اخیراً علی‌اکبر رائفیپور در حساب توئیتری خود تصویر مجوزی را منتشر کرده و به دوستانش بشارت داده است که او مجوز امر به معروف گرفته است! رائفیپور در پیام توئیتری نوشت:«مهدی‌یاوران عزیز پاشنه‌ها را بکشید! «معروف» مخفف مردم علیه رانت و فساد است. مجوزی که به بنده اجازه می‌دهد به‌صورت تخصصی به موضع امر به معروف و نهی از منکر مسئولان بپردازم. حتما به یاری همه شما بزرگواران نیاز خواهیم داشت. سه‌شنبه‌شب در گفت‌وگوی زنده بیشتر دراین‌باره سخن خواهم گفت.»
در تصویر پیوست شده به توئیت رائفیپور هم نوشته شده است: «بر اساس این مجوز گروه جهادی معروف به شماره 1000432 و سرپرستی علی اکبر رائفیپور، مجاز خواهد بود تا در زمینه تخصصی مسئولین با رعایت ضوابط ستاد، به انجام فعالیت‌های جهادی و مطالبه‌گری بپردازد.» اما اساساً هیچ قید و بندی در تشریح نوع فعالیت‌ها گفته نشده و معلوم نیست رائفیپور دقیقا قرار است چه کار کند؟
طبق مجوزی که رائفی پور منتشر کرده است، ستاد امربه معروف و نهی از منکر به او مجوز «مطالبه‌گری اجتماعی» در زمینه تخصصی «مسئولین» را داده است و امضای روح‌الله میرزایی معاون اجتماعی ستاد امربه معروف و نهی از منکر در انتهای نامه است.
اگرچه این مجوز فردی مثل آقای رائفیپور را خیلی خوشحال کرده بود، اما برای برخی از ناظران، تأسف‌انگیز و در کمترین حالت، سوال‌برانگیز بود. بسیاری آن را عجیب ارزیابی و این سوال را مطرح کردند که اساساً چنین مجوزی چه معنا و پیام مثبتی دارد؟ غیر از آنکه به بخشی از جامعه اینچنین القا شود که از این پس احتمالاً نقد به مسئولان هم مجوز می‌خواهد؟! چیزی که نه منطق، نه شرع، نه عقل و نه هیچ سیاستی تاکنون به آن حکم نداده و بالاتر اینکه امر به معروف و نهی از منکر همگان و بخصوص مسئولان را نه تنها «حق» بلکه «وظیفه» و «تکلیف» برای شهروندان می‌داند.
با نگاهی اجمالی زیر پست‌ها و توئیت‌های صفحات شخصی رائفی پور واکنش‌های مختلفی را از اقشار مختلف مردم می‌توان دید. به عنوان مثال یکی از این کاربران دو سؤال مهم را مطرح کرده است: « آقای محبی!(ادبیر ستاد امر به معروف و از حامیان رائفیپور ) 1- ما که مجوز از ستاد شما نداریم، حق امر‌به‌معروف مسئولان را نداریم؟ 2- چرا باید شما برای اجرای دستورات دینی، مجوز صادر کنید؟»
رائفی پور در واکنش به حجم بالای انتقادات در توئیت دیگری نوشت: «بنده در تمام این سال‌ها مشغول امر به معروف و نهی از منکر مسئولان بوده ام. اتفاق جدید ایجاد چتر حمایتی حقوقی برای صیانت از افشاگران فساد و آمران و ناهیان است. در ثانی برای بنده انتقال این پیام مهم بود که مبارزه با فساد صرفاً از جایگاه اپوزسیون نیست و این اراده جدی خود نظام است» البته او توضیح نداده است چتر حمایتی حقوقی برای افشاگران فسادچه ربط کاملی به این مجوز دارد؟ و آیا اساساً این توضیح او کار را خرابتر می‌کند یا بهتر؟
صفحه رائفیپور پس از مواجهه با انتقادات، غیر از توضیح بالا، برخی پیام‌های توئیتری در این باره از ناحیه تاییدکنندگان خودش را هم بازنشر داده است که بیش از آنچه توجیه مناسبی برای اینگونه مجوزها و شادمانی‌ها باشد، تفاسیر نچسبی از چرایی ماجراست؛ خاصه آنکه چنین حرکت بدنام‌کننده‌ای برای امر به معروف را جزو هوشمندی‌های استادش توصیف کرده است. مثلاً او از فردی به نام سیدمهدی هاشمی‌زاده چنین توئیت عجیبی را بازنشر داده است: "یکی از هوشمندی های #استاد_رائفی_پور همین بود که کاری را که خودش همیشه انجام می داده را رفت مجوز گرفت و عمداً اعلام کرد و ایشان به این مجوز نیاز ندارد چون کارش را انجام می دهد. ولی ایشان رسمی اعلام کرد که نشان دهد این اراده خود نظام است ، نه فشار اپوزوسیونی."!
