از یک بازدید رسمی تا "صحنه زنی"

علیرضا صمدی در ابتدای این نشست گفت: فیلم قبلی من با نام «بی‌نامی» حال و هوای خود را داشت، این فیلم هم حال‌ و هوای خود را دارد، من علاقه‌مند بودم حال و هوای دیگری را تجربه کنم و در «صحنه‌زنی» این اتفاق رخ داد.

بهرام افشاری: بعد از «پایتخت» وارد کمدی شدم

بهرام افشاری بازیگر این فیلم بیان کرد: من با نقش‌ها و فضاهای جدی وارد سینما شدم، ژانر من بیشتر به همان فضا برمی‌گردد اما بعد از «پایتخت» وارد فضای کمدی شدم. چون همیشه دوست دارم تجربه‌های متفاوتی داشته باشم. در این فیلم، اسد کاراکتری بود که جزو تجربه‌های جدید من بود. وقتی فیلم‌نامه را خواندم، کاراکتر اسد ۷، ۸ ماه ذهن من را مشغول کرده بود. به‌همین‌ترتیب، در ایفای نقش سعی کردم ادای جدی بودن را درنیاورم، اسد وجهی داشت که برای من ترسناک بود و آن پدر بودنش بود. باید بگویم ما حرف‌هایمان را جلوی دوربین زدیم و حالا باید ببینیم مخاطب چه واکنشی نشان می‌دهد.

امین جعفری مدیر فیلمبرداری این فیلم توضیح داد: من و علیرضا در «بی‌نامی» با هم همکاری داشتیم، ولی فضای این فیلم متفاوت بود. در گپ‌هایی‌ که پیش از فیلمبردای زدیم، به این نتیجه رسیدیم که از نورهای رنگی استفاده کنیم؛ به‌طوری‌که در جاهایی به صورت تعمدی از این امکان زیاد استفاده کردیم و این فیلم تجربه متفاوتی برای من بود، چون تا حالا این مدل از فیلم‌ها را کار نکرده بودم.

پیام احمدی‌نیا دیگر بازیگر فیلم اظهار کرد: ما صحنه‌ای داشتیم که در آن زد و خورد اتفاق می‌افتاد که بهرام افشاری واقعا من را کتک می‌زد و این بخش برایم به یاد ماند.

افشاری اظهار کرد: در آن سکانسی که زدوخورد زیادی داشتیم، پیام واقعاً اذیت شد. به‌طوری‌که بعداً به شوخی به او گفتیم، قرار است این سکانس تکرار شود و او تعجب کرد؛ اما در نهایت هم همین اتفاق رخ داد.

صمدی توضیح داد: در آن سکانس مشکل گریم داشتیم و باید آن را دوباره تکرار می‌کردیم.

رضا مهدی‌زاده، طراح صحنه این فیلم گفت: این اولین تجربه همکاری من و آقای صمدی بود. پیش از تولید با هم کلی گپ زدیم، ابتدا به سختی به یکدیگر اعتماد می‌کردیم، اما رفته‌رفته این اتفاق رخ داد تا جایی که در دوران تولید، کمتر گفتمان داشتیم چون در پیش‌تولید، حرف‌هایمان‌ را زده بودیم. «صحنه‌زنی» به طبیعت‌گرایی خیلی نزدیک و محوریت این فیلم شخصیت اسد است. موقعیت‌هایی که شخصیت اصلی آن گرفتارش است، اهمیت دارد. فضاسازی این فیلم چند نکته دارد؛ اینکه تعدد لوکیشن داشتیم، هر دو، سه روز یک‌بار یک لوکیشن داشتیم که انسجام‌بخشی به آنها کار راحتی نبود. فضاهای متفاوتی را می‌دیدیم که گاهی باید همسان‌سازی می‌کردیم که چیزی ناگهان توجه مخاطبان را جلب نکند. یافتن فضاها و تغییر بافت آنها در دستور کار ما و هر کدام از لوکیشن‌ها یک چالش بود اما همه آنها جذاب بود چون لحظه به لحظه که کار جلوی دوربین می‌رفت، می‌توانستیم امیدوار باشیم که یک اتفاق خوب رخ می‌دهد.

