حسین سلاح ورزی با بیان اینکه سال ۱۳۹۹ برای اقتصاد و فعالان اقتصادی ایران سال خوشایندی نبود، بیان کرد: به‌جز عوامل بیرونی مانند کرونا و تحریم که در مسیر احیای رشد اقتصادی کشور ایجاد مانع کردند؛ شرایط نهادی و الگوی حکمرانی اقتصادی کشور نیز چندان روی خوشی به رشد اقتصادی پایدار نشان نداد
. این شرایط در وضعیتی بر اقتصاد ملی حاکم بود که انتظار می‌رفت پس از فرمان صریح مقام معظم رهبری در مضمون شعار سال ۱۳۹۹، مدیران ارشد حاکمیتی و سیاست‌گذاران اقتصادی کشور، زمینه را برای تحقق جهش تولید آماده کنند.
وی ادامه داد: واقعیت اما این است که باوجود ساختارهای ضد تولید و ضد بهره‌وری در نظام حکمرانی اقتصادی و حتی اجتماعی و سیاسی کشور، نمی‌توان و نباید انتظار داشت رشد اقتصادی و تولید در ایران هیچ رشد چشمگیری را تجربه کند. فرهنگ حکمرانی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی در ایران علیه تولید و بهره‌وری است و این فرهنگ در بخش‌های گوناگون ساختار حکمرانی در قالب احکام و مکانیسم‌ها و جهت‌گیری‌های راهبردی تجسم یافته است.
نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه تا این فرهنگ تغییر نکند، نمی‌توان انتظار تغییر جدی در شرایط اقتصادی را داشت، توضیح داد: مهم‌ترین مانع موجود بر سر راه رشد تولید و ارتقای بهره‌وری در کشور، اتحاد شوم میان یارانه پاشی و اخذ مالیات تورمی است که با مالیه عمومی بد، شعارهای سوسیالیستی و وعده‌های پوچ برای تشکیل دولت رفاه و دخالت مستمر دولت در نظم طبیعی اقتصاد حمایت می‌شود.
سلاح ورزی ادامه داد: تصور می‌کنم اگر از سال قبل تا امروز چیزی در شرایط عمومی کشور تغییر کرده باشد؛ افزایش اهمیت رشد تولید و خلق ارزش‌افزوده پایدار در نظام اقتصادی کشور است و اگر درسی از سال ۱۳۹۹ گرفته باشیم این نکته است که شکوفایی تولید در ایران نیازمند رفع موانعی است که در قالب مالیه عمومی، سیاست‌های رفاهی نسنجیده، توزیع رانت و عدم شفافیت موجب کاهش کیفیت فضای کسب‌وکار کشور می‌شود. البته رشد تولید، احیای اقتصاد و رفع موانع موجود در این مسیر نیازمند حمایت همه‌جانبه نیروهای سیاسی و اجتماعی از تولید و رشد پایدار اقتصادی است.
روز گذشته مقام معظم رهبری ۱۴۰۰ را سال تولید؛ پشتیبانی‌ها، مانع زدایی‌ها نام گذاری کردند.
دیدگاه تان را بنویسید