جلیل محبی دبیر ستاد امر به معروف و نهایی از منکر از دیگر افرادی است که رائفیپور توئیت او در حمایت از این مجوز را در صفحه خود بازنشر داده است. محبی در توجیه این مجوز نوشته است که: "گروه جهادی امر به معروف و نهی از منکر یک تشکل است که به علت سخت‌بودن مجوز سمن‌ها در وزارت کشور توسط ستاد امر به معروف طراحی شد تا افرادی که میخواهند تشکلی برای امر به معروف در حوزه‌های تخصصی داشته باشند، از این طریق فعالیت کنند. این گروه ها در صورت نیاز در چارچوب های شرعی و قانونی آموزش می‌بینند و زمانی که به مشکل بر بخورند مطابق قانون حمایت می‌شوند. مبنای قانونی این تشکل ها ماده 16 قانون حمایت از آمرین به معروف است. تاکنون 400 گروه مجوزگرفته‌اند که بیشترین فراوانی برای امربه معروف محیط زیست است."
توضیحات محبی مشخصاً قانع‌کننده نیست و هیچ پاسخی به این سوال نمی‌دهد که اصلاً این مجوز چه ضرورتی و وجاهتی دارد؟ چون وزارت کشور به سمن‌ها سخت مجوز می‌دهد، ستاد امر به معروف می‌دهد؟ این چه توجیهی است؟ یا چون افراد عضو این تشکل‌ها در چارچوب‌های شرعی و قانونی آموزش می‌بینند این مجوز صادر شده؟ کجای مجوزی که به آقای رائفیپور داده شده نشان می‌دهد که فقط بناست آموزش ببینند؟ اگر بناست آموزش ببینند اصلاً چه نیازی به این مجوز شائبه‌برانگیز هست؟ آموزشگاهی تاسیس کنید و افراد را در آن نسبت به هرچارچوبی که دوست دارید آموزش دهید. اما می‌توانید کاری کنید که کسی تصور نکند امر به معروف مجوزی شده است.
در بخش دیگر آمده است که این افراد اگر زمانی به مشکل بخورند مطابق قانون حمایت می‌شوند؛ سوال اینجاست که اگر افراد بدون مجوزی امر به معروف کنند و به مشکل بخورند، حمایت نخواهند شد؟
یا در بند دیگری، اینکه 400 گروه تاکنون مجوز گرفته‌اند را احیاناً دلیل موجهی برای صدور مجوزهای بعدی شمرده است. با این احتساب اگر یک کاری را بیشتر تکرار کنید، به کار درست نزدیک‌تر می‌شود؟! و یا محمل منطقی پیدا می‌کند؟!
آنچنانکه مشخص است، هیچکدام از این توجیهات، با عقل و منطق جور درنمی‌آید. و به نظر می‌رسد اقدامات اینچنینی نه تنها در جهت حمایت از آمران به معروف و تبلیغ این فریضه مهم اسلامی انجام نمی‌شود، بلکه اقدام عجیب و ان‌شاالله از روی غفلت است که می‌تواند با احتمال بالا به بدنام‌سازی اصل امر به معروف و نهی از منکر منجر شود. مسئله‌ای که ستاد امر به معروف و نهی از منکر قاعدتاً باید برای آن پاسخ مناسب و به عبارت دقیق‌تر اصلاح مناسبی بیندیشد.
دیدگاه تان را بنویسید