزش بوده، می‌توانند درآمد ناچیزی به دست آورند ولی در نهایت تئاتر و کلاس‌های نمایش خلاق و تئاتر به بودن بچه‌ها در کنار یکدیگر خیلی وابسته است. با این حال فعلا باید به این شیوه جلو برویم و شخصا تمام تلاشم را می‌کنم که ارتباطم با بچه‌ها و خانواده‌ها قطع نشود و در حد توان خود بتوانم اثرگذار باشم.
انتهای پیام
دیدگاه تان را بنویسید