رییس جمهوری گفته است «برای ایران مهم نیست چه کسی و کدام حزب در انتخابات آمریکا پیروز می‌شود. هر دولتی که در آمریکا سر کار بیاید مجبور است در مقابل ملت ایران تسلیم شود.»
این در حالی است که پیروزی جو بایدن به منزلۀ بازگشت به «برجام» هر چند با احتمال تعیین شروط و سخت‌گیری‌های حقوق‌بشری است و ماندن ترامپ هم به معنی تشدید فشارها.
سخنان حسن روحانی درست دو هفته قبل از انتخابات سرنوشت‌ساز ایالات متحده در 13 آبان 1399 بیان شده است.
خوانندۀ این سطور شاید از نویسنده بپرسد اگر «مهم نیست» چرا از تعبیر «سرنوشت‌ساز» استفاده کرده‌ام؟ پاسخ این است: «چون مهم است!». احتمالا گفته خواهد شد اگر«مهم است» پس چرا روحانی می‌گوید «مهم نیست»؟!
پاسخ این است: چون او رییس جمهوری است و نمی‌تواند بگوید مهم است! اگر بگوید مهم است آنگاه در داخل خواهند گفت: چرا چشم شما به انتخابات آمریکاست و چرا به بایدن دل بسته‌ای؟ نکند با هم سر-و-سِرّی دارید؟ شاید هم آقای ذوالنور یک چوبۀ دار دیگر بابت این جمله در بهارستان برپا کند!
اگر بگوید مهم است آنگاه شاید دونالد ترامپ هم در مناظرۀ بعدی با جو بایدن به همین سخن استناد کند و بگوید: نگفته بودم می‌خواهی آمریکا را تحویل ایرانیان بدهی؟!
هر چند که ابراز تمایل چینی‌ها به پیروزی ترامپ به خاطر تضعیف موقعیت بین‌المللی آمریکا به قدر کافی به بایدن سوژه خواهد داد تا به ترامپ بگوید: در این چهار سال چین را تقویت کرده‌ای نه تضعیف.
روحانی می‌گوید مهم نیست. در حالی که مهم است و همه هم می‌دانند مهم است و از گفتار و رفتار او پیداست که منتظر نیمۀ آبان است. اما نباید بگوید مهم است چون سیاست این‌گونه اقتضا می‌کند!
سید علی صالحی شاعر محبوب معاصر یکی از مشهورترین اشعار خود در مجموعۀ «نامه‌ها» با عنوان «ری‌را» را که با صدای زنده یاد خسرو شکیبایی ماندگار شده این گونه به پایان می رساند: «حال همۀ ما خوب است، اما تو باور نکن!»
حالا حکایت «مهم نیستِ» آقای روحانی است. او باید بگوید «مهم نیست» اما ما نباید باور کنیم. چرا؟چون مهم است!
دیدگاه تان را بنویسید