فرصت قرن برای غرب

سرمایه گذاری را تصور کنید که در مدت چهار سال ۱۷ هزار و ۹۰۰ درصد بازده داشته باشد. بهتر از آن اینکه، هزینه اولیه‌ی مقرون به صرفه‌ای هم صرف کرده باشد. چه کسی روی زمین از چنین فرصتی استفاده خواهد کرد؟

در ادامه این مطلب آمده است: به نظر می‌رسد پاسخ سوال بالا این است که رهبران گروه هفت به عنوان باشگاه دموکراسی‌های ثروتمند جهان از این فرصت قرن بهره مند می‌شوند. آن‌ها با انجام ندادن اقدامی سریع در زمینه‌ی واکسیناسیون جهان در برابر کووید-۱۹ در حال بهره برداری از بزرگترین معامله قرن هستند. این واقعیت فقط از نظر اقتصادی احمقانه نیست بلکه یک شکست اخلاقی و یک فاجعه دیپلماتیک به شمار می‌رود.

از همه نظر، اقدامات گروه جی ۷ نگران کننده است. بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس و میزبان اجلاس می‌خواهد ۱ میلیارد دوز واکسن برای اهدا به کشور‌های فقیر اهدا کند. آمریکا به تنهایی قصد دارد ۵۰۰ میلیون دوز واکسن هدیه کند. جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا می‌گوید که سفر وی به اروپا به عنوان اولین سفر ریاست جمهوری اش به خارج از کشور در راستای اثبات این موضوع است که آمریکا و متحدانش بیش از چین و روسیه برای جهان مثمر ثمر هستند. به نقل از واشنگتن پست، بایدن تصریح کرده است که قصد دارد به همه گیری پایان دهد.

اظهارات مربوط به اهدای واکسن به همان اندازه که سخاوتمندانه به نظر می‌رسد، در حقیقت از روی خساست است. انگلیس که پنج برابر دوز مورد نیاز خود را سفارش داده است، اکنون قصد دارد میزان بسیار ناچیزی اهدا کند. به طور کلی، تلاش بین المللی برای تهیه واکسن برای کشور‌های دیگر، نقایص فراوانی دارد. برای جی ۷ عدم اختصاص بودجه‌ی کاملش برای پایان دادن به همه گیری و نداشتن یک برنامه مشخص برای تحویل پول نقد و کمک‌های دیگر یک تخریب محسوب می‌شود.

گفتنی است، صندوق بین المللی پول محاسبه کرده است که برای واکسیناسیون حدود ۷۰ درصد از جمعیت کره‌ی زمین تا آوریل فقط ۵۰ میلیارد دلار پول مورد نیاز است. حال آنکه سود اقتصادی تجمعی تا سال ۲۰۲۵، از نظر افزایش تولید جهانی، ۹ تریلیون دلار خواهد بود. بنابراین، هزینه‌ای که برای واکسیناسیون مردم جهان مورد نیاز است در مقابل زندگی‌های زیادی که می‌تواند نجات یابد، ارزش زیادی ندارد. به عبارت دیگر، هزینه‌ی مورد نیاز برای واکسیناسیون اکثر جمعیت جهان فقط ۰.۱۳ درصد از تولید ناخالص داخلی جی هفت است. یعنی یک پنجم مبلغی که اعضای این گروه متعهد شده اند تا هر ساله برای کمک به کشور‌های دیگر هزینه کنند. اگر گروهی که برای مبارزه با تهدید‌های بزرگ بین المللی تشکیل شده است، نتواند تصمیم بگیرد که چنین سرمایه گذاری‌ای را برای بشریت انجام دهد، چه کاری می‌تواند برای جهان بکند؟

بایدن در اظهارات خود در واشنگتن پست اذعان کرد که به شهرت آمریکا در حل مشکلات جهانی طی چند سال گذشته خدشه وارد شده است. وی همچنین ادامه داده که کشور‌های اقتدارگرا مانند چین و روسیه یک چالش اساسی برای نظم غربی هستند. با این وجود، آمریکا و متحدانش در ماه‌های اخیر برای تشکیل یک جبهه‌ی متحد در مقابل اقتدارگرا‌های جهان با چالش‌هایی روبرو بوده اند. اتحادیه اروپا درست قبل از روی کار آمدن آقای بایدن یک قرارداد سرمایه گذاری با چین امضا کرد و رئیس جمهور جدید آمریکا را مأیوس کرد. به نظر می‌رسد، آلمان نیز مصمم است که با توسعه یک سیستم خط لوله به واردات گاز از روسیه مبادرت کند.

بایدن دوست دارد تأکید کند که آمریکا بازگشته است. اما علی رغم اظهارات بایدن، اقدامات دولت وی بیشتر به ایده‌ی "اول آمریکا" شباهت دارد تا یک انترناسیونالیسم جدید. در این ارتباط به طور ویژه می‌توان به مصوبه خرید آمریکا اشاره کرد که موجب تشدید قوانینی می‌شود که دولت فدرال را ملزم به خرید از تأمین کنندگان داخلی در مقابل شرکت‌های خارجی می‌کند. ناظران در انتظار شواهد عملی تری از تعامل مجدد آمریکا با جهان و توانایی واشنگتن برای جمع کردن متحدان خود زیر بیرق آمریکا هستند. اعتبار رهبری آمریکا نه تنها در زمینه‌ی مبارزه با همه گیری کووید-۱۹ سنجیده می‌شود، بلکه در موضوع تغییرات آب و هوایی نیز به بوته‌ی آزمایش گذاشته می‌شود.

پس از چهار سال که به نظر می‌رسید آمریکا اغلب علاقه‌مند به خدشه دار کردن وجهه‌ی خودش در جهان است، حال این طور برداشت می‌شود کمک به واکسیناسیون جهانی وسیله‌ای ایده آل برای بازسازی چهره‌ی آمریکا در محیط بین الملل است. مهم اینکه، ایالات متحده و متحدانش با تولید چندین واکسن بسیار موثر و افزایش تولید آنها، شگفتی‌های تکنولوژیکی بزرگی را به نمایش گذاشتند؛ بنابراین آن‌ها ابزاری ملموس و ضروری برای عرضه به سایر نقاط جهان در اختیار دارند. بعید است بایدن فرصتی بهتر برای نشان دادن مزایای رهبری آمریکا، قدرت دموکراسی و بازار‌های آزاد به دست آورد. اطمینان از اینکه بقیه دنیا در سریعترین زمان ممکن واکسینه می‌شوند نیز می‌تواند مانند یک فرصت برای آمریکا و متحدانش باشد تا حسن نیت شان را به جهانیان نشان دهند و از آن بهره برداری کنند.