جعفری بیان کرد: در این فیلم در برخی سکانس‌ها از چهار دوربین استفاده می‌کردیم تا چیزی را از دست ندهیم.

سپس افشاری عنوان کرد: در بازیگری پارتنر خیلی مهم است، چه‌بسا گاهی نقش‌های مهمی نوشته می‌شود ولی وقتی به مرحله بازیگری می‌رسد؛ به دلیل نبود اتمسفر مناسب بین کاراکترها، آن نقش با مغز به زمین می‌خورد اما داشتن پارتنر خوب در اینجا باعث شد، برخی نقاط ضعف من پوشیده شود چون آن‌ها هم رفیق و هم دلسوز بودند. آنچه برای من جذاب بود، این بود که اسد در عین حال که لیدر بود اما مفعول هم بود یعنی این دیگران بودند که از زندگی بقیه آگاهی داشتند. من نمره قبولی به خودم می‌دهم ولی لازمه این اتفاق پارتنرهای خوبم در این فیلم بود.

صمدی در پایان بیان کرد: من سعی کردم در این فیلم جرم‌نگاری کنم، فیلم درباره آفت‌های اعتیاد و فقر است و اگر آنچه در واقعیت بود را می‌ساختم، خیلی فیلم تلخی می‌شد. «صحنه‌زنی» درباره یک واقعیت هولناک جامعه صحبت می‌کند، البته پیشنهاداتی هم دارد. این فیلم جرم‌نگارانه است و نهاد حاکمیت هم در آن وجود دارد و بستر این بزه، فقر و اعتیاد است.

فیلم‌های «دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی و «بوتاکس» ساخته کاوه مظاهری به سانس فوق‌العاده رسیدند.

 فیلم سینمایی «دشت خاموش» ساخته احمد بهرامی و «بوتاکس» به کارگردانی کاوه مظاهری که در بخش جشنواره جشنواره‌ها در سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور دارند، باتوجه به استقبال مخاطبان به سانس فوق‌العاده رسیدند.

سه شنبه ۱۱ خرداد، ساعت ۱۱:۱۵، سالن شماره ۶ به سانس فوق‌العاده فیلم «دشت خاموش» اختصاص یافته است.

فیلم سینمایی «بوتاکس»، روز سه‌شنبه ۱۱ خرداد، ساعت ۱۱ صبح در سالن شماره ۱ چارسو روی پرده می‌رود.

«صحنه‌زنی» به کارگردانی علیرضا صمدی هم پیش از این به سانس فوق‌العاده رسیده بود.

فیلم «دشت خاموش» به شرایط دشوار کاری و روابط انسانی پیچیده چند خانواده می‌پردازد که در یک محیط کارگری زندگی می‌کنند.

در خلاصه داستان «بوتاکس» هم آمده است: «اکرم و آذر به همه می‌گویند که برادرشان قاچاقی است و به آلمان رفته و فعلاً از او خبری ندارند. به‌مرور این «دروغ» در ذهن اکرم به یک واقعیت تبدیل می‌شود، تا حدی که شبانه‌روز را در انتظار برگشتن برادرش از آلمان، سپری می‌کند.»

حضور اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در چارسو

اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی؛ عصر امروز، ۹ خردادماه به بازدید از سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر پرداختند.

این اعضا که متشکل از حجت‌الاسلام مرتضی آقاتهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی، بیژن نوباوه نایب‌رئیس، حجت‌الاسلام مجید نصیرایی، حجت‌الاسلام حسین جلالی، زهره‌سادات لاجوردی، سیدمجتبی محفوظی، امیرحسین بانکی پورفر و عباس سرمست بودند، در بخشی از این دیدار با محمدمهدی عسگرپور دبیر این رویداد سینمایی به گفتگو نشستند.

در ادامه، اعضای این کمیسیون به تماشای فیلم سینمایی «گیسوم» ساخته نوید به‌تویی نشستند.

