دکتر عباس بصیری گفت: آنچه که در مورد کرونا به اثبات رسیده، این است که بخش‌هایی از بدن وجود دارد که به آن رسپتور یا گیرنده‌های سطح سلول گفته می‌شود و ویروس می‌تواند به آن بچسبد و جاگیر شود. این رسپتورها در ریه‌ها بیش از همه‌جای بدن است، اما در کلیه‌ها هم این رسپتورها موجود است.
وی افزود: همانگونه که ویروس کرونا در ریه می‌تواند به رسپتورهای موجود بچسبد، می‌تواند به رسپتورهای کلیه هم متصل شود و موجب تکثیر و چسبندگی در لوله‌های کلیوی شود.البته میزان این چسبندگی در کلیه به مراتب کمتر از ریه است، اما می‌تواند تا بروز نارسایی کلیه نیز پیشروی کند.
وی در ادامه تاکید کرد: بنابراین ممکن است ویروس کرونا در قسمتی از بدن جاگیر شود ولی به علت واکنشی که در بدن ایجاد می‌کند بتواند اعضای دیگر را نیز تخریب کند، کلیه نیز از این قاعده جدا نیست و ممکن است در نهایت شاهد نارسایی حاد کلیه باشیم.
بصیری با اشاره به اینکه هنوز مشاهده نشده که عوارض کرونا بر کلیه منجر به نارسایی کامل آن شود، گفت: معمولا نارسایی‌های حاد مشاهده می‌شوند که با درمان‌های کمکی و دارو درمانی برگشت پیدا می‌کنند و به حالت نارسایی کامل نمی‌رسند.
وی با بیان اینکه هنوز گرفتاری‌های کلیوی ناشی از بروز کرونا آنقدر زیاد نبوده که بتوان گزارشی تحلیلی از آن در دست داشت، تاکید کرد: البته قاعدتا هرچه واکنش ایمنی بدن نسبت به ویروس بیشتر باشد و مریض هم حال بدتری داشته باشد احتمال افزایش عوارض بیماری نیز بالا می‌رود.
رئیس انجمن اورولوژی ایران با اشاره به اینکه انجام اعمال جراحی در حوزه کلیه و مجاری ادرار پس از شیوع کرونا تا ۵۰ درصد کاهش یافته است، اظهار کرد: به لحاظ علمی تقسیم بندی در مورد اعمال جراحی وجود دارد که اعمال جراحی به دسته فوق اورژانس، اورژانسی، واجب و در نهایت به اعمال الکتیو تقسیم می‌کنیم. منطقی است در مناطقی که پیک کرونا را تجربه می‌کنند اعمال جراحی الکتیو و کمتر ضرورت‌دار انجام نشود تا بیمار در مواجهه با کرونا نباشد. اما از آن طرف تاکید می‌کنیم اعمال جراحی ضروری نیز به تاخیر نیفتند.
دیدگاه تان را بنویسید