نمایش فیلم سوئیسی در بخش کلاسیک های مرمت شده جشنواره جهانی فیلم فجر

 فیلم سوئیسی در بخش کلاسیک‌های مرمت‌شده سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر و با همکاری آرشیو ملی فیلم سوئیس به نمایش در می‌آیند.

کلاسیک‌های مرمت‌شده؛ عنوان بخشی از سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر است که در قالب این برنامه ۱۴ فیلم به نمایش درمی‌آیند و از این تعداد ۶ اثر داستانی و مستند متعلق به سینمای سوئیس هستند.

این فیلم‌ها متعلق به دهه ۱۹۲۰ میلادی تا سال‌های ۱۹۷۰ و نمونه‌هایی از کارهای کارگردانان مطرح سوئیسی در تاریخ سینما هستند.

فیلم «شارل مرده یا زنده»، محصول سال ۱۹۶۹ به کارگردانی آلن تنر، از نخستین فیلم‌های موج نوی سینمای سوئیس به‌شمار می‌آید. در این فیلم، که با طنز تلخ از جامعه‌ مصرف‌گرا و بی‌روح مدرن انتقاد می‌کند، شارل (با بازی فرانسوا سیمون، پسر میشل سیمون)، کارخانه‌دار متمول، زندگی‌اش را تصمیم می‌گیرد به شکل رادیکالی تغییر دهد. نسخه ترمیم‌شده  این فیلم، بعد از ۵۰ سال در سال ۲۰۱۹، در جشنواره فیلم لوکارنو به نمایش درآمد.

همچنین فرانسوا سیمون، ستاره فیلم «مجنون»، محصول سال ۱۹۷۱ و به کارگردانی دیگر کارگردان موج نوی سوئیس کلود گورتا است. فیلم گورتا برای بیننده علاقه‌مند سینما، به‌نوعی یادآور راننده تاکسی مارتین اسکورسیزی است، که چند سال پیش از این فیلم آمریکایی ساخته شده است. این فیلم در سال ۲۰۱۳ توسط آرشیو ملی سوئیس ترمیم شده است.

میشل سوتر، که در کنار تنر و گورتا از بزرگ‌ترین کارگردانان سینمای سوئیس است، با فیلم «نقشه‌برداران» در این برنامه حاضر است. این فیلم که در سال ۱۹۷۲، در بخش مسابقه جشنواره کن حضور داشت؛ در سال ۲۰۱۶ ترمیم شد. «نقشه‌برداران» فیلمی کمدی است که با زبان کنایه، روابط انسانی بین چندین شخصیت را به تصویر می‌کشد.

فیلم «عصر باشکوه»، یکی از مشهورترین فیلم‌های فرانسیس ریسر کارگردان سوئیسی است که به‌تازگی درگذشته است. این فیلم که در سال ۱۹۷۶ ساخته شد، الهام‌گرفته از موج نوی سینمای فرانسه و به‌خصوص سینمای ژان لوک گدار است، و در عین حال وام‌دار فضای خاص دهه ۱۹۷۰ میلادی و اندیشه‌های چپ‌گرایی اروپایی است. «شب باشکوه» در سال ۲۰۱۹، ترمیم شد و در جشنواره فیلم لوکارنو به نمایش درآمد.

دو فیلم صامت مستند و داستانی، این برنامه را کامل می‌کنند: «سفر هوایی من به ایران» از والتر میتل هولتسر، مستندی تهیه‌شده در سال ۱۹۲۵، و «رخسار کودکان» اثر کارگردان فرانسوی دوران صامت، ژاک فدر است. فدر که برای تهیه یک فیلم داستانی در جنوب سوئیس به این کشور دعوت شده بود، در این فیلم با نگاهی روان‌شناسانه به زندگی کودکان در شرایطی سخت و طاقت فرسا در روستایی در سوئیس در دهه ۲۰ میلادی می‌پردازد.

بخش مروری ‌بر کلاسیک‌های مرمت‌شده سوئیس، با حمایت سینماتک سوئیس برگزار می‌شود.